Репост из: Abu Zubair
ТАРҚАЛГАН
Имом Байҳақий роҳимаҳуллоҳ ўзининг “Ас-сунанул кубро” номли китобида келтиради:
“Халифа Умар ибн Хаттоб розияллоҳу анҳуга Форс подшоҳи Кисронинг хазиналари келтирилганида йиғлади. Абдурраҳмон ибн Авф розияллоҳу анҳу сўради:
-Эй мўъминлар амири! Нега йиғлаяпсиз? Бугун шукр, хурсандчилик ва шодлик куни -ку!
Умар розияллоҳу анҳу деди:
-Бу нарсалар қайси қавмга берилган бўлса улар орасида нафрат ва адоват тарқалган!”.
Дарҳақиқат, бугунги келишмовчиликларга назар солсангиз барчасининг ортида мол-дунё турганини кўрасиз.
Бир пайтлар қўлида ҳеч нарса бўлмаганида аҳил бўлган дўстлар қўлларига мол-дунё тушиб ажралиб, жанжаллашиб бир-бирларини кўришга кўзлари йўқ.
Мол учун, мерос учун, ер учун силаи-раҳм узилаяпти.
Савдогарлар ўртасидаги келишмовчиликлар ақида борасида эмас, ўзаро шартномаларида бўлмоқда.
Мансаб мартабаларга интилиш, кимнидир синдиришга ҳаракат қилиш, унинг ўрнини эгаллаш айнан мол учун бўлмоқда.
Майдон дунё бўлганида ҳаммамиз қаҳрамонмиз. Аммо майдон охират бўлганида қўрқоқмиз.
Савдо-сотиқ ва фойда деса минглаб инсонлар пайдо бўлади. Ислом чегарасини ҳимоя қилиш учун, ахлоқни ҳимоя қилиш учун, илмни ҳимоя қилиш учун, ижтимоий ҳимояга муҳтожларни қўллаш учун енг шимарганларни эса топиш мушкул бўлаверади!
