Ўқинг...фақат йиғламанг!

САДАҚА БАЛОНИ ҚАЙТАРАДИ.

Ҳикоя қилишларича, бир аёл тушида бир одамни заҳарли илон чақиб, ўлдирганини кўрди. Бу туш аёлни жуда қўрқитди. Тонг отгач, аёл ўша тушида кўрган одамнинг уйига бориб, кўрган тушини унинг ўзига айтиб берди. Ундан эҳтиёт бўлишни, хушёрроқ бўлиб юришни илтимос қилди. Аёл кетгач, халиги одам Аллоҳ учун иккита қўй сўйиб, садақа қилишни назр қилди. Шояд, ўша сўйган қўйлари сабабли халиги қўрқинчли тушнинг хатаридан саломат бўлса.
Ўша куни кечга яқин иккита қўйни сўйиб, қўшнилар ва қариндошларни уйига чақирди. Улар учун шоҳона зиёфат уюштирди. Ҳамма гўштни тарқатиб, ўзида қўйнинг биргина оёғи қолди. Қалбини тўлдирган қўрқув, тинчини бузган безовталик сабабли ўзи хали таом ва гўштдан тотиб кўрмаган эди. Бояги оёқни нонга ўради-да, ейиш учун энди оғзига олиб келган ҳам эди, бир қари кампир қўшниси эсига тушиб қолди. У заифлиги ва қарилиги туфайли зиёфатга кела олмаган эди. Бояги киши ўзини маломат қилиб: “Сен у кампирни эсдан чиқарибсан. Мана шу оёқ унинг насибаси бўлади” деди-да, тезда ўша кампирнинг уйига чопди. Бориб, қуй оёғини кампирга тутқазди ва бундан бошқа гўшт қолмаганини айтиб, узр сўради. Қария аёл бундан жуда севинди ва гўштни еб, суягини ташқарига улоқтирди. Ўша кечаси халиги оёқ суягидан келаётган ёқимли ҳидга бир илон судралиб келди ва суякда қолган гўшт қолдиқларини ея бошлади. Бир пайт суякнинг бир учли жойи илоннинг бўғзига тиқилиб қолди. Ҳар қанча уринса ҳам илон ундан қутула олмади. Унинг барча уринишлари бесамар кетди. Суяк унинг томоғига санчилиб қолган эди.
Эртаси куни тонг отгач, халиги одамнинг ўғиллари уйларининг орқасида бир нарсанинг ҳаракат қилганини ва шитир-шитир қилган овозини эшитдилар. Оталарига бунинг хабарини етказдилар. Бояги киши дарҳол воқеанинг тафсилотини билиш учун уйининг орқа тарафига ўтди. Қараса, бир илон ерда типирчилаб ётибди, оғзида эса тиқилган суяк. Дарров уни ўлдирди ва ундан қутқаргани учун Аллоҳга ҳамду санолар айтди. Уйига кириб, оиласига бўлган воқеани гапириб берди. Кейин кўчага чиқиб, қўни-қўшниларига ҳам ўша ҳодисани сўзлаб берди. Бу қисса тилдан тилга кўчиб, мана бугунги кунгача етиб келди.

Одамлар бу қиссадан қуйидаги мақолни пайдо қилишган:
“Луқманинг кўплиги балони қайтаради”. Яъни кўп садақа қилиш, кишиларга кўп таом улашиш сендан балоларни даф қилади.

Ўқинг... Фақат йиғламанг!

АДОЛАТЛИ АЁЛ.

Маккада газлама сотувчининг олидида тўхтаб, кийим сотиб олмоқчи бўлдим. Тужжор тинмай мақтаб, қасам ичарди. Ундан олмадим. Бундайлардан сотиб олмаган маъқул, деб ўйладим. Бошқасидан олдим. Орадан икки йил ўтди. Яна ўша тужжорнинг олдида тўхтадим. Мақдамасди. Қасам ичмасди. Ундан:
- Бир неча йил илгари сизнинг олдингизга келганмидим? - деб сўрадим.
- Ҳа, - деди.
- Сизни бунчалик ўзгартирган нарса нима? Мақтамаяпсиз? Қасам ичмаяпсиз? - дедим.
- Менинг аёлим бор эди. Кам олиб келсам ҳам, кўп олиб келсам ҳам, оз ҳисоблар эди. Аллоҳнинг менга раҳми келди. У ўлди. Кейин бошқа аёлга уйландим. Бозорга кетмоқчи бўлганимда, кийимимни ёқасидан ушлаб:
- Эй фалончининг ўғли, Аллоҳдан қўрқинг. Бизга фақат ҳалол луқма келтиринг. Оз келтирсангиз кўп деймиз. Ҳеч нима олиб келмасангиз, ип йигириб сизга ёрдам берамиз,- деди.
Ҳасан Басрий роҳимаҳуллоҳ ривоятларидан

Солиҳа аёл, эркак киши учун хазина, динининг солоҳияти, ҳаётининг саодатидир.

Ёмон аёл бахтсизлик, икки дунё ҳам зарардир.

Ўқинг... Фақат йиғламанг!

​​Худо хохласа, эртага икки болам билан кайтади. Хам эрига, хам болаларига караган хотин зоти ерлик эмас, узга сайёралик робот булса керак, деб уйладим.
Кечкурун уйни агдар-тунтар килиб, хотинимнинг пультини ахтардим Агар топсам, шу захотиёк кишлокдан учиб келадиган тугмачасини босмокчи эдим…
Еттинчи кун.
Бир тогора кир ювдим! Полларни артдим! Кулланмага караб, чучвара пиширгандим, курбакага ухшаб колса хам, ейишли булди. Тушдан сунг кушни хотинлар билан валаклашиб утирсам, узокдан хотиним ва икки болам куринди.
Хурсанд булганимдан хушимдан кетиб колибман… Мана, йигирма кундан бери касалхонадаман.
Шифокорлар ута огир мехнатдан эзилгани учун жисмонан мажрух ва аклан заиф булиб колишига бир соат колган экан, дейишибди…

Ўқинг... Фақат йиғламанг!

​​- ака, мен сизга ишонаман, келишдик.
Ҳар ой ваъдага мувофиқ айтилган сумма хақдорга берилар, мен россияда бўлсам ҳам смс орқалик хақдор пулни олганлигини хабарини берарди.
Қарздор қарзини узди, ишлари ривожланиб блоклаб пулга қодир бўлди аммо сухбатлашиб қолинганда:
- э акаа, қийинчиликлар ҳам ортда қолди а ? Алхамдулиллах яна ўзимга келиб олдим, аммо хожи акани ғирромликлари ёдимдан бир умр чиқмайди.
- минғиллаб эслайвермасдан бориб шартта юзига шуларни айтмайсанми, ахир ўзингдаям айб бўлса керак?
- ўзимни ҳам "оппоқ" демайман, аммо ғирромона босимлар алам қиларкан, ўшанда Худога ёлбориб Ўзинг кифоя қилгин эй Роббим деб эркак киши бўлсам ҳам кечалари йиғлардим.Майли, ҳаммани қалбини Аллоҳ билиб турибдику ака.
Орадан йиллар ўтди, инсон бойликка тўймас экан, бўлган сари яна яна деяверар экан.
Катта бизнесни орзу қилган ака жуда катта бизнес режага қўл урди.
Катта бизнес учун энди ўнлаб блок пул керак эди, атрофидагиларга ишончга эгалиги учун кимдан бизнес учун пул сўраса ҳеч иккиланмай пул берарди.
Пул олиш шарти ажойиб эди.
10 сўмлик молни 13 - 15 сўмдан уч ойда қайтариб бериш шарти билан 3 ой мудатга олинар ва нақд пулга молни эгасини ўзига 8 сўмдан сотиларди.
Бир неча савдогарлардан шу услубда катта бизнес учун сармоя тўплади.
Тўпланган пулни бизнес ишга солиб берадиган " катта ака" га берилди.
Иш битгунга қадар ҳаёлан гавай оролларидан уйлар сотиб олинган, энди қаёққа қўлини "узатса" етадиган олигарх эди.
Аммо, ҳа, аммо бу ҳаёлларни биттагина шумхабар барбод қилиб ташлади.
Пулни олган " катта ака " қамалиб қолди ва қамоқда ўлиб қолди. Пулни берилаётганда ҳеч қандай тилхат бўлмаган. Фиг доказеш.
Нимада адашдим, олинган пулларни қайтариш учун ховли жойим машиналаримни сотсам ҳам урвоғ бўлмайди, ё Аллоҳ, нималар бўлаяпти, қаерда хато қилдим дея хожи ака бошини ушлаганча ўлтириб қолди.
Энди эса хақдорлар акадан хаққиларини талаб қилишни бошлашди.
П.С.
Агар шу ҳикояни ўзлари ўқиётган бўлсалар қаерда адашилгани ҳақида ўз фикримни айтишни лозим топдим.
Кишини тупикдалигидан фойдаланиб ўз манфаатингизни ўйлаб савдода зулм қилганлигингизда адашган бўлишингиз мумкин, буни бумеранг дейдилар.
Аллоҳ қарзларингизга нажот берсин.
Хақдорларга сабр берсин.
Мухаммад Икром

Ўқинг... Фақат йиғламанг!

​​​БЎРИДА БАРАКА БОР.

Биз чет қишлоқлардан бирида истиқомат қиламиз.
Тоғ ён бағрида яшаганимиз учун одамларнинг уйлари бир-бирига яқин эмас, аксинча, узоқроқ, лекин қулай ва текисроқ жойга қурилган. Албатта, бунинг яхши томонидан кўра ёмони кўпроқ.
Сабаби, биздек бағрикенг, меҳмондўст халққа қўшнининг узоқлиги сира тўғри келмайди. Ахир, бир-бирингизни кўриб, гурунглашиб турганга нима етсин? Шундай бўлса-да, биз қўшниларникига тез-тез чиқиб ҳол-аҳвол сўраб турамиз. Барибир бу девор-дармиён қўшни каби бўлмайди.
Ўткан йили айни мана шундай баҳор кунлари эди. Тонг қоронғусида қўйларни боқиш учун ҳайдаб кетаётгандим. Қарасам, қўшни ҳовлида ғала-ғовур. Ёшлигим учун “Ҳа, тинчликми?” деб бақиргани уялдим.
Лекин уйга қайтишим билан бу ҳақда отамга айтдим.
— Мен чиқиб келай бўлмаса, — деди отам эшитиши билан жойидан ирғиб тураркан. — Тинчлик бўлсин, ишқилиб.
— Мунча қолиб кетдингиз? Тинчликмикан? — сўради онам.
— Тинчлик. Ма, мана буни олиб қўй, — деди отам қўлидаги қоғозга ўроғлиқ гўштни онамга узатиб.
— Қўй сўйишибдими? — ажабланди онам.Ҳа. Ўғли кечаси қўйларини бир ёйиб келай деб чиқибди. Буни қара, ғафлат босиб қўранинг атрофида турган иккита бўрини кўрмабди. Қўранинг оғзини очса, ҳар доим ташқарига югурадиган қўйлар ҳуркиб, чиқай дейишмасмиш. Болаям ёш-да, қўйнинг нимадан чўчиб турганига эътибор қилмай, ичкарига кириб, қўйларни мажбурлаб ҳайдабди. Иккита қўй чиқиши билан бўри ташланибди-да! Шундагина кўрган бола бечора бўрини...
— Вой ўлмасам... — онам ваҳима билан ёқасини ушлади.
— Болага ташланмабдими, бўри?
— Йўқ, бу ёғига бола пишиқлик қилибди. Шартта қўранинг оғзини ёпиб, бақира бошлабди. Таёғиги ўқталиб, шовқин кўтараверган. Уйдагилар югургилаб чиқишибди. Шунда ҳалиги бўрилар оғзидаги ўлжасини ташлаб қочибди.
— Қўйни бўғизлаган эканми? — сўради акам.
— Ҳа, иккита бўри битта қўйга ташланган экан. Бири бўғзидан, иккинчиси думбасини олган экан. “Ғажиб ташлашга улгурмаган экан”, деди қўшни.
Балки тузатса бўлар, деб тонггача қарашган-да.
Лекин бўзғидан қон кетиши тўхтамабди. Кейин ҳаром қотмасин, деб ўзлари сўйиб олишибди. Жониворнинг ичидан қўзичоқ чиқибди.
Ҳадемай туғадиган экан.
Ҳайрият, куйиб қолишмабди-ку! Асосийси, ўғлига ҳеч нарса қилмабди, хотиржам тортди онам.
Қайтанга Абил бобонинг димоғи чоғ, деди отам бизни ҳайрон қолдириб.
Тавба, эсини еганми шу чол. Битта қўйдан ажраб яна хурсандми? гап қўшди катта опам.
Бу яхшиликка эмиш. Абил бобо вақтида катта чўпон бўлган.
Одамларнинг қўйини боқарди. У кўп нарсани билади. Бўрида барака бор. Бекорга қадимгилар Бўрими, тулки? деб сўрамайди.
Бўри ишлар бароридан келишини англатади. Болам, энди қўйларинг урчийди. Шунақа кўпайиб кетадики, оғзинг очилиб қолади деди бобо. Мен ишондим.
Бу гапни аввал ҳам эшитгандек эдим.
Гўрдан кўпаядими? Мана, ўзи иккита қўйга куйибдику!
Ичидаги боласини қўшганда. Нима десин, шундай деб овутади-да, болаларини деди онам.
Майли яхши ният-да! Кўпайсин. Ўзи ўн учтагина қўйи бор экан. Ундан ҳам иккитаси қўчқор. Қолгани туғса ҳам кўпайиб кетадида.
Бугун ҳам битта қўйимиз эгизак туғди. Отам олиб қолди. Қўзичоқ чарчайди дейди кулиб у.
Аввал қўйларимиз сира эгизак туққан эмас. Қўрамизга бўри теккандан буён барака келди. Ҳар куни битта қўйимиз туғяпти. Яна эгизак.
Ўзимча ҳисобладим.
Ёзгача қўйларимиз сони элликдан ошади.
Келаси йил бултурги қўзиларимиз ҳам туғади. Шу билан қўйларимиз юздан ошиб кетади. Қара икки йилнинг ичида ўн учта қўй шунчага кўпаяди қўшнимизнинг ўғли ҳайратини яшира олмайди.
Отам кетиши билан бизнинг ҳам ичимиз қизий бошлади. Тағин атай қилгандек отам ҳам келай демасди. Орадан уч соатча вақт ўтиб, кириб келди.
Қўй сўйган эканку! ўйладим ўзимча.
Отам негадир бобонинг гапларига ишонди. Лекин ишонасизми, йўқми, ўша ойнинг ичида уларнинг қўйлари эгизак қўзилай бошлади. Ҳар куни бирга қўй боққани чиқамиз тенгқуримнинг қўйи кўпайиб кетаверади.
Ёзда эса уларнинг қўйлари сони бизникидан кўп эди. Ўттиздан ошганди. Мана бу баҳор ҳам шундай бўляпти.
Менинг қулоқларим тагида эса отамнинг сўзлари жаранглади
Бўрида барака бор!

Ўқинг... Фақат йиғламанг!

ИБРАТЛИ РИВОЯТ

Бир подшохни соқов ўғли бор экан хеч гапирмас экан. Подшох
ўғлини бир донишмандни олдига олиб бориб: - Шу ўғлимни гапиртириб берсангиз устингизда зар сочаман дебти. Шунда
донишманд подшохга: - Ўғлингиз саройда худди зиндонда ўтиргандай
ўтиради бир кенгликка чиқамиз ўша ерда ўғлиз гапиради дебти. Хуллас
табиат қўйнида бир хилват жойга чикишибти. Донишмандни қўлида
бир кабутари бор экан шуни озод этиб учириб юборса, бояги соқов бола
"Эх ана кабутар энди эркин яшайди" деб гапирибди. Подшох
ўғлига Ия сен гапирар экансанку Нега шунча пайт гапирмадинг деб
ғазабланиб 50 дарра камчин урдирибди. Шунда соқов бола: -
"Умримда бир марта гапириб 50 дарра камчин едим бу гапимга хали
охиратда қандай жавоб бераман? Эндиям умуман гапирмайман" деган
экан . . .
- Ха биродарлар биз хар бир гапимизга агар дунёда бўлмаса хам
охиратда жавобини берамиз. Шу учун тилим бор экан деб хар хил
хақоратомуз сўзламайлик! Хар бир гапимизни мухофиз
фаришталар ёзиб боради. Тил бесуяк бир аъзо уни чиройли
ишлатиб тартиб бериб турмасангиз ўзидан кетиб колади. Яна бир
нарсани унутмангки - Аллохни каломи "Қуръони Карим" хам
бизни тилимизга, талафузимизга мос қилиб неъмат қилинди. - Бу
тиллар Куръон ўқисин. Бу тиллар Ширин сухан бўлсин . . .

Ўқинг...Фақат йиғламанг!

Саҳарларда турганларни асрасин Аллох
Сафарларда юрганларни асрасин Аллох
Отам деб, онам деб, яқинларим деб,
Худо деб юрганларни асрасин Аллох!

Ассалому алайкум ва роҳматуллоҳи ва барокатуҳ!

Барчамизга яна бир тонгдан  бахраманд бўлиш насиб этибди,
           Алҳамдулиллаҳ!
Нимаики қалбингизга туғилган орзу ниятларингиз бўлса барчасига Аллохим етиштирсин!

Хайрли тонг, Азизим!
Биласизми?
Сизнинг тонгги табассумингиз, илиқ мехрингиз кун давомида бўлажак мўжизаларга, яхши амалу, савобли ишларга замин яратади... Шундай экан, Яқинларингизга яхши кайфият ва мехр улашишда давом этинг, улардан узоқлашманг!
Умримизнинг яна бир янги саҳифаси очилди. Уни қандай яратиш ўзимизнинг қўлимизда.

ХАЙРЛИ ТОНГ !

Ўқинг... Фақат йиғламанг!