Ўқинг...фақат йиғламанг!

Ассалому алайкум ва рахматиллохи ва баракатух Азизлар!
Жума кунингиз хайрли, сермазмун ўтсин.
Ҳар бир лаҳзадан бахтни ҳис қилиб яшашни ўрганайлик.
Қалбимизда қолиб кетган ғам, алам, нафратдан бўшатиб, қалбимизга яхши нарсаларни олиб кирайлик.
Доимо қалбингиз пок, фикрингиз соф бўлсин.
Шундагина ҳаёт тарзи жуда гўзал эканлигини ҳис қилишимиз осон бўлади. Ҳаммага омад!

Бир йигит вафот қилди.
Дўстлари унинг номидан масжид қуришди…

Бир йигит вафот қилди.
Дўстлари унинг номидан қудуқ қазишди

Яна бир йигит вафот қилди.
Дўстлари унинг номидан (кўчага) сув совуткич ўрнатишди.

Уларнинг бири ҳар ой дўстининг номидан садақа қилар эди.

Яна бири кечаси уйғониб, вафот қилган дўстининг ҳаққига дуо қилар эди

Мана шу ҳақиқий дўстликнинг мевасидир!

Роббим, ўлимимдан кейин бизни эслайдиган дўстлар ато қил!

Ўқинг... Фақат йиғламанг!

• Агар сиз одамларга ёқсангиз — сиз яхшисиз.
• Агар сиз уларга ёқмасангиз — сиз энг зўрисиз

©️ Жозе Моуринё

Ўқинг...Фақат йиғламанг!

ҚИЗИ БОР ОТАЛАР ЎҚИСИН!

Ҳикоя қилинишича, саҳрода яшайдиган бир киши амакисининг қизига уйланди. Орадан йиллар ўтиб, аёли унга тўққиз ўғил фарзанд туғиб берди. Яна орадан йиллар ўтиб, аёл ўнинчисига ҳам ҳомиладор бўлди. Ой куни етиб, қиз фарзанд дунёга келтирди. Аёл эрига қиз кўрганининг хабарини берганда, эри жуда қаттиқ хафа бўлди ва ўзини камситилгандек ҳис қилди. Баланд овозда у: «Қандай ҳам қаро тун а-а-а, бу тун», деб дод солиб, аёлини ҳайдади. Унга нафрат нигоҳи билан қарай бошлади. Гўёки, ҳомиланинг қиз бўлишига аёли сабабчидек.

Орадан кунлар, йиллар ўтди. Ота кексайди, танасидан мадор кетди. Бир куни унинг кўзи ҳам ожиз бўлиб қолди. Ўғилларининг ҳаммаси уйланиб, ўз юмушлари билан овора бўлиб, кўзи ожиз оталарини эсдан чиқардилар. Кенжа фарзанди бўлмиш қиз ҳам турмушга чиқиб, оилали бўлган эди. Отасига етган мусибатни эшитган заҳоти унинг ёнига, ҳолидан хабар олгани шошилди. Отасининг хонадонига бориб, падари бузрукворини чўмилтирди, уйларини саранжом-саришта қилди, отасига таом пиширди. Ювиниб покланган ота аввал ҳис қилмаган роҳатни туйди. Қиз отасига дори бермоқчи бўлиб, қўлини узатганда, ота унинг қўлидан ушлади ва: «Эй меҳрибон қизим, сиз кимсиз?», деб сўради.

Қиз кўзларидан шашқатор ёшлар оққан ҳолда: «Эй отажон, мен ўша сизнинг қаро тунингизман», дейди. Бу гапдан ота ўз қизи билан гаплашаётганини англадида, ҳўнграб йиғлаб юборди ва айтган гапларига афсус надомат қилиб: «Қизалоғим, мени кечир! Қанийди, тунларимнинг ҳаммаси қаро бўлса. Уйимда тун қаросида сокинлик ҳукм сурарди. Агар замон менинг ҳаётимни ортга қайтарса, мен қизимни туғилган пайтиданоқ яхши кўрган бўлар эдим. Қизимдан бошқаси менга яхшилик қилмаяпти, мендан хабар олмаяпти. Тўққиз эркак, ҳаммаси ўзи билан овора бўлиб, мендан бохабар бўлишдан анча йироқлар. Мушк анбарнинг исини фақатгина мени кўргани келадиган қизим таратмоқда», деди.

Эй, «Ўғлим йўқ» деб куйинаётган оталар, қиз кўрганингизга ўксиняпсизми? Унутманг, қиз бола фазилат ва барака соҳибидир. У отасига меҳрибон, мушфиқ ва мунис бўлади. Қиз бола отасининг жаннатга киришига сабабчи, дўзахдан парда бўлади. Турмушга чиққан солиҳа қиз, эрининг динининг ярмига қувват бўлади. Солиҳа аёл дунё матоларининг энг яхшисидир. Она бўлганда эса, фарзандлари учун жаннатга олиб кирадиган эшик бўлади. Ёдингизда тутингки, Пайғамбар алайҳимуссаломлар қизларнинг оталари бўлишган.

Аллоҳ таоло қиз тарбия қилаётган ота-оналарга Қиёмат куни қизлари сабабли жаннатга кириш ва дўзахдан қутулиб қолиш неъматини ато этсин!

Ўқинг... Фақат йиғламанг!

Аёлига хиёнат қилган эркакка тақдирнинг кучли зарбаси.

Дам олиш кунлари эди. Эшик очилиб хонага 30 ёшлар чамасидаги аёл кириб келди. “Қаерда эдинг?”- сўради аёлнинг эри. “Ҳар доимгидай, ойимникида,”- деди аёл ҳиссизгина.
“Ҳм, охирги пайтлар ойингникига серқатнов бўлиб қолдинг.”- деди эр. Аёл эса жавоб ўрнига елкасини қисиб қўя қолди.
-  Бирам ҳиссиз, феъл-атворсиз бўлиб қолибсан, қани сендаги эҳтирос? Турмуш қурганимизга 5 йил бўлди аммо бунақаси бўлмаган. Балки кўчадан бошқасини излаб кўрарман ?- мийиғида кулди эр..
-  Ўзингиз биласиз- этиборсизгина жавоб қайтарди аёл, дастурҳон тузатаётиб.
Бундай жавобни у аниқ кутмаган эди. У дастурҳондан шартта турдида, уйдан чиқди ва кимдирга қўнғироқ қилди.
-  Салом жоним! Сени жудаям соғиндим йўлдаман. Қорним жуда оч севгилингни тўйдириб қўясанку а?
-  Албатта азизим, дастурҳон тузашни бошладим, келақолинг.
У хурсанд бўлиб машинага ўтирди. Йўлда гул дўконига кириб, у севган қизил атиргуллардан сотиб олди.
Чорраҳадан ўтаётиб у дахшатли автоҳалокат гувоҳи бўлди. Унинг нигоҳини, ҳалокатга учраган кишини шифокорлар олиб кетаётгани унинг ортидан эса хотини қон йиғлаб кетаётгани тортди. Шу онда унинг ҳаёлига бир фирк келди.
У тўсатдан рулни бурдида, оғайниси хирург бўлиб ишлайдиган шифохонага борди.
-  Жавлон оғайни ёрдаминг керак. – мен севгилимни синаб кўрмоқчиман, менга ёрдам бера оласанми?
-  Ҳали сенинг хотинингдан бошқа севгилинг ҳам борми?
-  Ҳа севгилим бор! Хотиним билан яшаяпман, аммо туйғуларимиз аллақачон совиб бўлган. У мен уйланган аёл эмас.
-  Ҳм, нимаям қилардим, ёрдам бераман албатта. Аммо шуни аниқ биламанки, хотининг ҳали ҳам олдингидай ажойиб аёл, шунчаки сен қадрлашни унутдинг.
Бўлмаган гап деди оғайнисининг гапига жавобан.
Сўнг таниш рақамни тердида, дўстига тутқазди. Гўшакдан  овоз келди:
-  Алло, азизим қачон келасиз? Қаердасиз ўзи?
-  Ассаламу алайкум, сизни шахар шифохонасидан безовта қиляпман. Бу ерда 30 ёшли дахшатли автоҳалокатга учраган эркак ётибди, унинг телефонидан сўнгги бор сизга қўнғироқ қилинган экан. У тирик аммо унинг иккала оёғини ҳам олиб ташлашга тўғри келди. Тезроқ етиб келинг.
-  Мм, кечирасиз мен ҳозир бора олмайман- деди довдираб қолган аёл. Бунинг устига у менинг шунчаки танишим холос. Ундан кўра унинг хотинига қўнғироқ қилинг. Бу рақамни эса илтимос ўчириб ташланг ва менга бошқа қўнғироқ қилманг.
Бундай жавобни кутмаган эркак лол бўлиб ўтирар эди.
-  Бу ўйинни бошлаган экансан, кел хотинингга ҳам қўнғироқ қилиб кўрамиз деди оғайниси.
-  Унга ҳам аниқ керак эмасман, у ҳам мендан худди шундай воз кечади.
-  Мен хулоса қилишга шошмаган бўлар эдим. Кел олдиндан фол очмасдан, қўнғироқ қилиб аниқлаймиз.
-  Майли деди зўрға у
Шифокор рақамни терди
-  Салом Наргиза!
-  Ассалому алайкум Жавлон ака сизмисиз, анча бўлибди гаплашмаганимизга… Яхшимисиз
-  Яcхши рахмат ! Сен фақат хавотрга тушма сенга бир гапим бор…. Дилшод автоҳалокатга учради.
-  У ҳаётми? Нима бўлди унга? Қаерда у?
-  Ҳа у тирик, аммо аҳволи оғир, комага тушиб қолган…
-  Вой Худойим, ҳозир бораман…
Дилшод оғайнисинг хонасида хотини  келишига ишонмай ўтирар эди. 15 дақиқа ўтиб шифохана йўлакчасида шовқин кўтарилди:
- Қани у? қани менинг эрим?
- Наргиза ўзингни бос, юр мен билан палатага. Фақат илтимос тичлан!
Шифокор аёлни палатага олиб кирди. Кроватда эри қимирламай ётар эди. У эрининг олдига  югуриб бориб, унинг  қўлларини тинмай ўпа бошлади ва: -  Жоним, ҳаётим менинг. Илтимос ўзингизга келинг, илтимос ўтиниб сўрайман. Илтимос фақат ўлманг, мени ташлаб кетманг. Сизни жонимдан ортиқ кўраман, ҳамма айбингизни кечираман. Сизни алдаганим учун кечиринг. Мен ойимникига бордим деб алдаётган эдим. Шу кунларда менга бир аёл қўнғироқ қилган эди, сиз у билан эканлигизни айтган эди. Менга бу жуда қаттиқ азоб берди. Шунинг учун мен ҳар куни биз бирга борган жойларга бориб айланиб юрган эдим. Энди ҳаммасини кечираман, ҳаммасини бошидан бошлаймиз,....

Оғзи ёпиқ балиқни ҳеч ким қармоққа тушира олмайди. Сиз ҳам оғзингизни ёпинг. Чунки қанчадан-қанча инсонлар сизнинг хатоларингизни овлаш пайида юрган бўлади. Сиз худди майин ёмғир каби бўлингки, ёмғир қаерга ёғса, ўша ерга манфаат етказади.

Ўқинг... Фақат йиғламанг!

Айрилиқ.

Дониёр шифохона биносидан чиқиб бораркан, докторни гаплари қулоқлари остида жарангларди. "Укажон, анализ натижаларини олдик. Афсуски, сизда ўпка сили аниқланди". Дониёр докторга нигоҳини қадади. "Мени қанча умрим қолди" дея олди ҳолос.
- "Бир нарса дейиш қийин, бу ёғи Аллоҳдан".
Дониёр бошқа гапларни эшитмади, буни истамади ҳам. Шифохона биносидаги ўриндиққа оғир чўкди. Хаёли хамон ташхисда. Шу пайт телефони жиринглади. Секингина экранга назар ташлади. Нигина... Экранда севгилиси Нигина жилмайиб турар, телефон хамон жирингларди. Олмади. Хозир нима ҳам дерди унга. Лекин билади. Агар олмаса у яна ва яна қўнғироқ қилаверади. Шу ўйи тугамасдан, яна жиринглади. Мажбур олди ва жиддий оҳангда гаплашди.
- Ало.
- Ало, Дониёр ака. Бунча телефонларни олмайсиз. Ё бирор қиз билан учрашувдамидингиз.
- Йўқ, қанақа учрашув.
- Хозир қаердасиз?
- Боғда, ўзимиз учрашадиган жойда. Хозир шу ерга кела оласанми?
- Бораман. Бироздан кейин учрашамиз унда.
- Хўп, кутаман.
Телефонни ўчираркан, ўрнидан туриб, учрашувга йўл олди.
У Нигина билан тадбирларининг бирида танишган. Бундай оқкўнгил қизни бир кўрдию, юраги "жиз" этди. Мана шу ҳаёллар билан бўлиб, боққа ҳам eтиб келди. Дарахтларнинг қуюқ соясида Нигинани кутди. Дам ўтмай узоқдан севиклиси келарди. Хар доимгидек юзида табассум.
- Ассалому алайкум.
- Валейкум ассалом, келдингми?
- Ха, келдим. Нега бугун тадбирда кўринмадингиз?
Телефонингизгаям тушиб бўлмайди?!
- Ха, шундай баъзи ишларим бор эди.
- Ишларми ёки учрашувлар?
- Хазилингни қўйсангчи. Сен билан жиддий гаплашиб олишимиз керак.
- Хўп, қулоғим сизда.
- Халиги... Мен... Мен бир қизни яхши кўриб қолдим.
Дониёр бу гапларни ундан кўзларини олиб қочиб гапирарди.
Аммо буни Нигина сезмади.
- Нима... Йўқ, ишонмайман. Ишонмайман, бу гапларингизга.
- Афсуски бу рост. Ишонмасанг, мана у билан тушган суратларим.
У шундай деб, телефонидаги суратларни кўрсатди.
Нигина расмларни кўздан кечира бошлади.Унда Дониёр бир қиз билан суратларга тушганди. Охири чидаёлмади, телефонни Дониёрга бердию, ўзи ундан узоқ кета бошлади.
Дониёр унга махзун кўзларини тикиб, ортидан бахт тилади.
У энди бундай қилиб тўғри қилдими ёки йўқми тахлил қиларди. Агар бундай қилмаганда, Нигина асло уни ташлаб кетмасди, хатто, касаллигини эшитса ҳам. Нигинани сиқилишини хоҳламасди. Яхшики синглисининг расмлари бор экан. Акс холда, уни бунга ишонтириш мушкул.
Вақтлар ўтаверди... Дониёрнинг ахволи кундан-кун оғирлашарди.
Охирги кунларда боши касалхонадан чиқмай қолди. Унга баъзан онаси, бошқа пайт синглиси қарарди.
Бир куни касалхонада эди. Эшик қия очилди ва синглиси кириб келди.
- Ака, қалайсиз. Зерикмаяпсизми?
- Йўқ, зерикмадим.
Синглиси қўлидаги идишни столга қўйиб, Дониёрнинг пешонасини ушлади.
- Ха, яхши. Иситма йўқ.
- Сен қарайсану, ёмон бўлармидим. Хўш, ўқишлар қалей?
- Яхши. Кеча уйга қайтаётсам, қизиқ бир иш бўлди!
- Нима бўлди?
- Кўчада бир қиз менга узоқ тикилиб турди.
Кейин олдимга келиб нима дейди денг!
- Нима деди?
- Сиз Дониёрни севганимисизмуш!
Буни эшитиб Дониёрни йўтал тутди. Узоқ йўталди.
- Сен нима дединг.
- Менми? Тўғрисини айтдим. Мен севгилиси эмас, синглисиман дедим.
Оббо, қовун туширибсанку сингилжон, ўйлади Дониёр.
- У нима деди?
- Уми, хеч нарса. Ортига йиғлаганча кетди. Ака, ўзи у қиз ким эди?
- Хеч ким.
- Алдаманг. Келинойим шекилли-а?
- Канақа келинойи?
Иккиси ҳам жим қолди.
Шу пайт эшик таққиллади. Эшикни синглиси очаркан, сизга ким керак деб сўради. Эшик ортидан Дониёрга таниш, майин овоз янгради. Дониёр акам борми? Синглиси ха дедию, Дониёрга юзланиб, "ўша" деди.
Афсуски ўша, ўйлади Дониёр. Нигина эшикдан кириши биланоқ, Шаҳноза "чой олиб келай" деб чиқиб кетди.
Нигина Дониёрнинг ёнида турарди. Дониёр уни ўтиришга таклиф этгандагина ўтирди. Иккиси ҳам жим эди. Буни Дониёр бузишга жазм этди.
- Нега келдинг?
- Сиздан хабар олгани.
- Мана кўрдинг, соппа-соғман, энди эса кет.......