Ўқинг...фақат йиғламанг!

​​“Сув пастга қараб оқади…”

Онам Файзихон ая дадам оламдан ўтгач, 11 ойлик кичик укамни  болалар боғчасига бериб ишга жойлашган экан.

Кундузи ишлаб, кечаси бировларнинг кўрпа-тўшакларини тикиб, етишмовчилик бўлса-да, мактабда яхши ўқишимиз учун шароит яратиб берар, баҳоларимизнинг аъло бўлишини талаб қиларди. Тез-тез мактабга чиқиб ўқитувчиларимизга "Болаларим шунчаки баҳо учун эмас, астойдил уқиб, билимли бўлишларини истайман. Яхшироқ ўқишини талаб қилинглар, ҳали улар институтга ўз билимлари билан ўқишга киришлари керак”, дея тайинларди. Онамизнинг нияти холис экан, биз — фарзандлар билимимиз, ҳаракатимиз билан олий маълумот олдик, жамиятда ўз ўрнимизга эга бўлдик.

Аммо энг армонлиси, онамиз авжи роҳат-фароғатда яшайдиган вақтида касалликка чалинди. Шифокорлар муолажаси, фарзандлар парвариши билан анча пайтгача касалликни енгди. Аммо бу пайтда фарзанд кўриб, уларни улғайтиргунимча онамга ўзим орзулаганимдек меҳр-эътибор беролмаганим ҳанузгача қалбимга азоб беради. Онам ўзи кекса, бетоб бўлса ҳам биз ва невараларининг ташвиши билан яшарди. У кишини кўргани борганимда тез-тез хабар ололмаганимдан хижолат бўлсам, "Болам, сув пастга қараб оқади. Онам мени деб яшаган, мен сизларни деб, сизлар невараларимни деб яшайсизлар”, дея юпатарди. Бугун фарзандларим улғайиб, ҳаётда ўрнини топишга интилаётган, ўз ташвиши билан андармон бўлган дамларда онам бизни ҳар куни, ҳар соат соғиниб кутганини кўпроқ ҳис қиламан…

© Муштарий

ОНАНГДАН АҲВОЛ СЎРАБ ҚЎЙ

Кўчада юрсанг ҳам тоғни қўпориб,
Дунёлар ишидан кетсанг ҳам хориб,
Телефонга қўлинг чарчамай бориб,
Мард бўлиб онангдан аҳвол сўраб қўй.

Неча бор телефон қиласан ёрга,
Чарчаш йўқ, болангчун ярайсан корга.
Онанг ҳам сеники, ўхшатиб борга,
Мард бўлиб онангдан аҳвол сўраб қўй.

Кераклардан керак, майли қилмагин,
Керак бўлган деб ҳам, майли билмагин,
Топганинг номард бўб, майли иймагин,
Мард бўлиб онангдан аҳвол сўраб қўй.

Кетса кетар дегин оғзингни ели,
Ел учун оғримас хеч кимни бели.
Меҳрингга умидвор, онанинг фъели,
Мард бўлиб онангдан аҳвол сўраб қўй.

Бўри ошинг кутмас, бўри сўз кутар,
Яхшилик cенга деб, ёмонинг ютар.
Керак қилсанг ол деб, жонни ҳам тутар,
Мард бўлиб онангдан аҳвол сўраб қўй.

Қутилар кунинг бор, кетиши аниқ,
Жонинг ҳам навбатга етиши аниқ.
Қайтар дунё, қилмиш қайтиши аниқ,
Мард бўлиб онангдан аҳвол сўраб қўй.

Онангни аҳволи яхшидир, ёмон,
Соғиниб кўзлари боқар сен томон.
Муштипар онангни эслаб хар замон,
Мард бўлиб онангдан аҳвол сўраб қўй.

Аслида лойиқ у, барча эъзозга,
Ғолиб чиқар она, қўйсам овозга.
Овозингни ўхшатиб мулоим созга,
Қани биир, онангдан аҳвол сўраб қўй.

Мурувват истар деб қўрқма бродар,
У сени кўтарган осмонга қадар.
Яна ҳам кўтарса, насихати—зар,
Мард бўлиб онангдан аҳвол сўраб қўй.

Дуосин ололгин, гул бўлар ,,чўл”инг,
Хеч йўқ ўзинг учун, мард бўлсин қўлинг.
Хеч сабаб тиркама тўсолмас йўлинг,
Мард бўлиб онангдан аҳвол сўраб қўй!!!

Ўқинг... Фақат йиғламанг!

​​ СЕВГИ ва ДЎСТЛИК...

Севган қизингга йиғиб юрган пулларингдан янги “Айфон 6” телефони олиб бердинг, у жуда хурсанд бўлди. Сени қанчалик севишини айтиб чарчамасди. Лекин негадир юрагинг ғаш. Кеча дўстинг уч юз доллар қарз сўраб келганида “Ҳозир пулим йўқ” деб баҳона қилгандинг. Сабабини ҳам сўрамадинг. Кейин билсанг у онасини операцияси учун пул излаб юрган экан. Қилган ишингдан виждонинг қийнай бошлади... 

Орадан вақт ўтди. Ишларинг юришмай қолганида дард устига чипқон бўлиб машинангни уриб олдинг. Ёнингда севган қизинг ҳам ўтирган эди. Сен учун куйингандек эди, лекин уйга кеч борса отаси урушишини айтиб такси тўхтатиб кетди. 
Пулдан қийналиб қолганингдан бери сенга қандайдир совуқроқ муносабатда. Аввалгидек ҳар куни учрашишлар, кафе ва кино бўлмасди. 
Ўзингни машинангни ва сен бориб урган машинани таъмирлаш учун пул излаб сарсон бўлдинг. Севган қизинг эса “Ҳаммаси яхши бўлади, жон” деб овутишга ҳаракат қиларди, лекин ўзини сендан тобора олиб қоча бошлаганди. 
Бир кун бошинг деворга бориб тақалганида эшигингни дўстинг тақиллатиб келди. Қўлида катта ўрамда пул. “Олмайман” деб оёқ тирасанг ҳам қўярда-қўймай бериб кетди. Ёлғиз қолганингда йиғлагинг келди... 

Орадан яна вақт ўтиб севган қизинг бошқасига турмушга чиқаётганини айтди. Кўзларидаги сохта ёш билан “Кечиринг, жон. Дадамни райига қарши боролмайман. Сизни унутмайман” деб таклифнома билан бирга қалбингга катта армонни жойлаб кетди. Шу йили унга уйланишни орзу қилгандинг. Алам қилди... 

Қизингни тўйига бормадинг, ғуруринг йўл қўймади. Ўша куни бошқа жойда, ўша сенга ёрдам берган дўстингни тўйида роса ичдинг. Умрингда биринчи бор аламингни ароқдан олишинг эди. Дўстингга эса самимий бахт тиладинг. Ёшлар бир-бирига жуда мос эди. Узукка кўз қўйгандек. Сен ҳам бир пайтлар қизинг билан шундай келин-куёв бўлишни тасаввур қилардинг орзуларингда. Лекин афсус... 
Тўй жуда чиройли ўтди. Гап орасида улфатларингдан бири келин ҳақида қизиқ гап айтиб қолди. “Ишонасизларми, дўстимизга пул керак бўлганда бу қиз тилла занжирини сотган экан. Кейинчалик дўстимиз унинг ўрнига янаям чиройлисини олиб берибди”... 
Бу гапни эшитгач сени ҳаёлингга келган биринчи фикр аччиқ ҳақиқат эди: 
“Ёр танлашда адашдим”...

Ўқинг... Фақат йиғламанг!