#Kitobdan
Ziyoli qatlamni hukumat tomoniga og‘dirish moliyaviy resurslar talab etadi. Moliyaviy resurslar yetishmovchiligi yuz berganda esa diktatorlar mediani nazorat qilishning arzonroq yo‘li - senzuraga o‘tadilar. Ular barcha turdagi kontentni senzura qilishlari shart emas. Eng muhimi muxolifat nashrlarining auditoriyasi kattalashib ketmasligi kerak. Shuningdek, bu borada diktatorga jamiyatdagi madaniy o‘zgarishlarning nomutanosib dinamikasi qo‘l keladi. Postindustrial davrning ilk qismida odamlar hamon o‘zlarining industrial qadriyatlariga sodiq bo‘ladi. Ular odatda risklardan qochuvchi va konformist bo‘lishadi. Oliy ma’lumotga ega bo‘lmagan fuqarolar qatlami esa nafrat, iqtisodiy xavotirlar va an’anaviy qadriyatlarga sodiqlik bilan kreativ sinfdan ajralib qoladi. Manipulyativ diktator bu sentimentlardan foydalangan holda industrial ishchi sinfni “buzg‘unchi madaniyat” vakillariga qarshi oyoqqa turg‘izishi mumkin. Ayni paytda diktator intellektuallarni xoin, dinni tahqirlovchi va zinokor sifatida ko‘rsatishga harakat qiladi. Bu kabi qoralov va tuhmat kampaniyalari uning tarafdorlari orasida muxolifatning hukumat haqidagi tanqidlariga ishonchsizlik paydo qiladi.
Toki ziyoli qatlam kuchsiz ekan, bu manipulyatsiya doim ish beradi. Shu yo‘sinda diktatorlar kreativ iqtisodni izdan chiqarmagan va o‘z repressiyasini xalqqa oshkor qilmagan holda siyosiy talablarga qarshilik qilishi mumkin. Ammo intellektuallar doirasi kengayib, ularning resurslari, mahoratlari oshgani va qadriyatlari aholi orasida keng tarqalgani sayin manipulyativ diktaturani boshqarish anchayin qiyinlashadi.
📖 «Manipulyativ diktatorlar: XXI asrda tiraniyaning oʻzgaruvchan qiyofasi»
🔥 O‘qiganman
⚡️O‘qiyapman
👍 O‘qimoqchiman
➡️ @kitoblar1
Ziyoli qatlamni hukumat tomoniga og‘dirish moliyaviy resurslar talab etadi. Moliyaviy resurslar yetishmovchiligi yuz berganda esa diktatorlar mediani nazorat qilishning arzonroq yo‘li - senzuraga o‘tadilar. Ular barcha turdagi kontentni senzura qilishlari shart emas. Eng muhimi muxolifat nashrlarining auditoriyasi kattalashib ketmasligi kerak. Shuningdek, bu borada diktatorga jamiyatdagi madaniy o‘zgarishlarning nomutanosib dinamikasi qo‘l keladi. Postindustrial davrning ilk qismida odamlar hamon o‘zlarining industrial qadriyatlariga sodiq bo‘ladi. Ular odatda risklardan qochuvchi va konformist bo‘lishadi. Oliy ma’lumotga ega bo‘lmagan fuqarolar qatlami esa nafrat, iqtisodiy xavotirlar va an’anaviy qadriyatlarga sodiqlik bilan kreativ sinfdan ajralib qoladi. Manipulyativ diktator bu sentimentlardan foydalangan holda industrial ishchi sinfni “buzg‘unchi madaniyat” vakillariga qarshi oyoqqa turg‘izishi mumkin. Ayni paytda diktator intellektuallarni xoin, dinni tahqirlovchi va zinokor sifatida ko‘rsatishga harakat qiladi. Bu kabi qoralov va tuhmat kampaniyalari uning tarafdorlari orasida muxolifatning hukumat haqidagi tanqidlariga ishonchsizlik paydo qiladi.
Toki ziyoli qatlam kuchsiz ekan, bu manipulyatsiya doim ish beradi. Shu yo‘sinda diktatorlar kreativ iqtisodni izdan chiqarmagan va o‘z repressiyasini xalqqa oshkor qilmagan holda siyosiy talablarga qarshilik qilishi mumkin. Ammo intellektuallar doirasi kengayib, ularning resurslari, mahoratlari oshgani va qadriyatlari aholi orasida keng tarqalgani sayin manipulyativ diktaturani boshqarish anchayin qiyinlashadi.
📖 «Manipulyativ diktatorlar: XXI asrda tiraniyaning oʻzgaruvchan qiyofasi»
🔥 O‘qiganman
⚡️O‘qiyapman
👍 O‘qimoqchiman
➡️ @kitoblar1