89-ҚИСМ
“Олинг, енг”, ҳам демади.
Ўз юртимда душманнинг ёнига таом қўйса ҳам мулозамат қилишади.
Энди емак томон эмаклай бошладим.
Столча ёнига ўтира солиб, сувга ёпишдим.
Иккала стакандаги сувни ҳам қултиллатиб, ичиб қўйдим. Сўнг ликопчага қарадим. Қайнатилган гуруч ва яна балчиқ рангидек тўқ яшил шилимшиқ алламбало. Саримсоқнинг баргини эзишганми-ей. Лекин ҳидсиз.
Елим қошиқчани олиб, гуручни паққос туширдим. Мазасиз, лекин қандайдир ёқимли ҳиди борми-ей!
Амаллаб қорнимни алдаган бўлдим.
“Иссиққина кўк чой бўлса эди!”
“Аччиққина қилиб дамла!” дерди бувим.
Кайфиятсиз, асабийлашиб турган бўлса, бир пиёла чой ичиши билан юзига табассум югурарди.
Менинг малул танимга ўшанақа чой ҳозир жуда малҳам бўларди-да!
Бекорга чой ҳақида қўшиқлар ҳам айтишмаган!
Нима деган қўшиқ бор эди?
* * *
Бор хотирамни ишга солиб, жон-жаҳдим билан чой ҳақидаги қўшиқнинг матнини эслашга киришганман.
Қани, бир жумласи эсимга келса?
Нега қўшиқни эслашга уринаётганимни ҳам билмайман.
Аслида кўп нарсани билмай қоляпман.
Худди миясидан айрилаётган одамга ўхшайман.
Бора-бора юрагимдаги ҳамма қўрқув ва ваҳималар ҳам тарқаб бораётгандек...
Бефарқлигим кучайиб боряптими-ей!
Бир неча соат аввал ўлишдан чўчиб ўзимни қўярга жой топа олмаётгандим.
Болаларимни эслашга виждоним йўл қўймаётганди.
Негадир энди лоқайдман.
Қалбимнинг қаеридир дарз кетди-ю, мендаги масъулият ва бурч тушунчаларини парчалаб ташлади.
Гўё қорни тўқ чақалоқдек беғам ва беташвишман.
Менинг ҳам қорним тўйди-да!
* * *
Энди қийналяпман.
Юрагимга ғулғула тушди.
Нима сабабдан бу қадар лоқайд бўлиб қолдим?
Ҳалиги шприцда нимадир бор эдими?
“Олинг, енг”, ҳам демади.
Ўз юртимда душманнинг ёнига таом қўйса ҳам мулозамат қилишади.
Энди емак томон эмаклай бошладим.
Столча ёнига ўтира солиб, сувга ёпишдим.
Иккала стакандаги сувни ҳам қултиллатиб, ичиб қўйдим. Сўнг ликопчага қарадим. Қайнатилган гуруч ва яна балчиқ рангидек тўқ яшил шилимшиқ алламбало. Саримсоқнинг баргини эзишганми-ей. Лекин ҳидсиз.
Елим қошиқчани олиб, гуручни паққос туширдим. Мазасиз, лекин қандайдир ёқимли ҳиди борми-ей!
Амаллаб қорнимни алдаган бўлдим.
“Иссиққина кўк чой бўлса эди!”
“Аччиққина қилиб дамла!” дерди бувим.
Кайфиятсиз, асабийлашиб турган бўлса, бир пиёла чой ичиши билан юзига табассум югурарди.
Менинг малул танимга ўшанақа чой ҳозир жуда малҳам бўларди-да!
Бекорга чой ҳақида қўшиқлар ҳам айтишмаган!
Нима деган қўшиқ бор эди?
* * *
Бор хотирамни ишга солиб, жон-жаҳдим билан чой ҳақидаги қўшиқнинг матнини эслашга киришганман.
Қани, бир жумласи эсимга келса?
Нега қўшиқни эслашга уринаётганимни ҳам билмайман.
Аслида кўп нарсани билмай қоляпман.
Худди миясидан айрилаётган одамга ўхшайман.
Бора-бора юрагимдаги ҳамма қўрқув ва ваҳималар ҳам тарқаб бораётгандек...
Бефарқлигим кучайиб боряптими-ей!
Бир неча соат аввал ўлишдан чўчиб ўзимни қўярга жой топа олмаётгандим.
Болаларимни эслашга виждоним йўл қўймаётганди.
Негадир энди лоқайдман.
Қалбимнинг қаеридир дарз кетди-ю, мендаги масъулият ва бурч тушунчаларини парчалаб ташлади.
Гўё қорни тўқ чақалоқдек беғам ва беташвишман.
Менинг ҳам қорним тўйди-да!
* * *
Энди қийналяпман.
Юрагимга ғулғула тушди.
Нима сабабдан бу қадар лоқайд бўлиб қолдим?
Ҳалиги шприцда нимадир бор эдими?