билмаган шўрлик. Сингил опасидан ҳам ўтиб тушган мак-
кор, шармсиз бўлиб чиқди. У бадбахт ўз туғишган опаси-
га ҳасад қилиб юраркан. Пайт пойлаб, қандай бўлмасин
«соғин сигир» «почча»ни ўзиники қилиб олишни дилига
тугиб қўйган экан. Бўлмаса, бир қориндан талашиб тушган
жигарлар! Бир куни опа-сингил уч-тўрт пулдор йигитлар
билан Чорвоққа «дам» олишга отланишган. Хўжайиним
шўрликнинг қулоғига лағмон осиб, Самарқандга зиёратга
борамиз, дейишган. «Эр» бечора ҳам синглиси билан ке-
тяпти-ку, деб жавоб берган. Хуллас, опа-сингил бойвача-
лар билан тоғдаги дачада икки кун билганини қилиб, роса
маза қилишган. Ғараз ниятини қандай амалга оширишни
билмай юрган сингил опасининг энг нозик ишқий лахдала-
рини сездирмасдан телефонда расмга тушириб олаверган.
Икки кундан сўнг опа-сингиллар «зиёрат»дан ҳориб-чар-
чаб қайтиб келишган. Ҳеч нарсадан бехабар, кўзини ёғ
босган «эр» ойимчасини маликалардай қаршилаб, «зиёра-
ти» қабул бўлишини тилаган. Орадан бир неча кун ўтиб,
хўжайинимнинг ишхонасига каттагина конверт ташлаб кетишган. Конвертни очиб, суюклисининг тоғдаги шар-
мандали лахдаларини кўриб, раҳматлининг кўзи чиқиб
кстган. Шу-шу раҳматли бу манжалақидан юз ўгирди. Яли-
ниб олдимга келди. Болаларини ўртага қўйиб, қасам ичди.
Пима қилай, кўз очиб кўрганим, болаларимнинг отаси. Ке-
чирдим. Нозима шундан кейин ҳам тинчимади. «Соғин си-
гир»дан ажралиб қолмаслик учун кўп «шантаж» уюштир-
ди. Эримнингиш жойига, уйга келиб бир неча бор тўполон
кўтарди. Оғзига келган сўзлар билан эримни, мени, бола-
ларимни ҳақорат қилди, «Мени совунимга кир ювмабсан-
лар, ҳали ҳаммангни ўтда куйдираман, ўлигингни итларга
см қиламан», деган тахдидлар қилди. Бир марта милиция
чақиришга ҳам тўғри келди. Яхшиям, эримни унга қўл
кўтаришга йўл бермадим. Йўқса, бошини деворга уриб,
бизларни қаматиб юборишдан ҳам тоймасди. У беномус
бошида тоғдаги расмларни уюштиришда мени айблади.
Опасини осонгина орадан олиб ташлашга эришган син-
гил энди қандай бўлмасин манфур режасининг иккинчи
қисми - «соғин сигир»ни ўзига оғдириб олиш йўлларини
қидира бошлаган. Сизларни чарчатиб қўймадимми? Ёки
сал қисқароқ қилайми? -Азиза ҳар эҳтимолга қарши ўзини
берилиб тинглаб турган йигитларга кўз қирини ташлади.
- Йўқ, йўқ, бемалол гапираверинг, - гуруҳ раҳбари
қамма учун жавоб берди, - иш учун ҳар бир деталь муҳим
аҳамият касб этади.
- Бир куни Назокат хўжайинимга қўнғироқ қилиб,
«Опам сизга нисбатан ёвуз ниятда юрибди, учрашиб,
гаплашиб олишимиз керак», деган. Учрашишган. Нози-
манинг бор кирдикорлари, хиёнатларини очиб ташла-
ган. Ҳар доим опасининг тузлиғига тупириб, унга отаси
қилмаган яхшиликларни қилган одамнинг устидан ку-
либ, шармандачилик кўчасини танлаган опасининг қи-
лиқларидан «виждони қийналиб» юрганини, бу хиёнат-
га жимгина қараб туролмаганини, шу боис Чорвоқдаги
расмларни яширинча олиб, унга юборганини тан олган.
Ўзини ор-номусли, виждонли, меҳрибон ва жафокаш қи-
либ кўрсатган. Эрим аламидан, Назокат эса мақсад сари дадил бораётганидан масрур қадах кўтарган. Шу куни хў-
жайин уйга келмади... Ўша кеча «ғунажин» кўзини сузган,
«буқа» ипини изган... Ёмғирдан қутулиб, дўлга тутилдим.
ЭнДи буниси жилпанглаб, эримни бўйнидан ип ўтказиб
олди. Олдингидай уйдан кетмаган бўлса-да, эримнинг
бўлар-бўлмас «юмушлари», «хизмат сафарлари», баҳо-
налари кўпайиб қолди. Ўшанда эримнинг кимнидир то-
пганини кўнглим сезса-да, яна келиб-келиб шу ғарларга
бориб ёпишганини тасаввур ҳам қилмагандим. Буларни
кейинчалик ҳэммаси ошкор бўлгандан сўнг хўжайиннинг
ўзи айтиб берганди. Хуллас, ошимизга оғу тушиб, оила-
дан барака ариди. Бошида ўзини меҳрибон, камсуқум, ви-
ждонли кўрсатган маккор аёл хўжайиннинг содда, қўли
очиқ ва ишонувчан эканидан фойдаланиб, асл башараси-
ни кўрсата бошлаган. «Қазисан, қартасан асли зотингга
тортасан», деб бекорга айтишмаган экан. Қизларнинг