#N8
Қолган гаплари ла ла ла ла ла!
Айтишга ҳам уяламан, ҳатто. Хуллас, айтаман гапи қолмаган. Ёш бошимга тилидан исмим "Дилнозахон!" бўлиб жаранглаб чиқадиган сақич ортириб олгандим. Нима қилсам ҳам фойдаси бўлмади, қанча ўзимдан итарсам, магнитга ўхшаб ошанча яқинлашаверди. Дод десам ҳам кетмасди.
Ҳар икки гапининг бирида, "Дилнозахон, уюнгизгача кузатиб қўяйми?", "Дилнозахон, ёрдамим керак эмасми!", "Дилнозахон, юринг сизни айлантириб келаман", Дилнозахон, Дилнозахон, Дилнозахон... Охири портлаб кетдим.
Ўз исмимни ўша йиллар қаттиқ ёмон кўриб қолгандим.
— Мени тинч қўйинг, жонимга тегиб кетдигиз! Ёпишқоқ модага ўхшайсиз!, — дедим бақириб.
— Нима қилай сизни рашк қилсам?!, — дейди тўнкага ўхшаб, — Мени шунақа, рашким кучли. Сизга яхшилик қилишни истайман...
— Менга ҳеч нарсангиз керак эмас, менга тинчлик керак!
Қанча гапирсам ҳам фойдаси бўлмади, охири Шаҳризодага ёрилдим.
— Нега менга шунча пайтгача айтмадинг, тентак қиз! Бу мияси қуртлаб кетган жиннини аллақачон бир ёқлик қилган бўлардик!
У жаҳли чиққанда менга маслаҳатлар берди, охири ўзи мен учун ёрдамга ошиқди. Уйимиз деярли битта кўчада эди, ҳар доимгидек мактабдан чиқиб бирга кетаётсак, узоқдан бизга қараб келаётган Сайфи кўринди.
— Шаҳризода, тезроқ юрайлик, анови ёпишқоқ биз томонга келяпти, — йиғлаб юборгудек бўлиб безиллаганча Шаҳризода ҳам шоширдим.
У эса юриш ўрнига атайлаб тўхтаб қолди.
— Қизлар, бир ўзингиз кетяпсизми!, — деди бизга етиб олган Сайфи, — Юринг сизларни кузатиб қўяман.
— Сайфиддин! Сиз яна бир марта дугонамга тинчлик бермасангиз ҳолингизга маймунлар йиғлайди! Мени акаларимни танийсиз-а? Катта акам Дилнозани кўз остига олиб қўйган ва менга кўз қулоқ бўлишимни тайинлаган. Акамнинг жаҳли ёмонлигини биласиз-а?!
Шаҳризода жиддий оҳангда гапирар экан, унинг сўнгги гапларидан кўзларим катта катта бўлиб очилиб кетди.
Қолган гаплари ла ла ла ла ла!
Айтишга ҳам уяламан, ҳатто. Хуллас, айтаман гапи қолмаган. Ёш бошимга тилидан исмим "Дилнозахон!" бўлиб жаранглаб чиқадиган сақич ортириб олгандим. Нима қилсам ҳам фойдаси бўлмади, қанча ўзимдан итарсам, магнитга ўхшаб ошанча яқинлашаверди. Дод десам ҳам кетмасди.
Ҳар икки гапининг бирида, "Дилнозахон, уюнгизгача кузатиб қўяйми?", "Дилнозахон, ёрдамим керак эмасми!", "Дилнозахон, юринг сизни айлантириб келаман", Дилнозахон, Дилнозахон, Дилнозахон... Охири портлаб кетдим.
Ўз исмимни ўша йиллар қаттиқ ёмон кўриб қолгандим.
— Мени тинч қўйинг, жонимга тегиб кетдигиз! Ёпишқоқ модага ўхшайсиз!, — дедим бақириб.
— Нима қилай сизни рашк қилсам?!, — дейди тўнкага ўхшаб, — Мени шунақа, рашким кучли. Сизга яхшилик қилишни истайман...
— Менга ҳеч нарсангиз керак эмас, менга тинчлик керак!
Қанча гапирсам ҳам фойдаси бўлмади, охири Шаҳризодага ёрилдим.
— Нега менга шунча пайтгача айтмадинг, тентак қиз! Бу мияси қуртлаб кетган жиннини аллақачон бир ёқлик қилган бўлардик!
У жаҳли чиққанда менга маслаҳатлар берди, охири ўзи мен учун ёрдамга ошиқди. Уйимиз деярли битта кўчада эди, ҳар доимгидек мактабдан чиқиб бирга кетаётсак, узоқдан бизга қараб келаётган Сайфи кўринди.
— Шаҳризода, тезроқ юрайлик, анови ёпишқоқ биз томонга келяпти, — йиғлаб юборгудек бўлиб безиллаганча Шаҳризода ҳам шоширдим.
У эса юриш ўрнига атайлаб тўхтаб қолди.
— Қизлар, бир ўзингиз кетяпсизми!, — деди бизга етиб олган Сайфи, — Юринг сизларни кузатиб қўяман.
— Сайфиддин! Сиз яна бир марта дугонамга тинчлик бермасангиз ҳолингизга маймунлар йиғлайди! Мени акаларимни танийсиз-а? Катта акам Дилнозани кўз остига олиб қўйган ва менга кўз қулоқ бўлишимни тайинлаган. Акамнинг жаҳли ёмонлигини биласиз-а?!
Шаҳризода жиддий оҳангда гапирар экан, унинг сўнгги гапларидан кўзларим катта катта бўлиб очилиб кетди.