Singan yuraklar (Hikoya)

6-QISM

Kuzda sarg'ish barglarini ko'tarolmay tashlab yuborgan daraxtlar, bahor kelishi bilan yana barg yoza boshladi. Qishda bo'shab qolgan tabiat, yashil, pushti, qizg'ish, sariq tusli liboslarini asta kiya boshladi. Aprel oyi juda ajib oy! Ba'zan yoqimli shabboda esadi, baʼzan mayin, kichkinagina yomg'ir tomchilar yer yuziga sayr qilgani tushishadi, ba'zida esa olis-olislardagi tog'lar ortidan quyosh balqib chiqadi... Bularning bari go'zal... Bari betakror!
Maftuna ishga ketayotgan mahali ob-havo birmuncha yaxshi edi. Havoda salqinlik bo'lsada, osmonda quyosh charaqlab turgandi. Ishdan chiqish vaqtiga kelib birdaniga yomg'ir sharros quyib yubordi. Haqiqatda aprel ajoyib oy!
Yomg'ir sira to'xtamas, Maftuna bank ostonasida ro'moli ho'l bo'lmasligi uchun boshiga so'mkasini qo'yib oldi. Endi mshinasi tomon yugurib bormoqchi boʻlib turganida bir tanish ovoz uni to'xrashga majbur qildi.
- Maftunaxon!
Maftuna o'girilib qaradi. Yon tomonida Mustafo yomg'irdan ho'l bo'lib ketgan ust-boshini qoqib turardi.
- Assalomu alaykum. Siz bu yerda nima qilyapsiz? Tag'in shu havoda?!
- Sizni ko'rgim keldi...
Maftuna uyalib ketdi. Ikki yuzi beixtiyor qizardi.
- Ustiz ham yupqa ekan. Shamollab qolasiz-ku?!
Mustafo ikki marta qattiq aksa urdi. Qo'llari sovuqdan qizarib ketibdi.
- Voy Xudoyim! Shamollabsiz tuppa-tuzuk!
- Haa biroz sovuq o'tdi shekilli...
Mustafo Maftunaga ohista yaqinlashdi.
- Biron joyda o'tirmaymizmi? Yana qahva ichardik... Yonida shirinligi ham bo'ladi!
Maftuna kuldi. Lablaridagi tabassum atrofdagi sovuq havoni nari surib, o'rniga iliqlik baxsh etgandek bo'ldi.
- Mayli...
- Maftunaxon, agar qarshi bo'lmasangiz meni mashinamda ketsak... Ichkaridagi stayankada turibdi. Men qiz bolani mashinasiga chiqishga ochiği uyalaman...
Maftunaning mashinasi ochiq osmon ostida qolib ketgan edi.
- Meni mashinam yomg'irda qolib ketaversinmi? Sizniki ichkarida ekan-ku... Yaxshisi menikida ketamiz...
- Qanday bo'larkin?
- Xoʻp... Unda mashinani siz haydaysiz, bo'ladimi?
Maftuna mashinasining kalitini Mustafoga uzatdi. Mustafo biroz hijolat bo'ldi. Sekingina Maftunaning qo'lidan kalitni oldi.
- Unda mayli...
- Ertalab havo yaxshiligiga ochiq joyga qo'yib qo'yibman...
Birgalashib mashinaga chiqishdi. Maftunaning uyiga yaqinroq joydagi qahvaxonaga kirdilar. Bu yerning hidi juda yoqimli bo'ladi. Qaynoq qahva va shokolad isi butun kafeni tutib ketgan... Bu yerdagilarning ko'pchiligi talabalar bo'lgani uchun yonlarida bir necha kitoblarni qo'yib olgan holda dars tayyorlashib qahva ichishmoqda... Maftuna va Mustafo deraza yaqinidagi joyga kelib o'tirishdi.
- Mashinangiz juda zoʻr ekan. Bir tekis yurdi, qoyil! Hatto ovozi ham chiqmadi...
- Haa... O'zim ham yaxshi ko'rib haydayman. Dadam bu mashinani atayin men uchun Argentinadan buyurtma qilib olib kelganlar. Toshkent Axborot Texnologiyalari Universitetiga yuqori o'rinda o'qishga o'tganim uchun sovg'a qilganlar. Dadam meni uzoqda o'qishimga unamadilar. Qiz bola narsa begona shaharda nima qiladi?! dedilar. O'qishimni Farg'onaga ko'chirtirdilar. O'sha paytlari dadam juda katta tadbirkor edilar. Bir qancha davlatlar bilan hamkorliklari bor edi... Lekin... Mana shu 2 yil dadam uchun juda og'ir kechdi...
- Nima bo'ldi?
- Hastalanib qoldilar... Oldingidek ishlolmayaptilar. Hozircha faqatgina bitta firmani yurg'izyaptilar xolos. Qolganlarini sotib yubordilar. Bir muddat davolandilar...
- Maylida bu ham Allohimning ishi-da... Hali yana oldingidek bo'ladilar inshaalloh...
- Haa... Inshaalloh!
Qo'lida menyu tutganicha ofitsiant keldi.
- Kechirasizlar, nimadur buyurasizlarmi?
Mustafo Maftunaga yuzlandi.
- Nima ichasiz turk choyi yoki kofe? Shokoladli shirinlik aytaymi yo mevali yoqadimi?
- Qahva bilan shokoladli shirinlik...