Kelajak 10 balki 20 yildan keyin insonlarning qoʻlidan barcha ishlarni robotlar oladi degan fikr omma ichida mavjudligini barchamiz bilamiz.
Ammo shu yerda bir narsa diqqatimni tortdi. Balki haqiqatdan ham kelajakda bir qancha sohalarda insonlar emas robotlarni koʻra olarmiz ammo shunday sohalar borki biz yana inson omiliga muhtoj boʻlamiz.
Bular mana bu , ana bu kasblar deb roʻyxat tuzish niyatim yoʻq, ammo qisqa qilib ayta olamanki, kelasi 50-60 yildan keyin ham inson omili kerak boʻladigan narsa bu odamlar bilan muomiladir.
Nega unday deyapman, chunki insonning ruhiy , emotsional holatini faqatgina u kabi inson tushuna oladi. Ba’zan odamiylik yuzasidan ba’zi qoidalarni buzsak (kichik qoidalarni albatta) ba’zan yangi qoidalar yaratamiz.
Inson uchun soʻzning qudrati doimo cheksiz boʻlgan. Bir soʻz bilan qurulgan shaharni bir jumla bilan barbod qila olishimiz hech kimga sir emas.
Shunday ekan biz uchun muhum boʻlgan narsa - soʻz, gapira olishning ham madaniyati bor. Ya’ni muomila madaniyati.
Biz bu madaniyatni robotlarga oʻrgata olmaymiz afsuski…chunki hatto inson boʻlib turib ham ba’zi insonlar bu narsani oʻrgana olmadi.
Mavzuni robotlardan madaniyatga olib ketmoqchiman (uzr):
Jamoat joylarida xizmat koʻrsatsangiz bilingki siz istagab istamagan holatingizda insonlarga ta’sir oʻtkazasiz. Sizning nigohingiz, soʻzingiz, oʻzingizni tutushingiz hatto kiyimingiz ham ba’zi insonlarni xafa qilsa, ba’zilarini hursand qiladi.
Jamoat bilan ishlagan odamlardan aksariyat holatlarda yordam , tavfsiya, maslahat soʻrav kelishadi; masalan : shifokorlar, mehmonxona xizmatchilari, ustozlar va hkz
Bu normal bir jarayon. Bunda yordam istab kelgan odam quyi siz yuqori daraja emassiz. Siz oʻz ishingizni qilyapsiz , u inson ham. Va unutmangki u insonlar mavjud boʻlgani uchun oylik maosh olyapsiz.
Siz ishda shaxsiy muammo , xursandchilik kabi emotsiyalaringizni olib kelishingiz yaxshi emas. Siz jamoat bilan ishlaganingizda neytral boʻlishingiz kerak. Toʻgʻri ba’zan qaygʻusi bor insonga dalda berasiz, baxtli insonni tabriklaysiz bu odamiylikdir. Ammo sizning kayfiyatingiz yomon boʻlsa oldingizga kelgan insonni kayfiyatini ham yer qilishingiz kerakligini anglatmaydi. (Bu kabi misollar talay)
Kim boʻlishingizdan , qaysi lavozim , mavqe, nasabingizdan qat’iy nazar siz insonsiz va qarshingizdagi ham inson. Ikkalangiz ham tengsiz!! Qaysidir omil sizni zarracha kibr qilishingizga sabab boʻla olmaydi.
Iltimos muomila madaniyatini oʻrganing! Sizni deb bir insonning kuni (yili, umri) qora rangda boʻlishiga sababchi boʻlmang!
Ichingizdagi alamni uni paydo qilgandan hisobini soʻrang. Sizga teginmagan insonga alamingizni sochmang. Qalbida chandiq qoldirmangki , u sizni Allohga arz etmasin!
Alloh barchamizni isloh qilsin
Firdavsiyangiz yozdi🪶
Ammo shu yerda bir narsa diqqatimni tortdi. Balki haqiqatdan ham kelajakda bir qancha sohalarda insonlar emas robotlarni koʻra olarmiz ammo shunday sohalar borki biz yana inson omiliga muhtoj boʻlamiz.
Bular mana bu , ana bu kasblar deb roʻyxat tuzish niyatim yoʻq, ammo qisqa qilib ayta olamanki, kelasi 50-60 yildan keyin ham inson omili kerak boʻladigan narsa bu odamlar bilan muomiladir.
Nega unday deyapman, chunki insonning ruhiy , emotsional holatini faqatgina u kabi inson tushuna oladi. Ba’zan odamiylik yuzasidan ba’zi qoidalarni buzsak (kichik qoidalarni albatta) ba’zan yangi qoidalar yaratamiz.
Inson uchun soʻzning qudrati doimo cheksiz boʻlgan. Bir soʻz bilan qurulgan shaharni bir jumla bilan barbod qila olishimiz hech kimga sir emas.
Shunday ekan biz uchun muhum boʻlgan narsa - soʻz, gapira olishning ham madaniyati bor. Ya’ni muomila madaniyati.
Biz bu madaniyatni robotlarga oʻrgata olmaymiz afsuski…chunki hatto inson boʻlib turib ham ba’zi insonlar bu narsani oʻrgana olmadi.
Mavzuni robotlardan madaniyatga olib ketmoqchiman (uzr):
Jamoat joylarida xizmat koʻrsatsangiz bilingki siz istagab istamagan holatingizda insonlarga ta’sir oʻtkazasiz. Sizning nigohingiz, soʻzingiz, oʻzingizni tutushingiz hatto kiyimingiz ham ba’zi insonlarni xafa qilsa, ba’zilarini hursand qiladi.
Jamoat bilan ishlagan odamlardan aksariyat holatlarda yordam , tavfsiya, maslahat soʻrav kelishadi; masalan : shifokorlar, mehmonxona xizmatchilari, ustozlar va hkz
Bu normal bir jarayon. Bunda yordam istab kelgan odam quyi siz yuqori daraja emassiz. Siz oʻz ishingizni qilyapsiz , u inson ham. Va unutmangki u insonlar mavjud boʻlgani uchun oylik maosh olyapsiz.
Siz ishda shaxsiy muammo , xursandchilik kabi emotsiyalaringizni olib kelishingiz yaxshi emas. Siz jamoat bilan ishlaganingizda neytral boʻlishingiz kerak. Toʻgʻri ba’zan qaygʻusi bor insonga dalda berasiz, baxtli insonni tabriklaysiz bu odamiylikdir. Ammo sizning kayfiyatingiz yomon boʻlsa oldingizga kelgan insonni kayfiyatini ham yer qilishingiz kerakligini anglatmaydi. (Bu kabi misollar talay)
Kim boʻlishingizdan , qaysi lavozim , mavqe, nasabingizdan qat’iy nazar siz insonsiz va qarshingizdagi ham inson. Ikkalangiz ham tengsiz!! Qaysidir omil sizni zarracha kibr qilishingizga sabab boʻla olmaydi.
Iltimos muomila madaniyatini oʻrganing! Sizni deb bir insonning kuni (yili, umri) qora rangda boʻlishiga sababchi boʻlmang!
Ichingizdagi alamni uni paydo qilgandan hisobini soʻrang. Sizga teginmagan insonga alamingizni sochmang. Qalbida chandiq qoldirmangki , u sizni Allohga arz etmasin!
Alloh barchamizni isloh qilsin
Firdavsiyangiz yozdi🪶