Испаниядаги ҳокимликка келсам, ҳокимбувамизни қамаворишибди. Тито амаки шаҳарчамизга туппа-тузук ҳокимлик қилаётганди, ҳеч кимга каравотда канарейкаси билан ўйнаётган видеочалар юбормаган, журналистларга “қўлларингдан балоям келмайди” демаган, ёшиям 70га етганди. Суд ҳукмига кўра, у ўз идорасидаги аёлга ойларки тегажоқлик қилган ва унинг ҳатто касал бўлишига сабабчи бўлган. Маҳаллий полиция уни ушлаб, қўшни катта шаҳардаги биринчи инстанция судига олиб борган, сўнг вилоят суди уни 2 йилга қамаворган. “Аёлга 25 минг евро тўлайсан” дея бўйнига ҳам қўйибди.

Кичкинагина шаҳарча, ҳамма ҳаммани танийди, ҳамма деярли қариндош бу ерда. Полиция ҳам ўзлариники. Лекин, шундай бўлса-да, бу ерда демократиянинг қандай ишлаши, қудратларнинг аниқ бўлингани қойил қолдиради. Суд ўз ишини қилади, полиция ўзиникини, ҳоким ҳам ўзиникини. Бу сафар Тито ўзиникидан бироз четга чиққан чоғи.

Испаниядаги демократия нисбатан ёш, 1977 йилда диктатор Франко ўлишидан кейин барпо бўлган. Партиялар ўта турфахил, мунтазам ҳукумат алмашиб туради. Охирги сўровларга кўра, ҳар 8 сайловчидан биттаси демократиядан чарчаганмиш. 24 ёшгача бўлганларнинг бир чораги ҳатто автократик ҳукуматга ҳайриҳохлик кўрсатибди. Бунинг бари, катта эҳтимолки, демократик давлатлардаги сиёсий жараённинг ўта қизғинлигидан - партияларнинг ўзаро тортишувлари, бир-бирига лой чаплаш, истеъфолар, судлашишлар одамни чарчатиб қўйиши мумкин.

Лекин, унинг тинчгина тескариси бўлганда Тито балки ҳали ҳокимликда ўтирган, Қирол Фелипе эса “ҳокимлар менинг одамим - тегмайсан” деган бўларди. Қай бири маъқул?

Ибрат Сафо

🔥@fayzboguz