O’zi bilasizlarmi, kelajak har doim qanaqadir porloq-a? Hozirgi turgan joyimizdan oldinga qarasak, ichimizdagi hissiyotlar ertaga yoki keyingi yil yaxshiroq bo’lishiga ishonadi. Hamma umidimizni kelajakka tikamiz, o’sha noma’lum, hali yetib bormagan manzilda baxtli bo’lishga ishonamiz.
Men 2015-yillari 20 yoshga kirsam, katta bo’lsam hammasi zo’r bo’b ketishiga ishonardim. Qanaqadir o’sha bolaning qalbida olis kelajakda uni katta marralar kutib turardi. Mana o’sha kutilgan onlar yetib keldi. Necha bahorlar-u qishlar o’tdi. Ammo haliyam o’zim bir xilman. Eng g’alatisi esa, men yaxshi bo’lishiga umid qilgan dunyo ham o’zgarmadi.
Yo men yaxshi kelajakka erishish uchun yetarlicha harakat qilmadim, yo men qancha urinib tirishmay kelajak hech qachon men tasavvur qilgandek nuqsonsiz bo’la olmaydi. Agar materialistik yoki hayotdagi moddiy va manaviy yutuqlarni marra deb hisoblasak, rostdan ham sababi birinchisi - yetarlicha o’zimni oldinga surmaganim bo’ladi. Lekin, har doim ichimda ham qanaqadir bo’shliq qolib ketgandek bo’ladida, hatto o’zim xohlagan narsaga ancha kutish va mashaqqatlardan so’ng erishgan bo’lsamda.
Bu menga ba’zida hozir bilan yashashim kerakligini uqtiradi. Nega erta uchun plan? Nega keyingi yil uchun plan? Nega olis kelajakdagi sayohatlar uchun plan? Nega bugun emas? Nega hozir emas? O’sha qizga ichingdagini bugun ayting nima, tug’ilgan kunini kutding nima?
Kelajakda doimo baxtliman, shodman. Baxtli yakun men uchundek, xuddi ertaklardagidek. Ammo, qancha yillar va oylar o’tsada, kutgan kelajak hech kelmaydigandek. Bilmasam.
#chaostic_thoughts
Men 2015-yillari 20 yoshga kirsam, katta bo’lsam hammasi zo’r bo’b ketishiga ishonardim. Qanaqadir o’sha bolaning qalbida olis kelajakda uni katta marralar kutib turardi. Mana o’sha kutilgan onlar yetib keldi. Necha bahorlar-u qishlar o’tdi. Ammo haliyam o’zim bir xilman. Eng g’alatisi esa, men yaxshi bo’lishiga umid qilgan dunyo ham o’zgarmadi.
Yo men yaxshi kelajakka erishish uchun yetarlicha harakat qilmadim, yo men qancha urinib tirishmay kelajak hech qachon men tasavvur qilgandek nuqsonsiz bo’la olmaydi. Agar materialistik yoki hayotdagi moddiy va manaviy yutuqlarni marra deb hisoblasak, rostdan ham sababi birinchisi - yetarlicha o’zimni oldinga surmaganim bo’ladi. Lekin, har doim ichimda ham qanaqadir bo’shliq qolib ketgandek bo’ladida, hatto o’zim xohlagan narsaga ancha kutish va mashaqqatlardan so’ng erishgan bo’lsamda.
Bu menga ba’zida hozir bilan yashashim kerakligini uqtiradi. Nega erta uchun plan? Nega keyingi yil uchun plan? Nega olis kelajakdagi sayohatlar uchun plan? Nega bugun emas? Nega hozir emas? O’sha qizga ichingdagini bugun ayting nima, tug’ilgan kunini kutding nima?
Kelajakda doimo baxtliman, shodman. Baxtli yakun men uchundek, xuddi ertaklardagidek. Ammo, qancha yillar va oylar o’tsada, kutgan kelajak hech kelmaydigandek. Bilmasam.
#chaostic_thoughts