Audiokitob tinglashni odat qildim.
Kasbiy kasallikmikan bilmadim, lekin nima o’qisam yo eshitsam, ichimda o’zbekchaga tarjima qilib ketaveraman.
O’tgan kuni Sally Rooney’ning “Intermezzo” romanini tinglash asnosida qiynalayotganimni sezdim. Romanni miyamda o’zbekchalashtirishga qiynalayotgandim.
Keyin tushundimki, “Taxtlar O’yini” va “Qirollar To’qnashuvi” sabab tarjima tilim tarixiylashibdi. Zamonaviy asarlardagi til meni qiynayotgandi. Qadimgi diyorlar, tarixiy atamalar, saroy lisoni… Bularni o’gira turib, kundalik o’zbekcha o’rniga turkiy nafas ufurib turgan, nisbatan she’riy o’zbekchaga sho’ng’igandim.
Avvaldan hech narsa deb bo’lmaydi, lekin zamonaviy asar o’girolmasam kerak. Fantastika, tarixiy asarlarga o’granibdi tilim.
Bu yomonmi? Albatta yo’q. Qaytanga o’zimni erkin his qildim. Chunki, avval hamma o’qigan kitoblarimni “bu tarjima bo’lishga arzirmikan” deb o’qirdim. Endi esa zamonaviy asarlarni faqat o’zim uchun o’qishim mumkin. Yo’qsa, bugungi romanlar tarjimasida ham “minba’d”, “muntazir” kabi so’zlarni ko’rib qolishingiz mumkin.)

Mirzohid

@bobil_kutubxonasi