Qadimgi odamlar uchun – dunyo ular tushunmaydigan sir-sinoatlardan iborat edi. Ajdodlarimiz aqli ojizlik qilgan har qanday hodisa – momaqaldiroq, zilzila, vulqon otilishi, toʻlqinlar, turli falokatlar hatto sevgini tushuntirish uchun xudolar, iloh va ilohalarni yaratdi. Masalan qadimgi yunonlar okean va dengizlardagi suv sathining koʻtarilib - pasayishini Poseydon kayfiyatining oʻzgarishiga bogʻliq, deb hisoblashgan. Qishning kelishi esa, ma'buda Persefonaning marhumlar saltanatiga asir olingani uchun Yerning mavsumiy koʻz yosh toʻkishi bilan izohlangan. Qadimgi Rimliklar vulqon joylashgan togʻlarni temirchilik xudosi - vulqonning uyi deb hisoblashgan.
Ajdodlarimiz behisob xudolarni nafaqat sayyoraning, balki oʻz tanalarining sinoatlarini tushuntirish uchun ham oʻylab topishgan. Agar inson befarzand boʻlsa, demak u maʼbuda Yunonaning nazaridan qolgan, sevib qolsa, Erosning oʻqidan yaralangan boʻladi. Yuqumli kasalliklar Apollonning jazosi sifatida koʻrilgan. Qadimgi ota-bobolarimiz olamni tushunishda boʻshliq sezsa, oʻsha boʻshliq oʻrnini "xudo" bilan toʻldirgan. Bilimdagi behisob boʻshliqlarni toʻldirish uchun son - sanoqsiz xudolar kerak boʻlgan. Biroq asrlar oʻtib ilm - fan davri keldi. Bizni oʻrab turgan dunyoda roʻy berayotgan hodisalarga ilmiy javob izlarkanmiz, olamni tushunishdagi boʻshliqlarimiz asta - sekin yemirilib bordi. Boʻshliqlarga qoʻshilib xudolar ham yoʻqola boshladi. Misol uchun suv sathining oʻzgarishi Oy fazalariga bogʻliqligini aniqlaganimizdan soʻng bizga Poseydonning ortiq keragi boʻlmay qoldi va uni afsonaga aylantirdik. Qolgan ma'budlarni ham Poseydonning qismati kutardi. Chunki rivojlanayotgan ongimizning ularga muhtojligi qolmayotgandi.
Ibtido, Den Braun📚
Ajdodlarimiz behisob xudolarni nafaqat sayyoraning, balki oʻz tanalarining sinoatlarini tushuntirish uchun ham oʻylab topishgan. Agar inson befarzand boʻlsa, demak u maʼbuda Yunonaning nazaridan qolgan, sevib qolsa, Erosning oʻqidan yaralangan boʻladi. Yuqumli kasalliklar Apollonning jazosi sifatida koʻrilgan. Qadimgi ota-bobolarimiz olamni tushunishda boʻshliq sezsa, oʻsha boʻshliq oʻrnini "xudo" bilan toʻldirgan. Bilimdagi behisob boʻshliqlarni toʻldirish uchun son - sanoqsiz xudolar kerak boʻlgan. Biroq asrlar oʻtib ilm - fan davri keldi. Bizni oʻrab turgan dunyoda roʻy berayotgan hodisalarga ilmiy javob izlarkanmiz, olamni tushunishdagi boʻshliqlarimiz asta - sekin yemirilib bordi. Boʻshliqlarga qoʻshilib xudolar ham yoʻqola boshladi. Misol uchun suv sathining oʻzgarishi Oy fazalariga bogʻliqligini aniqlaganimizdan soʻng bizga Poseydonning ortiq keragi boʻlmay qoldi va uni afsonaga aylantirdik. Qolgan ma'budlarni ham Poseydonning qismati kutardi. Chunki rivojlanayotgan ongimizning ularga muhtojligi qolmayotgandi.
Ibtido, Den Braun📚