ɢᴀғᴜʀᴊᴏɴᴏᴠᴀ's

— Oʻylanma, ikkilanma, bajar!

— Momento mori – deb shivirladi qirol - oʻlimni doim yodingda saqla.Hatto eng qudratli insonlarga ham hayot vafo qilmaydi.Doim vijdoningga quloq sol. Eng ogʻir damlarda qalbinga ergash.

— Hech narsa kashf qilinmagan, hammasi eng boshidanoq tabiatda mavjud boʻlgan.
Asliyat – ibtidoga qaytishdan iboratdir.

— "Sizning dushmanlaringiz bormi? Tabriklayman. Demak siz hayotda nimagadir erishibsiz!"

— Shunday deb, rohiba unga Bibliyadan parcha oʻqib berdi:
"Zolimga qarshi borma. Oʻng yuzingga urganga chapini tutib ber. Dushmanlaringni sev, seni yomon koʻrganlarga yaxshilik qil, seni qargʻaganlarga baxt tila, senga dagʻal munosabatda boʻlganlarni duo qil."

— Aytishganidek, birinchi taassurotni ikkinchi marta uygʻotib boʻlmaydi.

— Bazı vaziyatlarda kechirimli boʻlish faqat zarar keltiradi.

— Yahudiylik taʼlimotidagi murakkabliklar uni shu vaqtgacha bezovta qilmasdi. Aksincha, Xudo bu qorongʻulik orqali insoniyat hamma narsani anglashga ojiz ekanini eslatib turgandek edi goʻyo.

— Tavrotning birinchi kitobi Ibtidodan boshladi – "Xudo azalda osmon va yerni yaratdi."

— No he visto nada! – Tuya koʻrdingmi, yoʻq!

— Ruhni azoblardan xalos etishning yoʻli koʻp.

— Muvaffaqiyat – bir muvaffaqiyatsizlikdan ikkinchisigacha ishtiyoqni yoʻqotmay yetib olish.

— Muhabbat – jismoniy emas, ruhiy boʻlmogʻi zarur.

— Sevgi hech qachon, hech kimga boʻysunmaydi. Biz sevgini emas, sevgi bizni tanlaydi.

— Buyuklikning bahosi – masʼuliyatdir.

Oʻzimiz ham baxtsiz boʻlganda oʻzgalarning baxtsizligini kuchliroq his etamiz..

Kecha oydin, qabriston tib-tinch, uzog‘roqdan Qur’on tovshi eshitilar edi. Ikki tub chinor butoqlarida qo‘nib o‘lturgan uch-to‘rtta boyqushlar, qabr yonig‘a tizlangan Otabek va yuqori, quyi do‘mbaygan qabrlar bu tilovatka somi’ kabi edilar. Qur’on oyatlari qabriston ichiga og‘ir ohangda oqar edi. Qabr yonig‘a tiz cho‘kkan yigitning ko‘zyoshlari ham Qur’on oyatlariga qo‘shilishib oqar edi.

Ittifoqni ne el ekanini bilmagan, yolg‘iz o‘z manfaati shaxsiyasi yo‘lida bir-birini yeb, ichkan mansabparast, dunyoparast va shuhratparast muttahamlar Turkiston tuprog‘idan yo‘qolmay turib, bizning odam bo‘lishimizg‘a aqlim yetmay qoldi. Biz shu holda ketadirgan, bir-birimizning tegimizga suv quyadirg‘an bo‘lsaq yaqindirki, o‘rus istibdodi o‘zining iflos oyog‘i bilan Turkistonimizni bulg‘atar va biz bo‘lsaq o‘z qo‘limiz bilan kelgusi naslimizning bo‘ynig‘a o‘rus bo‘yindirig‘ini kiydirgan bo‘larmiz. O‘z naslini o‘z qo‘li bilan kofir qo‘lig‘a tutqin qilib topshirquchi – biz ko‘r va aqlsiz otalarg‘a Xudoning la’nati, albatta, tushar, o‘g‘lim! Bobolarning muqaddas gavdasi madfun Turkistonimizni to‘ng‘uzxona qilishig‘a hozirlang‘an biz itlar yaratguchining qahriga, albatta, yo‘liqarmiz!