Янги Зеландиялик икки қария мухлис Андижонда биз истиқомат қилаётган меҳмонхонага келишди. Уларни тушлик б-н меҳмон қилиб, бироз суҳбатини олдик.

Шундан сўнг улар шаҳарга чиқиш учун такси чақиришди. Улар б-н бирга чиқиб, манзилни ҳайдовчига тушунтирдим, меҳмонлардан пул олмасликни, қаерга дейишса олиб бориб, сўнгида умумий пулни менга айтишини, камина унинг пластик картасига маблағни ташлаб беришимни уқтириб, икки кекса мухлисни кузатиб қўйдим.

Кечга яқин қўнғироқ бўлди ва ҳалиги такси эгаси меҳмонларни аввал жамоаси истиқомат қилаётган меҳмонхонага, кейин бозорга, сўнгра боққа олиб борганини ва улардан пул олмай кузатиб қўйганини айтди.

-Неча пул бўлганини ва пластик карта рақамини юборинг, - дедим унга.
-Йўқ ака, пулингиз керак эмас, ўзингиз меҳмон бўла туриб, бу меҳмонларга яхшилик қилмоқчисиз, биз мезбон бўла туриб...

Ҳар қанча ундамай, пул олмагач, жамомиз б-н бирга кечки емакка келиш шарти ила рози бўлдим. Мезбонни қуюқ меҳмон қилиб, кузатиб қўярканман хаёлимдан ўтди: Яхшилик – яхшиликка етаклар!