БАҲОРИМ УСТИГА ЁҒДИРМАГИН ҚОР...

Мендан қизғанмагин ахир ҳавони,
Кўнглингни кенгроқ қил, олайин нафас.
Ҳали сен билмайсан у бевафони,
Вақти келганида ҳеч ҳам аямас.

Анави чаману кенгликда шодон,
Энтикиб кезгувчи одамларга боқ.
Яшаса не ажаб улар соғ-омон,
Кулфату ғамлардан олис ва йироқ...

Кимга илҳом берган, кимгадир қувват,
Кимнингдир умрини чўзган у кунлар.
Сен мадад йўлини тўсмагин фақат,
Ўтса ҳам ошиқиб кундузу тунлар.

Сен тўсиқ бўлмагин,
Тила соф ният,
Ул инжа қалбларга етказма озор.
Не бўлса борини тўкади ҳаёт,
Қиш кетгач, ортидан юз очар баҳор.

Боғларга назар сол –
Дарахт ёзган барг,
Борлиқ ҳам яшнайди олганча баҳра.
Тўйгунча симирсанг ҳавони бегард,
Қаршингда жонланар минг гул, минг чеҳра...

Бу дунё мўъжиза, гўзал жавоҳир,
Одамзод ақлини шоширган сир бу.
Гоҳида қувончлар, гоҳи хавотир,
Аждодлар бизларга оширган сир бу.

Заррадан тоғ қадар мафтун ва бедор,
Бутун борлиқ аро сеп ёйган ҳавас.
Кўксини тўлдириб яшар беозор,
Дунё бир маромда олар ҳур нафас.

Бу Ҳақнинг ҳар жонга чексиз меҳридир,
Шу алфоз гуркираб ёзади қанот.
Гўзал табиатнинг ажиб сеҳридир,
Ҳар қадам бўлажак чаманзор бунёд.

Қизғанмоқ не керак,
Айт не муддао,
Наҳотки шу билан бўлсанг бахтиёр?!
Борлиғинг ичида ҳасад этиб жо,
Баҳорим устига ёғдирмагин қор.

Беш кунлик дунёнинг синовлари кўп,
Не зотлар кўксини тўлдирган ҳаво.
Шу боис яшашдан рози бўлган хўп,
Сўнгги дам заррача бўлмаган даъво.

...Инграган, оҳ чекиб айлаган фарёд,
Сўнгги дамда ҳаво етиб келмаган.
Ҳар томон кўз тикиб, айлаган имдод,
Ҳаводан ҳам ортиқ неъмат бўлмаган...

Қизғанма, ҳавонинг йўлини тўсма,
Ахир у ҳаммага етар бемалол.
Мендан ҳайиқмагин, мен сенга дўстман,
Ундан кўра боргил тўйиб нафас ол...

Эй дўст, қизғанмагин мендан ҳавони...

© Ўткир Раҳмат

#Кўнгил_хиёбони | @Otkir_Rahmat