#pedagogika #psixologiya
SALOVAT VA SUNNAT
Bugungi kundagi Pedagogik qarashlarimni yozyapman. 11-sinflarda psixologik trening oʻtkazdim. 11-sinf bu 17 yoshli, hayotda oʻz real maqsadlariga ega oʻquvchi shaxslar. Dars oʻtishdan avval sinfga xos psixologik xusussiyatlarni oʻrganib chiqish har bir pedagog uchun muhim.
Ma’lum bir 11-sinfda Psixologik treningni boshladim. Sinfda birinchi boʻlib Suxrob ismli bola koʻngillilar sifatida qatnashdi.
Trening davomida yonidagi stulda oʻtirgan sinfdoshi Suxrobni savollarimga bergan javobini eshitib, hazillashib Suxrobni biroz qattiqroq turtdi. Suxrob buni jiddiy qabul qilib, u ham boʻsh kelmay uradi va natijada katta urish boshlanib ketdi.
Pedagog uchun ogʻir, muammoli vaziyat. Tez va keskin lekin toʻgʻri qaror chiqarish mas’uliyati boʻynimda turibdi. Atrofdagi oʻquvchilarga tezda ularni bir biridan ajratishlarini buyurib yonlariga yugurib bordim. Birinchi hazil qilgan bolani yoniga yaqinlashdim. Va…
“Allohumma solli a’la sayyidina Muhammad” bolani qoʻlini mahkam ushlab ikki marotaba aytdim. U darrov tinchlanib menga hayrat va qoʻrquv aralash nigoh bilan qaradi. Tezda oʻzini qoʻlga oldi.
Suxrob bu payt jazavada edi. Ammo, jazavasi uzoq muddatga choʻzilmadi. Uning ham muzlagan qoʻlini qattiqroq ushlab: “Allohumma solli a’la sayyidina Muhammad” - dedim. Suxrob tinchlandi va shu zahoti “hoʻp ustoz” deb yerga qaradi. Salovatni ortimdan takrorlashini aytdim, biroz istamadi. Men uni tushunaman. Indamadim.
Shu payt ularning sinf rahbari (meni sobiq jismoniy tarbiya oʻqituvchim) kelib vaziyatni oʻrganmoqchi va yigitlarni jazolamoqchi edi. Sinf rahbariga hammasi joyida ekanligini, hech nima boʻlmaganini tushuntirdim va koʻzimni qirrasi bilan sekingina yigitlarga qarab qoʻydim.
Ular birga oʻtirishdi va darsda hattoki birgalikda faol boʻlishdi.
Muammo esa hal boʻldi. Treningni davom etdirdim. Natija kutganimdanda a’lo. Bunaqa muammoli holatga Oʻqituvchi oʻlaroq birinchi martta tushdim. Allohga hamdlar boʻlsinki, U toʻgʻri yechimni koʻrsatdi.
Har qanday muammoli vaziyatda Pedagog vazminlik, bosiqlik bilan muammoni bartaraf etishga yondashishligi kerak. Tasavvur qiling, agar men oʻsha holatda ularga agressiya bilan qattiq tanbeh bersam nima boʻlardi? Vaziyat ogʻirlashar edi.
- Nima uchun ushbu holatni post qilib yozayapman?
Salovat kuchi! Insonning gʻazabi odatda shaytondan boʻlishligi barchamizga ma’lum. Salovat aytilib Rosululloh alayhissalom eslanganlarida esa har qanday iblis insonni tark etadi.
Siz yuqoridagi holatda qanday yoʻl tutgan boʻlar edingiz?
@MudarrisAbdulvaliy
SALOVAT VA SUNNAT
Bugungi kundagi Pedagogik qarashlarimni yozyapman. 11-sinflarda psixologik trening oʻtkazdim. 11-sinf bu 17 yoshli, hayotda oʻz real maqsadlariga ega oʻquvchi shaxslar. Dars oʻtishdan avval sinfga xos psixologik xusussiyatlarni oʻrganib chiqish har bir pedagog uchun muhim.
Ma’lum bir 11-sinfda Psixologik treningni boshladim. Sinfda birinchi boʻlib Suxrob ismli bola koʻngillilar sifatida qatnashdi.
Trening davomida yonidagi stulda oʻtirgan sinfdoshi Suxrobni savollarimga bergan javobini eshitib, hazillashib Suxrobni biroz qattiqroq turtdi. Suxrob buni jiddiy qabul qilib, u ham boʻsh kelmay uradi va natijada katta urish boshlanib ketdi.
Pedagog uchun ogʻir, muammoli vaziyat. Tez va keskin lekin toʻgʻri qaror chiqarish mas’uliyati boʻynimda turibdi. Atrofdagi oʻquvchilarga tezda ularni bir biridan ajratishlarini buyurib yonlariga yugurib bordim. Birinchi hazil qilgan bolani yoniga yaqinlashdim. Va…
“Allohumma solli a’la sayyidina Muhammad” bolani qoʻlini mahkam ushlab ikki marotaba aytdim. U darrov tinchlanib menga hayrat va qoʻrquv aralash nigoh bilan qaradi. Tezda oʻzini qoʻlga oldi.
Suxrob bu payt jazavada edi. Ammo, jazavasi uzoq muddatga choʻzilmadi. Uning ham muzlagan qoʻlini qattiqroq ushlab: “Allohumma solli a’la sayyidina Muhammad” - dedim. Suxrob tinchlandi va shu zahoti “hoʻp ustoz” deb yerga qaradi. Salovatni ortimdan takrorlashini aytdim, biroz istamadi. Men uni tushunaman. Indamadim.
Shu payt ularning sinf rahbari (meni sobiq jismoniy tarbiya oʻqituvchim) kelib vaziyatni oʻrganmoqchi va yigitlarni jazolamoqchi edi. Sinf rahbariga hammasi joyida ekanligini, hech nima boʻlmaganini tushuntirdim va koʻzimni qirrasi bilan sekingina yigitlarga qarab qoʻydim.
Ular birga oʻtirishdi va darsda hattoki birgalikda faol boʻlishdi.
Muammo esa hal boʻldi. Treningni davom etdirdim. Natija kutganimdanda a’lo. Bunaqa muammoli holatga Oʻqituvchi oʻlaroq birinchi martta tushdim. Allohga hamdlar boʻlsinki, U toʻgʻri yechimni koʻrsatdi.
Har qanday muammoli vaziyatda Pedagog vazminlik, bosiqlik bilan muammoni bartaraf etishga yondashishligi kerak. Tasavvur qiling, agar men oʻsha holatda ularga agressiya bilan qattiq tanbeh bersam nima boʻlardi? Vaziyat ogʻirlashar edi.
- Nima uchun ushbu holatni post qilib yozayapman?
Salovat kuchi! Insonning gʻazabi odatda shaytondan boʻlishligi barchamizga ma’lum. Salovat aytilib Rosululloh alayhissalom eslanganlarida esa har qanday iblis insonni tark etadi.
Siz yuqoridagi holatda qanday yoʻl tutgan boʻlar edingiz?
@MudarrisAbdulvaliy