Ayni paytda tutadigan ro’zamdan ko’ra kichkinaligimda 4 mahal ovqatlanib tutgan ro’zamni savobi kattaroq bo’lsa bo’lsa kerak deb o’ylayman.

Chunki o’sha paytdan chindan ixlos bilan, samimiyat bilan, iliqlik bilan ro’za tutganman. Soat 14:00larga yaqinlashishi bilan chanqab ketib, og’zimga qiryuzbesh marta suv olib, ichmasdan tashlab yuborishlar, oxiri ayamdan yuz martalab menga gunoh bo’lmaydiya deb ro’zamni ochib yuborishlar va hech nima bo’lmagandek yana iftorda o’tirishlar.

Har xolda ixlos kuchliroq bo’lgan. Samimiyat, dildan bo’lgan.

Hozirgi kunda ro’za tutish u daraja qiyin emasdek go’yo. 30 kun qilinishi kerak bo’lgan amaldek. Xuddi butun boshli bir odamlar qilayotgani uchun takrorlanayotgan harakatdek. Ortiqcha samimiyatsiz, oddiy tartibdek. O’sha o’sha gunohlar va o’sha o’sha odatlar bilan birga.

Kichkinaligimda 30 kun ro’za tutmagan bo’lsam ham, sabrim yetmay ro’zamni buzgan bo’lsam ham Alloh o’sha payti ko’proq sevgani, ko’proq duolarimni eshtgani aniq. Har xolda dunyo ichiga botib ketgan hozirgi bandasi holatida emasdim.
ㅤㅤㅤ
Hammani Ramazon bilan tabriklayman. Bugun birinchi Taroveh ekan, yigitlarga kuch quvvat. Ertadan ro’za…