Dystopia

Agarda bu hayotda inson tanlashi kerak boʻlgan eng muhim narsani ayt deyishsa, oʻylab oʻtirmay turmush oʻrtogʻi, degan boʻlardim. Chunki u ehtimol keyingi butun hayotidagi eng yaqin odami boʻladi.

Va shuning uchun ham hech qachon kimdirlar maslahati yoki ota-onasining tanlovi bilan oila quradigan odamlarni hech qachon tushunmasam kerak. Bu nega notoʻgʻri ekanligini oʻz qarashlarimda ifoda etmoqchiman.

Avvalo, sevib oila qurish muhim deb hisoblayman, chunki har qanday masʼuliyatlar, ikkilamchi sabablar oilani saqlab qolishi mumkin, ammo sevgi rishtasi bilan bogʻlanmagan oilaning zanjiri baribir boʻshroq boʻlib qolaveradilar.

Siz oʻz juftingizni qanchalik yaxshi va uzoq vaqt davomida bilsangiz, unga avtomatik moslashishni boshlaysiz, uning xarakteri, qanday vaziyatda xafa va xursand boʻlishi, oʻzini tutishi, injiqliklarini bilib olasiz. Bu esa oilaviy hayotga oʻtgandan keyingi oʻtish davrini osonlashtirish, chunki allaqachon bu haqida tasavvur mavjud.

Agarda kimningdir tavsiyasi yoki xohishi bilan boʻlganda, birinchidan sizda faqatgina oila baʼzi istaklar uchun boʻlib qoladi (hech boʻlmasa boshida). Bu esa qanchadir vaqt oʻtib oʻrtada hech qanaqa bogʻlam qolmasligiga olib kelishi mumkin.

Avvalgilar shunaqa qilgan deysizmi? Tupuring ularga, u paytdagi nikohlarning aksariyati (hammasi desayam boʻladi) oilaviy shartnoma yoki toʻlov uchun boʻlgan, shu uchun faqat yogʻli joy bilan quda boʻlish foyda boʻlgan.

Har bir odam oʻz turmush oʻrtogʻini oʻzi tanlashi kerak, boshqalar ehtimol qandaydir maslahat, tavsiya berishlari mumkindir, ammo bevosita aralashish gap zinhor haqlari yoʻqdir.