zuhurot

arzimaganlar uchun toʻkkan yoshlarim uchun oʻzimga laʼnat boʻlsin!

@zuhurot

sevimli qahramonlaringning mashʼum xotimasi... bu judayam ogʻir. judayam. xuddi tugʻishganingni tuproqqa qoʻyish bilan barobar. bu mubolagʻa emas, men uchun shunday, hoynahoy.

baʼzi kitoblar borki, aynan siz uchun yozilgandek taassurot uygʻotadi. sizning hayotingizdan hikoya qilayotgandek goʻyo. shu kuzda Jek Londonning «Martin Iden» asarini oʻqigandim. miyamda ancha paytdan beri charx urgan, ammo soʻzlarda ifodalay olmayotgan fikr-mulohazalarim ayni shu asarda mufassal bayon etilgan ekan.

«Martin Iden»ni oʻqimagan boʻlsangiz, ertagayoq uni sotib oling-da, mutolaani boshlang. asar haqida taqriz yozishga jazm qila olmaganman. mening ojiz fikrlarim bu asar haqida nimadir deya olmaydi. bu asar haybati meni bosib turadi doim.

ammo...

Martinim oʻlganda oʻzimga kela olmaganman. uning suv tubida oʻlim va hayot orasidagi holati meni boʻlaklarga boʻlib tashlagan. ha, qimmatli doʻstim, Martin Iden bu dunyoda yashay olmasdi. uning oʻlimi u uchun yashamoq edi. ha, baʼzilar oʻlgach yashay boshlaydi.

bugun esa shoʻrlik Verterimni ham sovuq tuproqqa qoʻydim. undan butunlayga ajraldim. oh, sening gʻarib qismating oldida men kabi achchiq koʻzyosh toʻkkanlar qancha ekan-a? Gyote bu koʻzyoshlar miqyosini tasavvur etganmikan? sen haqingda yozayotib oʻzi ham necha bor hoʻngrab yigʻlagan boʻlsa, ajab emas, aziz doʻstim.

bilasanmi, azizim Verter, sen ham, Martin ham oʻlmagansiz men uchun. barhayotsiz. ikkingizdagi hassos qalb ham boqiy yashaydi. boshqa qalblarda sizlardagi sof muhabbat yolqinlari in qurajak.

Martin va sendan koʻp narsa oʻrganganman, qimmatli doʻstim. Martinning mashaqqatli hayoti menga begona emas, men-da oʻshanday hayot oʻgʻloniman. ammo uniki kabi metin iroda yoʻq menda. baʼzan shu qadar tushkunlik qaʼriga choʻkamanki, meni u tubsiz chuqurlikdan hech kim olib chiqa olmaydi. oʻzim oyoqqa turishni istamagunimcha hech kimning tasallilari kor qilmaydi. shunday paytlarda beixtiyor Martin haqida oʻylayman. uning ruhi menga-da quvvat baxsh etgandek hayotga qaytish haqida keskin qarorlar chiqaraman. va undan sevishni va kecha olishni oʻrgandim. ha, baʼzan arzimas odamlar uchun oʻzimizni qurbon qilamiz. bunday paytlarda voz kecha olish — eng toʻgʻri qaror.

Verter, sendan ham koʻp yaxshi fazilatlar oʻzlashtirdim. yoziqlarimga bir qara. sening maktublaringdagi nazokatdan nusxa olishga tirishgandekman. senga oʻxshab odamlarga iltifot qilyapman. «aziz doʻatim», «qimmatli doʻstim» kabi birikmalarni ham sendan oʻzlashtirdim. va bu menga judayam yoqyapti. bundan ranjimaysan, degan umiddaman, aziz doʻstim.

Verter, sening nafislikka oshuftaliging mening dagʻalligimni parchalab, uning oʻrnida nazokat urugʻlarini sepdi. sen oʻsha urugʻlardan yana unib chiqasan va qalbimda bir umr yashaysan!

seni yaxshi koʻraman, qimmatli doʻstim.

Behzod yozdi

@zuhurot

shunday emasmi?!

@zuhurot

oh! shoʻrlik qalbim! seni musaffo holda saqlay olmaganim uchun meni kechir. seni hissiz odamlar bemalol toptashiga yoʻl qoʻyganim katta xato edi. ammo... men koʻpincha boshqa qalbni vayron eta olmayman. bunga menda xohish ham, quvvat ham yoʻq. ha, kuchim yetmaydi.

ammo... baʼzan oʻzimni yoʻqotib qoʻyaman. mendagi hassos qalb oʻrnini jilovlab boʻlmas gʻazab egallaydiki, bunday paytlarda na aqlimga, na qalbimga hokim boʻla olaman. aksincha, u menga hokimlik qiladi. oʻzligimdan ayiradi bu kuch. keyin esa men ham qalbsizlarcha vayron etaman. xuddi boshqa odamlar kabi. balki, ulardan yuz chandon koʻp...

nima boʻlganda ham, qalbimning eng tubida musaffolikning qatralari qolgandek. ular haliyam tirikdek. eng nafis tuygʻular meni tark etmaganiga ishongim keladi. ularni takror his qilishni, ularning har birida yashashni istayman. tushunyapsizmi, aziz doʻstim? hislar ichra yashamoqni tushunsangiz kerak.

masalan, sogʻinch ogʻushida. uning ham yoqimli, ham hijronli kunlarida, soatlarida, soniyarida yashaganmisiz? sogʻinch ichida yashash, sogʻinib yashashni eplay olgansizmi, qadrligim? ha, siz mening nima demoqchi boʻlganimni tushunyapsiz. chunki siz ham sogʻinch otliq his ichra koʻp bor yashagansiz, his qilgansiz.

menga Verter judayam taʼsir qilyapti, qimmatli doʻstim. uning soflikka toʻla qalbi meni-da sel qilyapti. oʻzim bilib-bilmay unga taqlid qilyapman. tongda bir yaqinimdan uzr soʻradim. Verter shunday qilgan boʻlarmidi? yoʻq! nega men bunday qoʻpol boʻlishim kerak ekan? yoʻq, azizam, qoʻpollik bizga yarashmaydi. qoʻpollik ildiz otgan yerlarda nafislik haqida soʻz qotib boʻlmaganidek, odobsiz boʻla turib odob haqida yozib boʻlmaydi. vijdon deganlari yuzga tarsaki tushiradi bunday paytlarda.

oʻzingizni va qalbingizni ehtiyot qiling, quyosh yuzligim!

Behzod yozdi

@zuhurot

oh, bugungi kunni men butun umr eslab oʻtsam kerak. bugun men tongning gʻira-shira qorongʻuligida yashash otliq maʼvoda qoʻnim topdim. bu qoʻnalgʻa shu qadar huzurbaxsh ediki, havoni entikib-entikib simirardim. toʻymasdim. qayta va qayta takrorladim. yuzimga tabassum oʻrmaladi. ajib bir sakinatga erishgandim. xuddi Siddhartha kabi. yashash va nafas olishning tub mohiyati menga oʻz sirlarini ochiqladi. nafas olish yashashni anglatmaydi. yashash anglam bilan bogʻliq. anglaganing qadar yashashning tub mohiyati zohir boʻlaveradi. anglamlarsiz nafaslar maʼnosiz va joʻn.

azizim, sen ham yashagin. ❤️

@zuhurot

qizimga maktub (3)

salom, ona qizim. mendan rosa xafa boʻlgandirsan-a? axir senga koʻpdan beri maktub yoza olmayapman. har gal kundalik rejalarimda senga maktub yozish — «qizimga maktub yozish»ni qayd etyapman-u, amalda bajara olmayapman, onajon. kechasi uygʻotgichni 4.00 ga toʻgʻrilagandim. lekin bir necha marta alahsirab uygʻonib ketdim. bildimki, endi uxlay olmayman. xayolimga yalt etib senga maktub yozish keldi.

qizim, senga har gal maktub yozganimda yigʻlayman. hozir ham dadangning koʻzlari namlandi. bilasanmi, kirlangan qalbim sen haqingda oʻy surishim hamano musaffo bir holga keladi. chirkinliklar oʻrnini allanechuk begʻuborlik egallaydi. sening tugʻilishing moʻjizaning oʻzginasi boʻladi. chunki oʻsha kuni men ham qaytadan dunyoga kelaman. senga loyiq ota boʻlib hayotga qaytaman.

onajon, men oʻquvchilarimni ham «qizim» deb chaqiraman. ularni biram yaxshi koʻramanki, buni soʻzlar bilan ifodalay olmayman. har birining oʻzgacha dunyosi bor. masalan, 4-y sinfidagi Ziyodani olaylik. kamgap, oʻzimga oʻxshagan ogʻir-bosiq. ammo u rosayam tirishqoq. va u judayam his-tuygʻularga beriluvchan. baʼzan dars qilmagan oʻquvchilarga umumiy qilib dashnom beraman. koʻpchilik oʻziga olmaydi, ammo Ziyoda bildirmaygina yigʻlab oladi. buni sezaman, his qilaman.

4-g sinfida toʻrtta qizni alohida yaxshi koʻraman. ular: Mubashshira, Shodiyona, Muslima va Muhabbat. aslida, hammalarini yaxshi koʻraman, ammo u toʻrtalasi allanechuk boshqacha. ajralib turadi yoki men «ajratib» olganman. ayniqsa, Mubashshiraning ustoz soʻzini choʻzib, erkalanib «ustooooz» deyishi menga juda yoqadi. (shu oʻrinda yuzimga tabassum yugurdi). uning ovozi ham bochqacha-da, qizim. oʻzing bir eshitsang eding. biror kun oʻziga sezdirmaygina yozib olaman ovozini. sen tugʻilsang, birga eshitamiz. umuman olganda, bolalardagi begʻuborlik meni-da begʻubor qilib qoʻyadi, meni-da bolaga aylantiradi ular.

shu desang, payshanba kuni 4-sinflarga takrorlash darsini oʻtdim. undagi mashqlarning birida partadoshlar oʻzaro bir oʻyinni oʻynashi kerak edi. qarasam, Muslimaning sherigi yoʻq. shunda nima qildim, bilasanmi? uning yoniga oʻtirdim-da, u bilan birga oʻynadim. bolaga aylandim. (yana bir tabassum)

qizim, sen bilan ham koʻp oʻynaymiz, birga dars tayyorlaymiz. yana ertalablari yugurishga chiqamiz. onang bir qoʻlingdan, men bir qoʻlingdan ushlaymiz, soʻng birgalikda yuguramiz. bu shunchaki qoʻlingni tutish emas, onajon. bu — sening qanotlaring boʻlishimiz ramzi. ha, ona qizim. biz — sening qanotlaringmiz. koʻklarni parvoz qilishingga bor kuchimizni sarf etamiz. qachonlardir bu qanotlar yoʻqlik qaʼriga singib ketadi. ammo uning oʻrni qalbingda yashaydi. uni asraysan-a, onajon?

onajon, yigʻlayapman. seni rostdan sogʻindim. katta-katta koʻzlaringni, qoʻngʻiroq sochlaringni, muattar iforingni... hammasini. bir safar senga yozgan maktublarimdan birini kursdoshlarimga oʻqib bergandim. ustoz ham jon-qulogʻi bilan eshitgandi. tugatganimda hamma qarsak chalgandi. keyin Aziza degan kursdoshim: «bu maktublarni unga qachon berasan?» (Aziza bilan hazillashib senlashamiz), — degandi. «esini taniganida», — degandim. Shunda u: «oʻlganingdan keyin kimdir unga maktublaringni berib tursa, yanayam taʼsirli boʻladi», — degandi.

bu taʼsirli boʻlishi mumkin, ammo men uchun qoʻrqinchli. samimiyatga yoʻgʻrilgan maktublarim sening qoʻlingga yetib bormasa-chi? allaqayerlarda qolib ketsa-chi?! yoʻq, qizim. bu boʻlmaydigan ish. chunki oʻzim uchun qadrli bu maktublar sen uchun ham qimmatli boʻlishiga ishonaman. bu maktublarni shaxsan oʻzim qoʻllaringga tutqazaman. mabodo, bu hayotdan koʻz yumsam, onangga tayinlayman. u senga beradi.

ona qizim, seni judayam yaxshi koʻraman.

Behzod yozdi

21.12.2024, 02.55

@zuhurot

shirinligini qarang. 🫠

@zuhurot

oʻlkamizda qish...

@zuhurot