мадинам…
ишқи қалбим ўртаган макон…
бугун сенга борар йўлларим ва йилларим ҳақида ўйлаб, қалбим яна маҳзун тортмоқда, кўзларимга ёш ораламоқда. бу соғинч ва маҳзунлик ёққан қалбга сенингла дийдордан ўзга даво таскин бўлолмас. бироқ яна ёзмоқдан ўзгаси қўлимдан келмас. боролмаяпман. баъридан воз кечиб, бу муборак сафарга отланолмаяпман. фақат ўйлаяпман, соғиняпман, дуо қиляпман. лекин сен кут. сен ҳам менинг каби ҳижрон оташини сўндиргувчи висол онларини кут. мен бораман. отланаман бир кун сен томон. ўз севгингни раҳмат ёмғири бирла изҳор этмоқ учун кут. дуоларим ижобатида учрашгунча…