She’riy lahzalar
MEN HAM
Men ham umid bilan safarga chiqib,
Uzoq manzillarga ko‘z tikkan jonman.
Birda Sirdan toshib, birda tutoqib
Katta yo‘lga chiqqan
Kichik karvonman.
Bobomning armonli zamonasida,
Ustodimning tanho taronasida,
Otamning alamlp pok siynasida
Ushalib-ushalmay
Qolgan armonman.
Magar kimni ko‘rsam ko‘zlari yoshli,
Unga qarab tursa bir bag‘ri toshli,
Bir yaltoqning bo‘lsa bag‘ri quyoshli
Qing‘irga kun bermas
Qirg‘in – baronman.
Birga maftun bo‘ldim, birga havasda,
Sohibi suxanga bu jon payvasta.
Ko‘rgulik bor yerda ko‘ngil shikasta
Davosi topilmas
Dardga darmonman.
Kimlarga ko‘klam – qish, kimga qish – yozdir,
Kimga ko‘lmak – teran, ummon sayozdir.
Boz turib qarg‘aning umri darozdir…
Lochinmas, Quzg‘unga
Kelgan qironman.
Dardsiz yashamoqlik – dardmandlik asli,
Bahordan beg‘ubor – bolalik fasli.
Bu dunyoni ko‘rsam gulga qiyosli:
Bog‘li, bog‘chaliman
Ko‘ksi osmonman.
Dunyo yaratmoqlik dunyo demakdir,
Matlabsiz kimsaning siynasi chokdir.
El-yurtga muhabbat – buyuk idrokdir
Bu yurt – bu Vatansiz.
Behol, bejonman.
Menga muabbir ham ta’bir kerakmas,
Ta’nali, ta’mali kabir kerakmas,
Alhol, zavoli bor sabr kerakmas.
Minnatli madadga
Toqatsiz jonman.
Shu yorug‘ kunlarni ko‘rolmay ketgan,
Na manzil, na murod-maqsadga yetgan,
El-ulus turganda o‘zin unutgan
Zotlar bag‘ridagi
Bir qatra qonman.
Darig‘ tutma mehring mendin, tabiat,
Judo qilsang-da gar jondin, tabiat,
Lek shuni so‘rayman sendin, tabiat;
Aro yo‘lda qo‘yma
Men ham mehmonman.
To‘ra SULAYMON