Shevalar bahsiTalabalik yillari
Ko‘p tortishuv bo‘lardi.
Bahs kuchayib ba'zida
Ancha shov-shuv bo‘lardi.
— Qaysi sheva adabiy
Shevamizga mos kelar?
Xalq tilida qay biri
Juda-juda oz kelar?
Qo‘qonda "aqa-baqa",
Toshkentda "votti-votti".
Bu qanaqa til o‘zi? —
Deb o‘tiqardi Sotti.
— Hoy, Eshniyoz ne uchun
Pichoqni "pakki" deysan?
— Sen o‘zing-chi, Mirgulshan
Tomchini "chakki" deysan?
Ne ajab Abdurahmon
"Valish"ni "so‘ri" desa.
Qurbonali baqrayib
"Qashqir"ni "bo‘ri" desa.
Tosh o‘rtaga qo‘yib der:
— Mana shu — oddiy "paqir".
Agar shu "chelak" bo‘lsa,
Guvohdaringni chaqir.
— Qani, kim u, der Soli,
"Marvarid"ni "tut" degan.
O‘qib ko‘rsin oyoqni
Navoiy ham "put" degan.
Olar qisti qafasga
Olim bilan To‘rani.
Ularning "ayb"i shuki
"Dovuchcha" der "g‘o‘ra"ni.
Kimdir der "Har narsaning
Har joyda bor o‘z oti".
Toshkentda "narvon" bo‘lsa,
Farg‘onada der "shoti".
Hamid der: — "Hoy, "ko‘k choy"ni
Nega sen "oq choy" deysan?
Qora choyni-chi, "pamil"
Nega "moy"ni "yog‘" deysan?
...Qiziganda qiziydi
Tortishuvlar tonggacha,
So‘z qolmaydi lug‘atda
"Ayvon"u "shiypon"gacha.
Deyman: "Do‘stlar, bu so‘zlar
Elning toshqin soyligi.
Ogoh bo‘ling, shevalar —
Tilimizning boyligi.
✍Qodir Dehqon
@xulosalari_mm