Bugun bir yo'lim tushib Talabalar shaharchasiga borgandim. Talabalik davrimizni 3 yili o'tgan, xotiralarga boy bo'lgan 14-TTJ (obshitamiz)ga kirib o'tdim. Bino komendanti ham bizni o'z qizlaridek ko'rardilar. Qorovul xolalarniku aytmasa ham bo'ladi, tozalovchi xolalar ham juda yaxshi xolalar edi. Bugun ular bilan biroz suhbatlashib qaytdim. O'sha joyda o'tgan 3yilimiz haqqi ular bizga o'sha o'sha mehribon ekanligini his qildim. Hamma qizlarimizni so'rashdi, nimalar qilishyapti qayerda deb. Men doim yaxshi ko'radigan narsa esa odamlar senga qarindosh bo'lmasa seni uzundan uzun duo qilishlari. Har safar borib qolsam xolalar rosa duo qilishadi. O'qishimga omad, o'zimga baxt tilab qoladilar va doim aytadigan gaplari: "Sizlar bor vaqtlariz boshqacha edi, fayzli edi fakultetlaring ketgandan keyin boshqacha bo'lib qoldik"
Shu yerda turgan vaqtimizda hech ham muammo chiqarmaganmiz, doim yaxshi xulq bilan turganmiz ketayotganimizda esa biz ham shu yerni ishchilari xotirasida yaxshi xotira bilan qolgan ekanmiz.. Yuqorida aytgan gapim chiqib ketayotganimizda eshikni qattiq yopib ketmaganmiz... shu sabab qachon borsak yaxshi kayfiyatda quchoq ochib kutib olishadi...
Shunaqa ajoyib xotiralarni bag'ishlagan talabalik davrlarimga rahmat..
Shu yerda turgan vaqtimizda hech ham muammo chiqarmaganmiz, doim yaxshi xulq bilan turganmiz ketayotganimizda esa biz ham shu yerni ishchilari xotirasida yaxshi xotira bilan qolgan ekanmiz.. Yuqorida aytgan gapim chiqib ketayotganimizda eshikni qattiq yopib ketmaganmiz... shu sabab qachon borsak yaxshi kayfiyatda quchoq ochib kutib olishadi...
Shunaqa ajoyib xotiralarni bag'ishlagan talabalik davrlarimga rahmat..