Ayblash oson...
O'qituvchi kirdi-yu, bor ovozi bilan baqirayotgan bolalarning uni o'chdi. Hamma joy-joyiga tarqaldi.
Aslida, bu maktabdagi eng to'polonchi sinf. Hech kim eplay olmagani uchun, har yili o'qituvchilar almashaveradi. Xatto sinf rahbariga bo'ysunmaydigan bu bolalarni Mahmuda mana ikki yildan beri eplab kelyapdi. Qattiqo'llik, talabchanlik bilan. Buyam osonmas, shu ikki yil ichida qancha asab, sog'ligidan ayrildi.
Darsni doimgidek davomatni belgilab olgach, uy vazifasini so'rab, baholashdan boshladi.
Negadir bolalar boshqacha edi bugun. Xuddi kelishib olgandek bir-biriga qo'liga tushgan narsani otar, ba'zilari o'rnidan turib yugura boshladi. Faqat Zamira indamay o'tirar, ammo shu mittigina qizning nigohida zaharhanda tabassum bor edi.
Mahmuda jim bo'lishga chaqirib ko'rdi, bo'lmadi. O'quvchilarni bitta-bitta joyiga o'tkaza boshladi, bo'lmadi, keyin ovoziga erk berdi.
—Jim bo'linglar! Hozir hammangizga ikki qo'yaman! O'chir, ovozingni hammang! Sinf biroz tinchigandek bo'ldi
—Ustoz, kecha bozorda ko'rdim sizni. YOningizdagi eringiz-mi? Ko'chada yuradigan daydi —bomjlarga o'xsharkan-a?
O'quvchilar baqirib kula boshladilar. Faqat old qatorda o'tiradigan 5-6ta qizlar uyatdan boshini egib olgan, qolganlari qiyqirib kular edi
Mahmuda qaltirab ketdi. Turmush o'rtog'i xozir xizmat safarida, keyin judayam kelishgan yigit.SHu mittigina qizning tuhmati, ovoz ohangi, bolalarning tarbiyasizligi ta'sir qildimi, boshiga issiq bir narsa yugurdi. Endi g'azabini bosolmay qoldi.
—Tur, o'rningdan. Tarbiya bergan ota-onangga ming la'nat! Eshitdingmi?
—Voy ustoz, sizga nima qildim. Asabiylashmang, o'zingizni asrang, bizni kechiring, ustoz! Birdan qiyofasini o'zgartirib sipo qizga ayilanib qolnan Zamiraning gaplari o'qituvchiga aks ta'sir qildi. Asablari dosh bera olmay qolgandi. Og'ziga kelgan so'zni qaytarmay baqira boshladi. CHap ko'ksida simillagan og'riqqa e'tibor bermay baqirar ekan, o'quvchilar ataylab uyushtirgan bu sahnani aynan Mahmuda ovoziga erk bergan joyidan boshlab bolalardan biri yashirin tasvirga olayotganidan bexabar edi...
Farida o'qituvchilar xonasiga kirib ketayotgandi, orqasidan
—Ustoz, —degan jur'atsizgina ovoz keldi.
—Ha, qizlarim, nima bo'ldi?
Ikkita qiz atrofga qarab olgach, ulardan biri o'qituvchilar xonasiga ishora qilib
—Mayli-mi, kirsak?— dedi...
Farida qizlarni eshitgach, dahshatga tushdi, ularni sotib qo'ymaslikka va'da berib nima qilishni o'ylay boshladi. Miyasi yashin tezligida ishlar ekan, yugurgudek bo'lib sinfga kirib bordi.
—Bolalar, komissiya kelyapdi, telefonlaringizni menga topshiring, yashirib qo'yaman, dars oxirida olasiz. Har bir bola bittalab tekshirilayotgan ekan, tez bo'ling! U vahima aralash shunday ishonarli gapirar edi-ki, birinchi bo'lib Zamira telefonini olib chiqib berdi...
Telefonlar bolalarning ota-onasi kelmaguncha, undagi Mahmudani sharmanda qiluvchi tasvirlar yo'q qilinmaguncha egalariga qaytarilmadi.
Aslida, dars qilishni istamagan ayni o'smir yoshidagi bolalar bu sahnani Zamira rejissyorligida ssenariyni o'zlari yaratib, o'zlari videoga olib, ijtimoiy tarmoqlarda tarqatib yubormoqchi, shu yo'l bilan bu o'qituvchidan qutulmoqchi bo'lgan edilar.
O'quvchilarning rejasi amalga oshmagan bo'lsa-da, baribir ish berdi. Mahmuda ertasigayoq bu sinfga dars berishdan bosh tortdi.
YAna bitta bilimli ustozdan ayrilganiga oldingi qatorda o'tiradigan beshta-oltita o'quvchi achindi, xolos, ammo ular ham voqea haqida sinf rahbariga xabar berganidan aslo xafa emas edilar...
©️ Feruza Salxodjaeva
🇬🇧 @uzteachers 🇺🇿
O'qituvchi kirdi-yu, bor ovozi bilan baqirayotgan bolalarning uni o'chdi. Hamma joy-joyiga tarqaldi.
Aslida, bu maktabdagi eng to'polonchi sinf. Hech kim eplay olmagani uchun, har yili o'qituvchilar almashaveradi. Xatto sinf rahbariga bo'ysunmaydigan bu bolalarni Mahmuda mana ikki yildan beri eplab kelyapdi. Qattiqo'llik, talabchanlik bilan. Buyam osonmas, shu ikki yil ichida qancha asab, sog'ligidan ayrildi.
Darsni doimgidek davomatni belgilab olgach, uy vazifasini so'rab, baholashdan boshladi.
Negadir bolalar boshqacha edi bugun. Xuddi kelishib olgandek bir-biriga qo'liga tushgan narsani otar, ba'zilari o'rnidan turib yugura boshladi. Faqat Zamira indamay o'tirar, ammo shu mittigina qizning nigohida zaharhanda tabassum bor edi.
Mahmuda jim bo'lishga chaqirib ko'rdi, bo'lmadi. O'quvchilarni bitta-bitta joyiga o'tkaza boshladi, bo'lmadi, keyin ovoziga erk berdi.
—Jim bo'linglar! Hozir hammangizga ikki qo'yaman! O'chir, ovozingni hammang! Sinf biroz tinchigandek bo'ldi
—Ustoz, kecha bozorda ko'rdim sizni. YOningizdagi eringiz-mi? Ko'chada yuradigan daydi —bomjlarga o'xsharkan-a?
O'quvchilar baqirib kula boshladilar. Faqat old qatorda o'tiradigan 5-6ta qizlar uyatdan boshini egib olgan, qolganlari qiyqirib kular edi
Mahmuda qaltirab ketdi. Turmush o'rtog'i xozir xizmat safarida, keyin judayam kelishgan yigit.SHu mittigina qizning tuhmati, ovoz ohangi, bolalarning tarbiyasizligi ta'sir qildimi, boshiga issiq bir narsa yugurdi. Endi g'azabini bosolmay qoldi.
—Tur, o'rningdan. Tarbiya bergan ota-onangga ming la'nat! Eshitdingmi?
—Voy ustoz, sizga nima qildim. Asabiylashmang, o'zingizni asrang, bizni kechiring, ustoz! Birdan qiyofasini o'zgartirib sipo qizga ayilanib qolnan Zamiraning gaplari o'qituvchiga aks ta'sir qildi. Asablari dosh bera olmay qolgandi. Og'ziga kelgan so'zni qaytarmay baqira boshladi. CHap ko'ksida simillagan og'riqqa e'tibor bermay baqirar ekan, o'quvchilar ataylab uyushtirgan bu sahnani aynan Mahmuda ovoziga erk bergan joyidan boshlab bolalardan biri yashirin tasvirga olayotganidan bexabar edi...
Farida o'qituvchilar xonasiga kirib ketayotgandi, orqasidan
—Ustoz, —degan jur'atsizgina ovoz keldi.
—Ha, qizlarim, nima bo'ldi?
Ikkita qiz atrofga qarab olgach, ulardan biri o'qituvchilar xonasiga ishora qilib
—Mayli-mi, kirsak?— dedi...
Farida qizlarni eshitgach, dahshatga tushdi, ularni sotib qo'ymaslikka va'da berib nima qilishni o'ylay boshladi. Miyasi yashin tezligida ishlar ekan, yugurgudek bo'lib sinfga kirib bordi.
—Bolalar, komissiya kelyapdi, telefonlaringizni menga topshiring, yashirib qo'yaman, dars oxirida olasiz. Har bir bola bittalab tekshirilayotgan ekan, tez bo'ling! U vahima aralash shunday ishonarli gapirar edi-ki, birinchi bo'lib Zamira telefonini olib chiqib berdi...
Telefonlar bolalarning ota-onasi kelmaguncha, undagi Mahmudani sharmanda qiluvchi tasvirlar yo'q qilinmaguncha egalariga qaytarilmadi.
Aslida, dars qilishni istamagan ayni o'smir yoshidagi bolalar bu sahnani Zamira rejissyorligida ssenariyni o'zlari yaratib, o'zlari videoga olib, ijtimoiy tarmoqlarda tarqatib yubormoqchi, shu yo'l bilan bu o'qituvchidan qutulmoqchi bo'lgan edilar.
O'quvchilarning rejasi amalga oshmagan bo'lsa-da, baribir ish berdi. Mahmuda ertasigayoq bu sinfga dars berishdan bosh tortdi.
YAna bitta bilimli ustozdan ayrilganiga oldingi qatorda o'tiradigan beshta-oltita o'quvchi achindi, xolos, ammo ular ham voqea haqida sinf rahbariga xabar berganidan aslo xafa emas edilar...
©️ Feruza Salxodjaeva
🇬🇧 @uzteachers 🇺🇿