Ruhlantiraylik...

Mana shu kanalni ochganimga sabab boʻlgan inson menga yana mativatsiya berdi.

Blog yuritish haqida "Blog yuritish oson, lekin foydasi katta" dedilar.

Xuddi shunday, odam qilayotgan ishini mashhur, ilmli odamlardan tasdigʻini topsa gʻayrati yanada joʻshar ekan.

Oʻziz bir oʻylab koʻring, bozordan bir gul oldingiz, bilmaysiz qanaqa gul u, shunchaki oldingiz tamom. Lekin bir kuni qarasangiz televizorda rosa maqtayapdida shuni. E bu gul falondaqa, bunaqa, munaqa deb
maqtasa-a, qanaqa maza qilasiz.

Bitta xulosa chiqarsak bundan:

Yosh bolalarga oʻzi qilayotgan yaxshi ishida ularni ruhlantiraylik.

Deylik, oʻzidan oʻzi bir kitob oʻqib boshladi. Uni albatta ruhlantirish kerak, oʻzini tilida. Chunki u oʻzi yoqtirib boshladi, tushunyapsizmi. Hech kim qil demadi unga. Lekin, ishoning juda ruhlanib ketadi.

(Menga ham hech kim blog
yurit deb aytmagan, shunchaki oʻqiganman)

P.S:
Ana shu oʻz-oʻzidan bir ishni boshlashi uchun ham boshida bir turtki boʻladi yoki eng boshida bir sabab turadi.
Oʻsha sababni rivojlantirish darkor.


© Sulton Nizomiddin oʻgʻli