Bu dunyoda menga tegishli hech narsa yo‘q aslida…Lekin shunday yelib-yuguraman, go‘yoki hammasi o‘zimniki...
Ichim siqiladi, iztirob chekaman,
O‘zimga o‘zim baxtsizlik yasayman...
Huddiki asl dunyoyimga ketayotganimda bu dunyodan biror narsa olib ketadigandek,
har narsa yig‘ib yuraman…
Ba’zida shunday his qilaman:nimadandir orqada qolayotgandek, vaqt yetmayotgandek...
Xuddi quvonch ham menga ravo ko‘rilmaydigandek,
o‘zimga o‘zim taqiqlar qo‘yaman.
Lekin asl haqiqat — bu hayotda hech narsa o‘zimniki emas. Barchasi vaqtinchalik, barchasi Haqniki.
Nega undan foydalana turib, rohatlanishga, minnatdorchilik bilan qabul qilishga o‘zimga o‘zim ruxsat bermayman?!
Qachon Haqdan nolishni toxtataman?!
Men kimnikiman o‘zi aslida...Shu kunlarda o‘zim bilan o‘zim qattiq kurashyapmanki, asti qo‘yaverasiz. Bilib bilmay g‘iybat-u muhokama qilishni, bilib bilmay noshukur bo‘lishni toxtatishga astoydil kirishdim. Alloh bergan har bir kunimni, har bir sodir bo‘lgan voqea hodisani shukrda minnatdorlik hissida qarshi olishni xohlayapman.
Atrofdagilarni emas, o‘zimni o‘zgartirmoqchiman! Asl dunyoyimga ketayotganda qop qop solih amallarim, ibodatlarim, zikrlarim ila ketay deyman...
Siz ham hech o‘ylaysizmi? Aslida kimnikisiz? Bu dunyoga nima uchun keldingiz?
https://t.me/smmchi_kopirayter