Yaqinda bir hikoya eshitib qoldim. Toʻgʻrisi u meni juda taʼsirlantirdi. Bir kuni bir oʻqituvchi oʻzining maktabdagi ustozini koʻrib qolibdi. Ustozi yoniga borib salomlashibdi, shunda ustozi qaysi kasbni egallagani haqida soʻrabdi. U " Oʻqituvchiman" debdi. Ustozi: " Nima uchun bu kasbni tanlading, " deganda, siz tufayli degan javobni olibdi. " Esingizdami ustoz, bir sinfdoshimni soati yoʻqolib qolgandi. Shunda siz hammadan soʻragandingiz kim olganligini , lekin hech kim indamagandi. Shunda siz hamma oʻrnidan turib, koʻzini yumishini aytgandingiz va har birimizni choʻntaklarimizni tekshirgandingiz. Soatni men olgandim, uni mening choʻntagimdan topgandingiz. Lekin hech kimga, hatto menga ham bir ogʻiz gapirmadingiz. Shunda men oʻqituvchi boʻlishni niyat qilgandim. Nima uchun, ustoz indamagansiz "- debdi oʻqituvchi. Shu payt ustozi shunday javob beribdi "Oʻsha paytda men ham koʻzimni yumib olgandim".