#noma
Mening mitti doʻstim, sen har gal ilon bilan soʻzlashib boshlagan vaqtingdan men titrashni boshlayman. Boʻgʻzimga nimadur tiqiladi. Xuddi dunyo sofligini koʻkka koʻtarib yuborayotgandek... Biz esa hamma narsani "shlyapa" deya qolib ketayotgandek... Qachon "shlyapa"dan balandlaymiz? Bilmadim.
Men Afrikaga borishni oʻylayman. Seni uchratishni ham. Ammo sezamanki, sen shu yerda ham mavjudsan. Faqat hamma vaqt emas. Chunki, bu qalb hamma vaqt ham sof emas-da... U haqiqiy ishqqa tashna boʻlgandagina sen bilan soʻzlasha olar...
Axir nega choʻlda paydo boʻlding? Odamlar bilan limmo-lim shuncha manzillar bor edi-ku. Seni esa sahroga yoʻlladi. Sahro insonning "yolgʻizlik", "sinovlar bilan anglash" va "qalban tozarish" makoni... Va nihoyat bir quduqqa yetildi...
Aytgancha, sen savolingga javob olmaguningcha takror-takror soʻrashing ajib-da! Axir qasd qilingan narsaga yetish uchun yoki anglash uchun ham jasorat kerak-ku. Shu uchun mitti, ammo ulkan jasoratli va nurli taftingni his qilaman.
... Omon qolgan qahramon "Kichkina shahzoda" sogʻinchi bilan, uning tabassumini eslash va yulduzlarga boqish bilan oʻzini ovutardi. Lekin u baribir baxtli uchuvchi ekan...
@mushohadaa