Orif Hoji yuragini ezayotgan g'ayrioddiy tuyg'ular bilan siqilib o‘tirarkan, uni o'ylantirgan ish sodir bo‘ldi. G‘ira-shira xonaning eshigi birdan ochilib, ichkari yorishib ketdi. Badriyahonim ostonada turardi.
Bu kutilmagan hodisa qarshisida Orif Hojining ham, kichkintoy Ominaning ham qo'rquv va hayratdan tuslari o'zgardi.

- O‘zi anchadan beri ikkalangizdan ham shubhalanib yurgandim. Birga qolish uchun turli bahonalar topdingiz. Nihoyat qo'lga tushdinglar. Qaynotasi va qizining ustiga bostirib borgan Badriyahonimning qilgan ilk ishi Ominanning yuziga bor kuchi bilan tarsaki tushurish bo‘ldi. Keyin muqaddas Qur'on harflari yozilgan kitob sahifalarini honaga sochib tashladi. U borgan sari g'azabi toshib, surbetlashib borar edi. Og‘ziga kelgan so'zlar bilan qarg‘anar, qiziga dinini o'rgatishdan boshqa aybi bo'lmagan nuroniy cholga necha yillardan beri qalbida saqlab kelayotgan adovatini sochayotgan edi go'yo.