Ba'zida uyqu qochadi, hayolga erk yo'q, har ko'chaga kirib chiqadi. Kelajakning har xil ehtimollarini o'ylab chiqib ba'zilarida yuzinga nim tabassum yugursa, bazilarida chuqur xo'rsinasan...
O'zimdan tortib atrofimdagi taniganlarim, tengdoshlarim umuman shu generationni umumiy ahvolini o'zimcha tahlil qilib, o'zimcha xuloasalar qilaman: qandaydir stressli, tushkun va hissiy xolsiz degan bo'lardim. Bu hissiyotlar kunduzi bandlik bilan ko'rinmaydigan yoki chiroyli tabassum ortiga yashiringan va o'zi bilan o'zi qolganda aslini ko'rsatadi. Afsuski bu muommolar ma'lum bir ijtimoiy qatlam yoki yosh muommosi emas, umumiy hammaga nimadir kam, nimadir yetishmaydi. Buni asosiy sabablari esa, o'zimizga va bir-birimizga qo'yayotgan haddan ortiq talablarimiz qondirilmasligidan kelib chiqyabdi. Bir odamni baxtli bo'lishiga yetadigan narslardan ko'prog'ini xohlaymizeyy hayotni murakkablashtirib. Bu ortiqcha talablarni xom kallamizga singdirishda ijtimoiy tarmoqlar asosiy rolda. Kiramiz luxury hayotni ko'ramiz va bizdan boshqa hamma shunday yashayotgandan tuyulaveradi, emotional damage. Hech instagramda yig'lab yoki bir ishing o'xshamagandagi stressli rasmingnizni qo'yganmisiz? Yoki qo'yganlarni ko'rganmisiz? Masalan men umrimda bir marta o'rtoqlarim bilan dachaga chiqqanman va shundan sakkizda ko'zimga yaxshiroq ko'ringan rasmlarni olib joylab qo'yganman, eng yaxshi xotiralarimni, boshqalar ham shunday. Bir birimizga qo'yayotgan talablarimizku alohida bir tema. Qizlar chiqib keladi " Man otnosheniya qimeyman agar uni 20 yoshida Gelik va shaxsiy uyi bo'masa" deb, bollar chiqadi keyin man otnasheniya qimeyman agar u qiz unaqa bo'lmasa, bunaqa bo'lmasa deb. Xullas ijtimoiy tarmoqlar o'z vazifasini juda zo'r bajaradi, insonlarni ijtimoiy muommolar bilan o'ralashtirib kallasini ko'tarib osmonga qarashga vaqti bo'lmaydigan muhit yaratish. Bu xuddi qorovulni gao bilan chalg'itib turib xirmonni urib ketishga o'xshaydi, biz qorovulmiz- xirmonimizni " uxlatishyabdi".
"Odam bolasi qo'lida bor narsanini ko'rmaydi yo'g'ini ko'radi, vaholanki undagi bor narsani yo'g'idan ko'proq bo'ladi" deb to'ppi to'g'ri aytgan donolar. Hammamizni shunchalar ne'matlarimiz ko'pki shukr qilishga umrimiz yetmaydi...
Agar umumiy depressiya va tushkunlik haqida fikrlarim no'tog'ri bo'lib bu faqat menga shunday ko'rinayotgan bo'lsa, adashganimda xursand bo'laman, rostan!
O'zimdan tortib atrofimdagi taniganlarim, tengdoshlarim umuman shu generationni umumiy ahvolini o'zimcha tahlil qilib, o'zimcha xuloasalar qilaman: qandaydir stressli, tushkun va hissiy xolsiz degan bo'lardim. Bu hissiyotlar kunduzi bandlik bilan ko'rinmaydigan yoki chiroyli tabassum ortiga yashiringan va o'zi bilan o'zi qolganda aslini ko'rsatadi. Afsuski bu muommolar ma'lum bir ijtimoiy qatlam yoki yosh muommosi emas, umumiy hammaga nimadir kam, nimadir yetishmaydi. Buni asosiy sabablari esa, o'zimizga va bir-birimizga qo'yayotgan haddan ortiq talablarimiz qondirilmasligidan kelib chiqyabdi. Bir odamni baxtli bo'lishiga yetadigan narslardan ko'prog'ini xohlaymizeyy hayotni murakkablashtirib. Bu ortiqcha talablarni xom kallamizga singdirishda ijtimoiy tarmoqlar asosiy rolda. Kiramiz luxury hayotni ko'ramiz va bizdan boshqa hamma shunday yashayotgandan tuyulaveradi, emotional damage. Hech instagramda yig'lab yoki bir ishing o'xshamagandagi stressli rasmingnizni qo'yganmisiz? Yoki qo'yganlarni ko'rganmisiz? Masalan men umrimda bir marta o'rtoqlarim bilan dachaga chiqqanman va shundan sakkizda ko'zimga yaxshiroq ko'ringan rasmlarni olib joylab qo'yganman, eng yaxshi xotiralarimni, boshqalar ham shunday. Bir birimizga qo'yayotgan talablarimizku alohida bir tema. Qizlar chiqib keladi " Man otnosheniya qimeyman agar uni 20 yoshida Gelik va shaxsiy uyi bo'masa" deb, bollar chiqadi keyin man otnasheniya qimeyman agar u qiz unaqa bo'lmasa, bunaqa bo'lmasa deb. Xullas ijtimoiy tarmoqlar o'z vazifasini juda zo'r bajaradi, insonlarni ijtimoiy muommolar bilan o'ralashtirib kallasini ko'tarib osmonga qarashga vaqti bo'lmaydigan muhit yaratish. Bu xuddi qorovulni gao bilan chalg'itib turib xirmonni urib ketishga o'xshaydi, biz qorovulmiz- xirmonimizni " uxlatishyabdi".
"Odam bolasi qo'lida bor narsanini ko'rmaydi yo'g'ini ko'radi, vaholanki undagi bor narsani yo'g'idan ko'proq bo'ladi" deb to'ppi to'g'ri aytgan donolar. Hammamizni shunchalar ne'matlarimiz ko'pki shukr qilishga umrimiz yetmaydi...
Agar umumiy depressiya va tushkunlik haqida fikrlarim no'tog'ri bo'lib bu faqat menga shunday ko'rinayotgan bo'lsa, adashganimda xursand bo'laman, rostan!