Nega ular eng zo’ri?

Ko‘rdingiz, Abduqodir kecha Man Cityda ilk o‘yinini o‘tkazdi. Dunyoning eng kuchli ligasida, eng kuchli jamoalaridan birida, eng kuchli jamoalardan biriga qarshi. Deyarli hech qanday mashg‘ulotlarsiz.

Birinchi 5 daqiqalik qiyin kechdi: hayajonlandi, xato qildi, gol olib keldi, sariq oldi. Bundan yomonroq ssenariy bo‘lmasa kerak.

Shundan keyin jamoa o‘zgardi. Abduqodirga faqat xavfsiz to‘plar uzatildi. Unga bosimni sezib, Silva (jamoadoshi) uning yoniga tez-tez qaytdi, qiyin vaziyatlardan olib chiqib ketdi. Bir vaziyatda Abduqodir to‘pni darvozabonga oshirdi. Butun stadion qarsaklar bilan olqishladi. Tashqaridan oddiy jarayon, lekin Abduqodir uchun muhim edi — xatodan keyin ham muxlislar ishonayotganini sezishi kerak edi.

O‘yin tugagach, Guardilo (uning murabbiyi): “U hali yosh, xatolardan o‘rganadi. Men unga gapirishim shart emas, xato qilganini o‘zi ham biladi. Men unga ‘xato qilma’ demayman-ku, buni uning o‘zi ham xohlaydi. Oldindan bila olmaydi-ku xato qilishini. Men unga ishonaman,” dedi. Daxshat!

Muxlislarning qarsaklari, jamoadoshlarning tushunishi va qo‘llab-quvvatlashi, ustozining so‘zlarini ko‘rib, eshitib hayron qolasan kishi.

Bejiz emas, ular eng zo‘r liga, eng zo‘r jamoa va eng zo‘r murabbiy ekanligi.

Xatolarga munosabatni o‘zgartirishimiz kerakmikan-a, ustozlar?

@MuallimMuhammad