Иммануил Кант Худо ҳақида ўзининг турли асарларида бир нечта муҳим нуқталарни келтирган:
1. Аклий исботлар чегаралари:
«Тоза ақлнинг танқид» асарида Кант аклий билимимиз фақат тажриба олами билан чегараланади деган нуқтаи назарни ҳимоя қилади. Шу сабабли, онтологик, космологик ва телологик исботлар каби анъанавий аргументлар орқали Худонинг мавжудлигини исботлаш мумкин эмас, деб ҳисоблайди.
2. Амалиёт акли ва ахлоқий постулатлар:
«Амалиёт аклининг танқид» асарида у инсоннинг ахлоқий вазиятларини ҳал қилишда Худога бўлган ишончни зарур деб билади. Кантга кўра, ахлоқий қоидалар ва ички ахлоқий эҳтиёжлар шунчалик кучликики, энг юқори яхши (яъни адолат, ҳақиқат ва маънавий тўлиқлик) таъминланиши учун Худога бўлган ишонч – амалиёт аклининг постулати ҳисобланади.
1. Аклий исботлар чегаралари:
«Тоза ақлнинг танқид» асарида Кант аклий билимимиз фақат тажриба олами билан чегараланади деган нуқтаи назарни ҳимоя қилади. Шу сабабли, онтологик, космологик ва телологик исботлар каби анъанавий аргументлар орқали Худонинг мавжудлигини исботлаш мумкин эмас, деб ҳисоблайди.
2. Амалиёт акли ва ахлоқий постулатлар:
«Амалиёт аклининг танқид» асарида у инсоннинг ахлоқий вазиятларини ҳал қилишда Худога бўлган ишончни зарур деб билади. Кантга кўра, ахлоқий қоидалар ва ички ахлоқий эҳтиёжлар шунчалик кучликики, энг юқори яхши (яъни адолат, ҳақиқат ва маънавий тўлиқлик) таъминланиши учун Худога бўлган ишонч – амалиёт аклининг постулати ҳисобланади.