Хотинимнинг кўзи ёрийдиган кун яқин қолган эди.
Аёллар маслаҳатхонасига борса, дўхтирлар ҳомиланинг ривожланиш муддати ўтиб кетгани, энди бола катталашиб, туғиш ниҳоятда қийин бўлишини айтиб, қўрқитишибди. Уларнинг тавсиясига кўра аёлимни туғруқхонага зудлик билан ётқиздим. Даволовчи дўхтир қўлимга бир неча қимматбаҳо укол ва дори-дармонларнинг рўйхатини тутқазди. Агар уларни топиб, тезда муолажа бошланмаса, она-боланинг ҳаётига катта хавф борлигини, туғиш ниҳоятда оғир кечиб, ҳатто ўлимга олиб бориши мумкинлигини яхшилаб тушунтирди. Аёлим ва боламни ҳаётини ўйласам, шошилинч дорихонага чопишим керак эмиш. Шифокорлар ҳузуридан бўшашиб чиқарканман, бошим қотди. Сабаби, дори- дармонга пул йўқ. Анчадан буён бетоблигим сабабли ишлай олмайман. Рўзғорни учма-уч аранг етказиб турган эдим....
https://t.me/+B1DNnN7Jrmw2MTNi