Bir inson hayotligida barcha farz va sunnat amallarini mukammal ado etgan, Allohning buyrug’idan chiqmagan, hayr-ehson kanda qilmagan ekan. Ammo o’limidan so’ng o’zini do’zaxda ko’ribdi shunda u:

- Men hayotligimda faqatgina Sening roziling uchun yashadim, buyurganlaringni qildim, qaytarganingdan qayttim. Nima uchun bu yerdaman? –dedi.

Qayerdandir nido keldi:
- Falon kuni kechasi qorning og’riganda, sut ichganim uchun og’ridi deb berilgan dardni sababini dunyodan qidirganding, Mendan emas. Har bir ishni Hikmat bilan qilishimni unutganding!

Barcha boshimizga kelgan yaxshilik va yomonlikning Allohdan kelishiga iymon keltirish farzdir. Agar biz tomog’imiz og’rib, buni aytgan qaysidir yomon so’zimizdan emas, muzdek suvdan ko’rayotgan bo’lsak, erishgan yutuqlarimiz sababiyati o’zimiz deb o’ylayotgan bo’lsak, o’qishga kirolmaganimizga sabab DTM, kambag’alligimizga sabab poraxo’rlik, “sevgan qizim menga tegmaganiga sabab o’qimaganligim” deb o’ylayotgan bo’lsak, fikrlarimiz bilan yolg’iz qolishimiz va tafakkur qilishimiz kerak. Zero, Alloh xohlasa ne’matlari bilan siylab qo’yardi. Unga qiyin ish yo'q🍀

Manba: "Ruhiy tarbiya" kitobi 2-qism
@Sojida_Teacher