Қишлоқ боласи

Тонгни уйғотади табассум билан,
Қуёшдан аввалроқ уйғониб турар.
Қўлда таёқ – умид устуни билан,
Ҳайт-ҳайтлаб, сурувнинг ортидан жўнар.

Осмони поёнсиз, орзулари мўл,
Ортидан кучукдай эргашар шамол.
Қўшиқлар айтади, шеърлар айтади,
Юракни сурурга тўлдирар хаёл.

Белида белбоғи – ҳаёт камари,
Онаси тутқазган тугунчада нон.
Олис-олисларга, тоғлар ортига,
Кўкрагидан тошиб кетгудек исён.