— Мен ҳеч нимага тушунмаяпман. Дадам қанчалик ёмон одам бўлмасин, сизнинг айтаётганларингиз....
— Булар аччиқ ҳақиқат. Ишонмасанг бориб дадангдан сўра. Балки бу сафар тан олар, — Гулҳаё опа ўрнидан тураркан, — лекин бунга ишончим комил эмас. — Юсуф эса эшитганларини таҳлил қилиш билан банд. Гулҳаё опанинг охирги гаплари қулоғига кирмади ҳисоб.
* * *
— Мазали кечки овқат учун катта раҳмат. Илоҳим умриздан барака топинг, қўллариз дард кўрмасин, — Иззат овқатланиб бўлгач ошхонадан чиқиб кетгунча Нозимахондан ширин сўзларини аямади. — Кечки овқат сизга ҳам ёқдими хоним? — Дурдонани секин туртиб қўйди.
— Ҳммм, — Дурдона бўғзида жавоб берганча тез - тез юриб ошхонадан чиқиб кетди.
— Майли хайрли тун, яхши дам олинг, — Иззат ҳам унинг ортидан чиқаркан, Дурдонанинг ўзи билмаган ҳолда рашк қилиб қўйишлари унга жуда ҳам ёқиб кетаётганди. — Нима бўлди хоним, кайфиятингиз йўқ? — хонага кираркан, эндигина ётишга ётган аёлидан сўради.
— Ҳеч нима? — лаб бураркан, — шунчаки уйқум келаяпти, — устини кўрпа билан ёпиб олдида кўзларини юмиб олди.
— Менимча, кечки овқат сизга ёқмади. Ёки янги хизматкоримиз маъқул келмадими?
— Яхшиси, жимгина ухла асабимга кўп тегаяпсан?
— Шу "Ширин" тилингни бир кунмасн бир кун узиб оламан, — Иззат шундай деганча ювиниш хонасига кетаётганди,
— Шу гапни деярли 3 ҳафтадан буён айтасан. Лекин тилим жойида.
— Шунақа дегин, тўхтаб қолганча ўгирилди.
— Ҳа шунақа, — Дурдона ётган жойидан туриб эшик томонга юраркан, — бу нарса сенга армон бўлиб қолмаса бўлди эди.
— Йўғэ, — Иззат у томонга юра бошлади.
— Ҳада, — Дурдона унинг кўзларига тик боқди.
— Буни синаб кўриш керак, — жилмайди у.
— Афсус, бу сен учун ушалмас орзу, — Дурдона мазах қилгандек кулиб қўйганча Иззатни айланиб ўтиб кетаётганди, Иззат уни бир урунишда ётоққа ташлади. Дурдона нима бўлганини англагунча лабида Иззатнинг қайноққина лабини ҳис қилди.Дурдона нима бўлганини англагунча лабида Иззатнинг қайноққина лабини ҳис қилди. Кўзлари катта - катта бўлиб кетди. Иззатнинг бағридан чиқишга ҳаракат қилиб, уни ўзидан итаргани сари Иззат янаям маҳкам бағрига босиб ўпарди. Дурдона 5 - 10 минутда қаршилик қилдию, кейин таслим бўлди. Ана шундагина Иззат ўпишни тўхтатиб секин ўрнидан турди.
— Ярамас, — Дурдона чуқур - чуқур нафас олганча Иззатга қошларини чимириб қараб ёнидаги ёстиқни олдию уни ура бошлади. — Нафас ололмай қолдимку аблах.
— Ҳечқиси йўқ ўрганиб кетасан, — кулиб қўйди.
— Нимааа? — Дурдонанинг кўзлари янаям каттариб кетди.— Бу билан нима демоқчисан?
— Ҳозирча ҳеч нима. Аммо, сени огоҳлантириб қўяй, яна бир марта сенсираб гапирсанг ҳаммасини ўзим тушуниб оламан.
— Яъни...
— Яна шунақа ҳолат дегандек, — Иззат Дурдонага яқинроқ келиб қош қоқиб қўйди.
— Ҳеч қачон, — Дурдона уни ўзидан итарди.
— Майли зоримиз бор, зўримиз йўқ, — Иззат ўрнидан туриб ювиниш хонаси томонга юраркан, — аммо, бир нарсани тан олиш керак. Тилинг захар бўлса ҳам, лабинг асалдек тотли экан.
— Ярамас, мен ҳозир сени...
— Но, но, но, Иззат сирли жилмайганча, бармоғи билан "Йўқ" ишорасини қилганча Дурдона тарафга юра бошлаганди ҳамки,
— Керакмас, — Дурдона лабларини иккала қўли билан ёпиб олди.
— Демак, келишдик. Бугундан эсли қиз бўласан деган умиддаман. — Дурдона унинг ҳар бир гапига "Ҳа" дегандек бош силкиб жим тураверди. Иззат кулганча ювиниш хонасига кириб кетди. Бундан фойдаланган Дурдона тезда жойига ётиб, боши билан бирга кўрпага ўраниб олди. Кўрпа ичида ётганча бояги ҳолатни таҳлил этар экан, негадир юзлари қизиб, баданида сезилар - сезилмас электр токи ўтгандек бўларди. Лабини бармоқлари билан силар экан, кўз олдига Иззатнинг жилмайиб турган чеҳраси келди.
— Ярамас, кулиб қўйди.
* * *
Уйда хизматкордан бошқа ҳеч ким йўқ. Гулҳаё опанинг уйига сал бўлса ҳам кўникиб олган Муяссар тоза ҳаводан нафас олиш учун балконга чиқди. Кўзларини юмганча нафас олар экан, шамолнинг юзларини ҳар силаб ўтиши ҳам унга Аюбни эслатарди.
— Булар аччиқ ҳақиқат. Ишонмасанг бориб дадангдан сўра. Балки бу сафар тан олар, — Гулҳаё опа ўрнидан тураркан, — лекин бунга ишончим комил эмас. — Юсуф эса эшитганларини таҳлил қилиш билан банд. Гулҳаё опанинг охирги гаплари қулоғига кирмади ҳисоб.
* * *
— Мазали кечки овқат учун катта раҳмат. Илоҳим умриздан барака топинг, қўллариз дард кўрмасин, — Иззат овқатланиб бўлгач ошхонадан чиқиб кетгунча Нозимахондан ширин сўзларини аямади. — Кечки овқат сизга ҳам ёқдими хоним? — Дурдонани секин туртиб қўйди.
— Ҳммм, — Дурдона бўғзида жавоб берганча тез - тез юриб ошхонадан чиқиб кетди.
— Майли хайрли тун, яхши дам олинг, — Иззат ҳам унинг ортидан чиқаркан, Дурдонанинг ўзи билмаган ҳолда рашк қилиб қўйишлари унга жуда ҳам ёқиб кетаётганди. — Нима бўлди хоним, кайфиятингиз йўқ? — хонага кираркан, эндигина ётишга ётган аёлидан сўради.
— Ҳеч нима? — лаб бураркан, — шунчаки уйқум келаяпти, — устини кўрпа билан ёпиб олдида кўзларини юмиб олди.
— Менимча, кечки овқат сизга ёқмади. Ёки янги хизматкоримиз маъқул келмадими?
— Яхшиси, жимгина ухла асабимга кўп тегаяпсан?
— Шу "Ширин" тилингни бир кунмасн бир кун узиб оламан, — Иззат шундай деганча ювиниш хонасига кетаётганди,
— Шу гапни деярли 3 ҳафтадан буён айтасан. Лекин тилим жойида.
— Шунақа дегин, тўхтаб қолганча ўгирилди.
— Ҳа шунақа, — Дурдона ётган жойидан туриб эшик томонга юраркан, — бу нарса сенга армон бўлиб қолмаса бўлди эди.
— Йўғэ, — Иззат у томонга юра бошлади.
— Ҳада, — Дурдона унинг кўзларига тик боқди.
— Буни синаб кўриш керак, — жилмайди у.
— Афсус, бу сен учун ушалмас орзу, — Дурдона мазах қилгандек кулиб қўйганча Иззатни айланиб ўтиб кетаётганди, Иззат уни бир урунишда ётоққа ташлади. Дурдона нима бўлганини англагунча лабида Иззатнинг қайноққина лабини ҳис қилди.Дурдона нима бўлганини англагунча лабида Иззатнинг қайноққина лабини ҳис қилди. Кўзлари катта - катта бўлиб кетди. Иззатнинг бағридан чиқишга ҳаракат қилиб, уни ўзидан итаргани сари Иззат янаям маҳкам бағрига босиб ўпарди. Дурдона 5 - 10 минутда қаршилик қилдию, кейин таслим бўлди. Ана шундагина Иззат ўпишни тўхтатиб секин ўрнидан турди.
— Ярамас, — Дурдона чуқур - чуқур нафас олганча Иззатга қошларини чимириб қараб ёнидаги ёстиқни олдию уни ура бошлади. — Нафас ололмай қолдимку аблах.
— Ҳечқиси йўқ ўрганиб кетасан, — кулиб қўйди.
— Нимааа? — Дурдонанинг кўзлари янаям каттариб кетди.— Бу билан нима демоқчисан?
— Ҳозирча ҳеч нима. Аммо, сени огоҳлантириб қўяй, яна бир марта сенсираб гапирсанг ҳаммасини ўзим тушуниб оламан.
— Яъни...
— Яна шунақа ҳолат дегандек, — Иззат Дурдонага яқинроқ келиб қош қоқиб қўйди.
— Ҳеч қачон, — Дурдона уни ўзидан итарди.
— Майли зоримиз бор, зўримиз йўқ, — Иззат ўрнидан туриб ювиниш хонаси томонга юраркан, — аммо, бир нарсани тан олиш керак. Тилинг захар бўлса ҳам, лабинг асалдек тотли экан.
— Ярамас, мен ҳозир сени...
— Но, но, но, Иззат сирли жилмайганча, бармоғи билан "Йўқ" ишорасини қилганча Дурдона тарафга юра бошлаганди ҳамки,
— Керакмас, — Дурдона лабларини иккала қўли билан ёпиб олди.
— Демак, келишдик. Бугундан эсли қиз бўласан деган умиддаман. — Дурдона унинг ҳар бир гапига "Ҳа" дегандек бош силкиб жим тураверди. Иззат кулганча ювиниш хонасига кириб кетди. Бундан фойдаланган Дурдона тезда жойига ётиб, боши билан бирга кўрпага ўраниб олди. Кўрпа ичида ётганча бояги ҳолатни таҳлил этар экан, негадир юзлари қизиб, баданида сезилар - сезилмас электр токи ўтгандек бўларди. Лабини бармоқлари билан силар экан, кўз олдига Иззатнинг жилмайиб турган чеҳраси келди.
— Ярамас, кулиб қўйди.
* * *
Уйда хизматкордан бошқа ҳеч ким йўқ. Гулҳаё опанинг уйига сал бўлса ҳам кўникиб олган Муяссар тоза ҳаводан нафас олиш учун балконга чиқди. Кўзларини юмганча нафас олар экан, шамолнинг юзларини ҳар силаб ўтиши ҳам унга Аюбни эслатарди.