— Амаки бу нима қилганингиз? Келинойимни қўйиб юборинг.
— Сен аралашма, — Санамга еб қўйгудек қарадида, зинадан пастка туша бошлади.
— Қойил, — эшик олдида қарсак чалганча Гулҳаё опа турарди.— Ғурурли Ҳошим Агзамов яна қандайдир ёлғонларга ишонибдиларда.
— Бу ерга қайси юз билан келдинг? — Ҳошим аканинг юз - кўзида нафрат ва ғазаб акс этарди.
— Сенга ҳисоб беришга мажбур эмасман. Мен бу ерга қизимни ва раҳматли жиянимдан қолган омонатни олиб кетгани келдим. Чунки, сен бу омонатни яхши асрай олмайсан.
— Мана бу суюқоёқни айтаётган бўлсанг бемалол олиб кетишинг мумкин, — Муяссарни Гулҳаё опа томонга итариб юборди.
— Санам, — Муяссарни қучиб олган Гулҳаё опа қизига қараб, — келинойингни зарур нарсаларини олиб чиқ. Бугундан у бизникида яшайди.
— Олиб кет ҳаммасини. Бу суюқоёқни ҳеч нимаси қолмасин. Уйимни булғамасин ҳеч нимаси. — Муяссар қайнотасига ҳеч нима демас, фақат йиғларди.
— Юра қол гўзалим, — Гулҳаё опа унинг сочларидан силаганча машинага олиб чиқаркан, — ҳали ҳаммаси яхши бўлиб кетади. Муяссар бир сўз демасдан йиғлаганча машинага чиқар экан, уни узоқдан бир одам қалби оғриганча кузатиб турарди.
— Оз қолди Муяссарим. Ҳаммаси тугаши билан ёнинга қайтаман. Биргаликда бахтли ҳаёт кечирамиз, — Муяссардан кўз узмаганча ўзига - ўзи гапирарди.
Санам ҳам Муяссар учун зарур деб билган нарсаларини сумкага жойлаб олиб чиқдию, унинг ёнига ўтирди. Санам ўтириши билан Гулҳаё опа машинани юргизар экан,
— Булар ҳали жуда қаттиқ афсусланишади, — деганча каттагина ҳовлига нафрат билан қараб қўйди.
* * *
— Маржона, — Камрон эрталаб ишга отланар экан аёлини чақирди.
— Лаббай Камрон ака, — Маржона шошиб унинг ёнига келди.
— Шу кунларда менга бееътибор бўлиб қолганингизни сезаяпсизми хоним? — аёлининг белидан қўлини ўтказиб ўзига тортар экан бироз хафа бўлгандек гапирди.
— Биламан, лекин, —эркаланди Маржона, — биласизу, эртага Сожидага совчи келадиган. Шунга ойижон билан ҳаракатдамизда.
— Майликуя, — Камрон бурнини Маржонанинг бурнига тираб, — лекин бизни ҳам унутиб қўймангда. Уч кундан буён васлингизга муштоқмиз. Соғинчдан адо бўлмоқдамизку.
— Камрон акааааа, — эркаланганча, — сизлашлариздан маълумки, мендан яхшигина хафа бўлибсиз.
— Ҳа энди, — Камрон бир қошини учириб қўйди.
— Хўп тушундим, — Маржона секингина эрининг юзидан ўпиб қўяркан, — бугундан бор эътиборим сизда бўлади.
— Гўзалим ўзимни, — Камрон аёлининг пешонасидан ўпиб қўяркан, — мен энди ишга борай. Эрталабдан бунақа эркаланмангда хоним, ҳаёлларим ўтлаб кетаяпти.
— Эеее борингеее, — Маржона уялиб эрининг бағридан чиқди. — Шу кунларда жуда одобсиз бўлиб кетаяпсиз, — ёлғондакам қош чимирди.
— Энди сизга ҳаддимиз сиғиб эркалик қиламизда хоним, — Камрон келиб уни ортидан қучаркан, — сени севаман, — бўйнига лаб босди.— Қани келақол қизим, — Гулҳаё опа Муяссарни ичкарига олиб кирди. — Бугундан бу уй сенинг ҳам уйинг.
— Лекин, у уй...
— Қизим, оппоғим, — Гулҳаё опа Муяссарнинг сочларидан меҳр билан силаркан, — озгина чида. Ҳаммаси изга тушсин. Кейин, ўз уйинга қайтасан. — Муяссар "хўп" дегандек бош чайқади. — Санам, келинойингни хонасига ётқизиб чиққунимча қаҳва тайёрлаб тур, сен билан иш юзасидан гаплашиб олишимиз керак.
— Хўп бўлади ойижон, — Санам қўлидаги сумкани бир четга қўйдию ошхона томонга кетди. Гулҳаё опа Муяссарни олдиндан тайёрлаб қўйилган хонага олиб кириб ётқизиб чиқди. Йиғлайвериб ҳолдан тойгани учунми дарҳол ухлаб қолди.
* * *
— Хабарингиз бор, эртага сафимизга яна бир одам келиб қўшилади, — Абрам йиғилганларга тушунтириш бера бошлади. — Олдин ҳам айтганимдек модалар уйи очмоқчиман. Янги келадиган одам, аслида ҳамкоримиз шу соҳа бўйича мутахассис.
— Менда битта савол бор, — Зуфар қўлини кўтарди, — келадиган ҳамкоримиз ким, яъни эркак кишими ёки аёл?
— Бунисини мен ҳам билмайман. Эртага келса танишиб оламиз. Ҳамкоримиз учун шу ердан битта хона ажратиш сизнинг бўйнингизда, — Шоҳсанамга ўзгача меҳр билан қараб гапирди.
— Сен аралашма, — Санамга еб қўйгудек қарадида, зинадан пастка туша бошлади.
— Қойил, — эшик олдида қарсак чалганча Гулҳаё опа турарди.— Ғурурли Ҳошим Агзамов яна қандайдир ёлғонларга ишонибдиларда.
— Бу ерга қайси юз билан келдинг? — Ҳошим аканинг юз - кўзида нафрат ва ғазаб акс этарди.
— Сенга ҳисоб беришга мажбур эмасман. Мен бу ерга қизимни ва раҳматли жиянимдан қолган омонатни олиб кетгани келдим. Чунки, сен бу омонатни яхши асрай олмайсан.
— Мана бу суюқоёқни айтаётган бўлсанг бемалол олиб кетишинг мумкин, — Муяссарни Гулҳаё опа томонга итариб юборди.
— Санам, — Муяссарни қучиб олган Гулҳаё опа қизига қараб, — келинойингни зарур нарсаларини олиб чиқ. Бугундан у бизникида яшайди.
— Олиб кет ҳаммасини. Бу суюқоёқни ҳеч нимаси қолмасин. Уйимни булғамасин ҳеч нимаси. — Муяссар қайнотасига ҳеч нима демас, фақат йиғларди.
— Юра қол гўзалим, — Гулҳаё опа унинг сочларидан силаганча машинага олиб чиқаркан, — ҳали ҳаммаси яхши бўлиб кетади. Муяссар бир сўз демасдан йиғлаганча машинага чиқар экан, уни узоқдан бир одам қалби оғриганча кузатиб турарди.
— Оз қолди Муяссарим. Ҳаммаси тугаши билан ёнинга қайтаман. Биргаликда бахтли ҳаёт кечирамиз, — Муяссардан кўз узмаганча ўзига - ўзи гапирарди.
Санам ҳам Муяссар учун зарур деб билган нарсаларини сумкага жойлаб олиб чиқдию, унинг ёнига ўтирди. Санам ўтириши билан Гулҳаё опа машинани юргизар экан,
— Булар ҳали жуда қаттиқ афсусланишади, — деганча каттагина ҳовлига нафрат билан қараб қўйди.
* * *
— Маржона, — Камрон эрталаб ишга отланар экан аёлини чақирди.
— Лаббай Камрон ака, — Маржона шошиб унинг ёнига келди.
— Шу кунларда менга бееътибор бўлиб қолганингизни сезаяпсизми хоним? — аёлининг белидан қўлини ўтказиб ўзига тортар экан бироз хафа бўлгандек гапирди.
— Биламан, лекин, —эркаланди Маржона, — биласизу, эртага Сожидага совчи келадиган. Шунга ойижон билан ҳаракатдамизда.
— Майликуя, — Камрон бурнини Маржонанинг бурнига тираб, — лекин бизни ҳам унутиб қўймангда. Уч кундан буён васлингизга муштоқмиз. Соғинчдан адо бўлмоқдамизку.
— Камрон акааааа, — эркаланганча, — сизлашлариздан маълумки, мендан яхшигина хафа бўлибсиз.
— Ҳа энди, — Камрон бир қошини учириб қўйди.
— Хўп тушундим, — Маржона секингина эрининг юзидан ўпиб қўяркан, — бугундан бор эътиборим сизда бўлади.
— Гўзалим ўзимни, — Камрон аёлининг пешонасидан ўпиб қўяркан, — мен энди ишга борай. Эрталабдан бунақа эркаланмангда хоним, ҳаёлларим ўтлаб кетаяпти.
— Эеее борингеее, — Маржона уялиб эрининг бағридан чиқди. — Шу кунларда жуда одобсиз бўлиб кетаяпсиз, — ёлғондакам қош чимирди.
— Энди сизга ҳаддимиз сиғиб эркалик қиламизда хоним, — Камрон келиб уни ортидан қучаркан, — сени севаман, — бўйнига лаб босди.— Қани келақол қизим, — Гулҳаё опа Муяссарни ичкарига олиб кирди. — Бугундан бу уй сенинг ҳам уйинг.
— Лекин, у уй...
— Қизим, оппоғим, — Гулҳаё опа Муяссарнинг сочларидан меҳр билан силаркан, — озгина чида. Ҳаммаси изга тушсин. Кейин, ўз уйинга қайтасан. — Муяссар "хўп" дегандек бош чайқади. — Санам, келинойингни хонасига ётқизиб чиққунимча қаҳва тайёрлаб тур, сен билан иш юзасидан гаплашиб олишимиз керак.
— Хўп бўлади ойижон, — Санам қўлидаги сумкани бир четга қўйдию ошхона томонга кетди. Гулҳаё опа Муяссарни олдиндан тайёрлаб қўйилган хонага олиб кириб ётқизиб чиқди. Йиғлайвериб ҳолдан тойгани учунми дарҳол ухлаб қолди.
* * *
— Хабарингиз бор, эртага сафимизга яна бир одам келиб қўшилади, — Абрам йиғилганларга тушунтириш бера бошлади. — Олдин ҳам айтганимдек модалар уйи очмоқчиман. Янги келадиган одам, аслида ҳамкоримиз шу соҳа бўйича мутахассис.
— Менда битта савол бор, — Зуфар қўлини кўтарди, — келадиган ҳамкоримиз ким, яъни эркак кишими ёки аёл?
— Бунисини мен ҳам билмайман. Эртага келса танишиб оламиз. Ҳамкоримиз учун шу ердан битта хона ажратиш сизнинг бўйнингизда, — Шоҳсанамга ўзгача меҳр билан қараб гапирди.