BIOLOGIYA OLIMPIADA MAKTABI

O'qilgan kitoblar

Shkafdagi tugatgan kitoblarimga qarab o’zimni yomon his qilardim.

O’qiganman. Tugatganman. Lekin 1-2 ta g’oyadan tashqari hech nima esimda qolmagan.

Ba’zilarida shuni ham eslolmayman.

“Kitob o’qishim maqtanish uchunmi?” Savol tug’ilardi ichimda.

O’tgan oy shogirdimiz maslahat so’rab keldi.

Xarakterning ishxonadagi o’rniga qiziqdi. Xarakteri og’irligini aytdi. To’g’rilash yo’llarini so’radi. Savolni boshlaganida javobini bilmasam kerak deb o’yladim.

Lekin, tugatishi bilan, unga Pol Gremning Ronco prinsipi, Rey Delioning xarakter jadvali, Spiridonovning xarakterga baho berish usullari, Kerol Dweckning xarakter o’zgartirish bo’yicha maslahatlari, Rosulimiz (s.a.v) sahobalarning xarakterlari bilan qanday ishlaganliklarini gapirib berdim.

Gapirib bergunimcha bularni gapirib bera olishim mumkinligini bilmasdim. Ehtiyoj tug’ilishi bilan, o’qigan ma’lumotlarim ketma-ket esga tushishni boshladi.

Ilm olinganda neyronlar orasida yangi bog’lanish yuzaga keladi. Bu bog’lanish shu ilmga qayta murojaat qilinganda yanada kuchayadi (miyelinatsiya). Miyelin qatlam qalinlashgach esa ilm avtomatlashadi.

Endi shkafga qaraganimda o’zimni yaxshi his qilyapman. O’qiganlarim zahiradagi askar kabi o’z paytini kutayotganini tushundim.

2ta xulosa:

1. O’qiyotgan kitoblarimiz foydasi darrov bilinmaydi. Kerak bo’lganda, olingan bilim o’zi chiqib keladi.

2. Olingan ilm yaxshiroq yuqishi uchun, uni ishlatish, takrorlash va eng yaxshisi o’rgatish kerak.

Yana qiziq joyi, maqolani boshlaganimda neyronlar haqida yozaman deb o’ylamagandim. Lekin ilm qolishini tushuntirishga ehtiyoj tug’ildi va esga tushib shu haqida ham yozdim)

@azizrakhimov_blog

MDHning eng kuchli neyrofiziologi, akademik aytyapti:

Ko’rgan narsangiz miyangizda qoladi. Umringiz oxirigacha turadi. O’lgandan keyin ham saqlanadi.

Bu degani: foydali narsa o’qisak, unutsak ham foyda olamiz.

Bema’ni narsa ko’rsak, unutsak ham zarar beradi. Chiqib ham ketmaydi.

Sumkamizga tushgan narsa qaytib chiqmasligini bilsak, o’ylab narsa solgan bo’lardik.

Tanishgan odamimiz bilan do’st bo’lishga majburlansak, hamma bilan ham tanishmasdik.

Balki kontentni tanlash payti ham kelgandir. Atrofdagilarni ham.

Bema’ni narsa ko’rgan ko’z, balki hech narsa ko’rmagani yaxshi.

Chunki qulog’i va nazarini saqlagan, miyasini saqlabdi.