КИТОБЛАР ДУНЁСИ.

Bu kitobni oʻqimasangiz mazangiz qochib qoladi!

😎 Diqqat: chalgʻituvchi dunyoda muvaffaqiyat sirlari

Ushbu kitobni Aziz Rahimov ning «Osmondagi Bolalar» da bergan tavsiyalari bilan roppa-rosa 1 yil avval oʻqishni boshlagan edim.

📖 Oʻzi 230-betlik kichkina kitob boʻlsa ham, ichidagi foydali maʼlumotlar sizga bir umr kerak boʻladi.

Kitobning boshini umuman tushunmagandim. Oʻqiyapman. Oʻqiyapman. Foydasi yoʻq. Nima qilishni bilmay bir daftar ochib, ichiga yoza boshladim.

💡 Tushunmagan boʻlsang, nimani yozasan deb soʻramoqchimisiz? Kitobda aytilgan gaplarni shunchaki koʻchirishni boshladim. Bir varaq boʻldi.

Ikki varaq boʻldi. Oʻn varaq boʻldi. Vuall-ya. Miyamda lampochka yondi. Haaaa bu mana bu narsani aytayotgan ekan. Haaaa buni maʼnosi bu ekan-da, degan fikrlar oʻtdi.

📖 Va kitobning boshiga qaytdim. Boshidan oʻqishni boshladim va hayron qoldim. Oldin qanday tushunmagan ekanman derdim oʻzimga.

Kitobni yarmigacha diqqatni rivojlantirishning foydalari, diqqat bilan ishlaydigan insonlarning yutuqlari va hokazolar bilan diqqatning ahamiyatini tushuntirib berdi.

📎 Birinchi yarmini oʻqib tugatganimdan soʻng, “Diqqatimni rivojlantirmasam boʻlmaydi” degan menda kuchli xohish paydo boʻldi. Kitobning eng katta yutugʻi ham shu, menimcha. Sizga motivatsiya bera oladi.

Ikkinchi yarmini esa keyingi postda gaplashamiz

@Shohruh_Buxoriy

Ey Nafsim...

Alloh barchasini biluvchi ekanini unutdingmi?

Yoki Farishtalar yozayotganiga gumoning bormi?

Yoki Qiyomat yaqinligini bilmaysanmi?

Yoki Do‘zax olovi men uchunmas deb o‘ylaysanmi?

Yoki Jannatga borishing aniq bo‘ldimi?

@Shohruh_Buxoriy

Gapirayotgan edi...

Ichimda qandaydir ovoz menga murojaat qilardi. Xuddi tugʻilganimdan beri yonimda yurgan, bir umrlik qadrdonimdek soʻzlardi.

Gaplari boshqacha. Shunaqangi soʻzlardiki, bu oʻzimning ovozimmi? deya hayron boʻlardim. Soʻzlari menga yoqayotgandi. U bilardi. Hammasini bilardi. Menga nima yoqishini bilardi.

Nimani yomon koʻrishimni bilardi. Qachon unga qarshi chiqishimni bilardi. Unga qarshilik qilmoqchi boʻlsam, hech kim koʻrmagan gunohlarimgacha eslatardi. Yuzimga solardi. Oʻzgarmaysan derdi.

Kitobni oʻqirkanman, uning ovozini yanada balandroq eshita boshladim. U esa buni xohlamas edi. Ovozida jahl ohangi paydo boʻldi. «Toʻxta» deya baqirdi, goʻyo.

Yetadi. Oʻzimga qilgan zulmlarim yetadi. Uning buyruqlarini bajarib chekkan azoblarim yetadi. Endi toʻxtash kerak. Endi gapirish navbati meniki.

Suhbatlashishga qaror qildim. Unga qarata «Sen kimsan?» dedim. Bir umr gapirib tinmagan ovoz jimib qoldi. Jimlik. Toʻxtovsiz vasvasalar tindi.

Soʻngra, qoʻrqinchli sukunat ichidan bir ovoz:
«Kim deysanmi?»

Davomi bor...

“Men: Bas qil, ey nafs” kitobini oʻqish jarayonidan

✍ @Shohruh_Buxoriy