Santyago va karvon sahro bo‘ylab sayohatini davom ettirar ekan, ular urush xavfi tufayli vohaga kelib joylashadi. Bu yer jonlanib turgan yashil maskan bo‘lib, Santyago uchun nafaqat dam olish, balki yangi tushunchalarni anglash joyiga aylanadi. Aynan shu yerda u Foti­ma ismli qizni uchratib, yuragida ilgari
his qilmagan iliq tuyg‘ular paydo bo‘ladi. U qizga bir qarashdayoq bog‘lanib qoladi va bu uchrashuvning tasodif emasligini anglaydi.

Bu orada ingliz alkimyogarni topishga urinadi. U o‘zining ilmiy tajribalarini amalda sinab ko‘rishga harakat qiladi, lekin alkimyogar unga faqatgina kitoblardan emas, hayotning o‘zidan saboq olish kerakligini tushuntiradi. Bu Santyago uchun ham muhim dars bo‘ladi – u o‘z orzusini amalga oshirish uchun faqatgina bilim emas, balki yurak ovozini tinglash ham zarur ekanini tushuna boshlaydi.

Santyago uchun yo‘l asta-sekin ochila boshlaydi. U hayotda hamma narsa o‘z vaqti kelganda sodir bo‘lishini, vohada uchratgan insonlari esa unga belgilangan taqdirning bir qismi ekanini his qiladi. Endi u o‘zining ichki ovoziga quloq solib, oldinda turgan sinovlarga tayyorlanishi kerak.