8-QISM HAQIQIY OPA
Xananing bir burchagida yig‘lab o‘tirganimda xonaning eshigi ochilib ichkariga Barchinoy opam kirdilar. Lekin ulardan juda xafa edim. Chunki ular yuragimni chilparchin qilgan edilar. Sharta turib o‘z uyimga ketishni istadim.
Opam yonimga kelib o‘tirdilar, lekin ularga qarashni ham xohlamadim. Chunki ular meni badarg‘a qildilar.
Keyin Sekin gap boshladilar:
- Mohi hozir muamolarim bilan bo‘lib sizlarga etibor berolmayapman. Lekin bu men umuman yõq bõldim degani emas. Sizlarni bir joyga men tõpladim, demak barchangizning masuliyatingiz mening bo‘ynimda. Men silarni yomon ko‘rmayman. Hatto o‘z singlimdek ko‘raman barcha erkaliklaringni ko‘tardim, opa bo‘ldim, dardlaringni eshitdim eshitaman ham. Qo‘limdan kelgancha yordam beraman silarga. Lekin bu oilani men tuzdim bu esa oson bo‘lgani yo‘q o‘zing o‘yla singling yoki opang bilan urushsang ota onag senga jazo berishadi-ku bu ham xuddi shunday bir jazo toki ayblaringni tushunib yetib boshqa urushmaslikga vada bermagunlaringga qadar.
Deb ham ovutgan ham tushuntirgan bo‘ldilar. Lekin mening qaysarligim sababli biror gap uqmay qolgan edim. Ularga yana gap qaytara verdim. Lekin ular sabir bilan meni biror gapimni bo‘lmay bosiqlik bilan tushuntirishda davom etdilar. Lekin telefonlari jiringlab qoldi onajonlari telefon qilib qolgan ekanlar ular bilan gaplashgani tashqariga chiqib ketdilar. Men esa yuz qo‘limni yuvgani hammomga kirdim. Hammomdan chiqib o‘rnimga yotdim bir necha daqiqadan so‘ng xonamga Barchinoy opam kirdilar. Yonimga yotdilar ular tomonga buruldim.
-Uzr oyim telefon qilib qoldilar dedilar,
Men ham hovurimdan ancha tushgan edim. Ular menga hayotlar haqida gapirdilar men ularga gapirib berdim.
O‘sha kecha rosa 1 soatcha gaplashdik. Ko‘nglimni qanday sindirgan bo‘lsalar huddi shunday qayta tikladilar. Avval yig‘latib so‘ng rosa kuldirdilar. Keyin badarg‘a bo‘lganlardan bir Rushananing yoniga ketdilar. Keyin Jasur Sardor va Asal opaning yonlariga. Ha aytgancha haydalganlar ichida Asal opa ham bor edilar. Xonalarga so‘roqsiz kirib chiqqanlari va ko‘p eshik ochiq qolgani va sessiyalar yaqinligi uchun biz bilan xonalardan ketgan edilar.
O‘sha kecha Barchinoy opamga oson bo‘lmadi, chunki hamma bilan birma bir gaplashib chuqishlari kerak edi.
Men o‘sha kecha Barchinoy opamning irodalariga mehribonliklariga masuliyatlariga yana bir bor tan berdim.
Ulardan o‘sha kecha aytgan gaplarim uchun uzr ham so‘ray olmadim. Lekin endi ulardan uzr so‘rayman kech bo‘lsa ham.
Biz kichkinalar 2 qavatda oh voh qilar ekanmiz kattalar hovlida stol tennisi o‘ynashar, bazilar sesiyaga tayyorgarlik qilishar edi. Ularni ozroq derazadan kuzatib o‘rnimga xotirjam yotdim.
Xananing bir burchagida yig‘lab o‘tirganimda xonaning eshigi ochilib ichkariga Barchinoy opam kirdilar. Lekin ulardan juda xafa edim. Chunki ular yuragimni chilparchin qilgan edilar. Sharta turib o‘z uyimga ketishni istadim.
Opam yonimga kelib o‘tirdilar, lekin ularga qarashni ham xohlamadim. Chunki ular meni badarg‘a qildilar.
Keyin Sekin gap boshladilar:
- Mohi hozir muamolarim bilan bo‘lib sizlarga etibor berolmayapman. Lekin bu men umuman yõq bõldim degani emas. Sizlarni bir joyga men tõpladim, demak barchangizning masuliyatingiz mening bo‘ynimda. Men silarni yomon ko‘rmayman. Hatto o‘z singlimdek ko‘raman barcha erkaliklaringni ko‘tardim, opa bo‘ldim, dardlaringni eshitdim eshitaman ham. Qo‘limdan kelgancha yordam beraman silarga. Lekin bu oilani men tuzdim bu esa oson bo‘lgani yo‘q o‘zing o‘yla singling yoki opang bilan urushsang ota onag senga jazo berishadi-ku bu ham xuddi shunday bir jazo toki ayblaringni tushunib yetib boshqa urushmaslikga vada bermagunlaringga qadar.
Deb ham ovutgan ham tushuntirgan bo‘ldilar. Lekin mening qaysarligim sababli biror gap uqmay qolgan edim. Ularga yana gap qaytara verdim. Lekin ular sabir bilan meni biror gapimni bo‘lmay bosiqlik bilan tushuntirishda davom etdilar. Lekin telefonlari jiringlab qoldi onajonlari telefon qilib qolgan ekanlar ular bilan gaplashgani tashqariga chiqib ketdilar. Men esa yuz qo‘limni yuvgani hammomga kirdim. Hammomdan chiqib o‘rnimga yotdim bir necha daqiqadan so‘ng xonamga Barchinoy opam kirdilar. Yonimga yotdilar ular tomonga buruldim.
-Uzr oyim telefon qilib qoldilar dedilar,
Men ham hovurimdan ancha tushgan edim. Ular menga hayotlar haqida gapirdilar men ularga gapirib berdim.
O‘sha kecha rosa 1 soatcha gaplashdik. Ko‘nglimni qanday sindirgan bo‘lsalar huddi shunday qayta tikladilar. Avval yig‘latib so‘ng rosa kuldirdilar. Keyin badarg‘a bo‘lganlardan bir Rushananing yoniga ketdilar. Keyin Jasur Sardor va Asal opaning yonlariga. Ha aytgancha haydalganlar ichida Asal opa ham bor edilar. Xonalarga so‘roqsiz kirib chiqqanlari va ko‘p eshik ochiq qolgani va sessiyalar yaqinligi uchun biz bilan xonalardan ketgan edilar.
O‘sha kecha Barchinoy opamga oson bo‘lmadi, chunki hamma bilan birma bir gaplashib chuqishlari kerak edi.
Men o‘sha kecha Barchinoy opamning irodalariga mehribonliklariga masuliyatlariga yana bir bor tan berdim.
Ulardan o‘sha kecha aytgan gaplarim uchun uzr ham so‘ray olmadim. Lekin endi ulardan uzr so‘rayman kech bo‘lsa ham.
Biz kichkinalar 2 qavatda oh voh qilar ekanmiz kattalar hovlida stol tennisi o‘ynashar, bazilar sesiyaga tayyorgarlik qilishar edi. Ularni ozroq derazadan kuzatib o‘rnimga xotirjam yotdim.