Орзуимда, тажовузкор ва тажовуз қурбонини адаштирмайдиган ва тенглаштирмайдиган жаҳон тартибига қайтгим келади. Катта давлатлар ўзларини намуна кўрсатадиган тарзда тутади, уларнинг раҳбарлари билимли ва тарбияли одамлар бўлиб, ўз мамлакатларининг энг яхши вакиллари ҳисобланади, шу тариқа бошқаларга ҳам ўрнак бўлади.

Албатта, прагматизм ғалаба қозонади, лекин кўр-кўрона эмас. Эсимда, АҚШда, хусусан, Вашингтонда САМСА (Марказий Осиё/Афғонистон/Монголия/Қавқоз) минтақавий стажировкаси доирасида 6 ҳафта бўлганимда, биз ақл марказларига, Капитолийга ва бошқа кўплаб муассасаларга ташриф буюрган эдик. Ўшанда шундай фикр айтилган эди: «Биз — америкаликлар, бизда тийиб туриш ва мувозанат тизими мавжуд. Биз глобал муаммолар олдида, партиявий мансублигимиздан қатъи назар, бирлашишимиз ва ўзимизни адекват тутамиз»…

Бугун эрталаб эса биз бошқа Америка ва бошқа дунё билан уйғондик, назаримда.