#яширин_сирлар
65-қисм
“Мен кетишим керак “дедим овзоим зўрға чиқазиб.
“Цезар, Татянани уйигача олиб боришингиздан шубҳам йўқ, хайрли кеч сизларга “дея мени суриклай бошлади.
Цезарнинг илмоқли кулгусини ва Риманинг “Молодёж” деганини эшитдим. Улар томонга қайрилиб боқишга улгурмасдан, ҳали ҳам мени тортиб кетаётган одам ортидан лифтга чиқдим. Юрак урушим мейёридан ортиқ бўлиб борар, минг хил хаёл ва дахшатли сценарийлар ёзишни бошлаган эдим. Лифтдаги қават тўққизинчи рақамга босилганини кўриб ваҳимам янада орта бошлади. Фильмларда баланд бинолардан пастга улоқтирилган саҳналар жуда кўп кўрган эдим. Ҳозир мени у баландликтан улоқтириб юборса неча сонияда ерга қулаб тушар эканман дея ўйладим. Юзим билан тушсам катта эҳтимол юзим парчаланиб, танилмас ҳолатга келади. Кимлигимни топишолмай кунларча совуқ моргда сақлашиб, охири эгасиз бир мурдани, кимсасизлар мозорига дафн қилишарди. Кўнглим айнишни бошлади, яна нафас олишга қийналдим. Барча саноқ сонларни унутдим. Пешонамдан совуқ тер оқишни бошлади.
Тилимнинг учи карахт бўлиб келаётганини сездим. Тез -тез нафас олсамда ҳаво етмаётган эди. Қандай бир хонанинг эшиги очилгани ва уерга кирганимизни билмай қолдим. Қўли ҳали ҳам қўлимда бўлиб мени ётоққа улоқтириб юборди. Бошим чайқалгудек бўлиб кўзларимни қаттиқ юмиб очдим. Билганимдаги оғриқни, бошқа қўлим билан уқалаб оғриғини пасайтирмоқчи бўлдим. Ўзимда куч топиб, ўрнимдан туришга урундим.
Уддалолмадим.
Тилимни оғзим ичида қимирлатиб уюшиб қолганини кетказмоқчи бўлдим.
Эплолмадим.
Бошимни хона атрофига қаратганимда, Жавоҳир кўйлагининг тугмаларини оча бошлаган эди. Ва менинг қўрқинчли тушим бошланишининг даракчиси эди бу ҳолат...
65-қисм
“Мен кетишим керак “дедим овзоим зўрға чиқазиб.
“Цезар, Татянани уйигача олиб боришингиздан шубҳам йўқ, хайрли кеч сизларга “дея мени суриклай бошлади.
Цезарнинг илмоқли кулгусини ва Риманинг “Молодёж” деганини эшитдим. Улар томонга қайрилиб боқишга улгурмасдан, ҳали ҳам мени тортиб кетаётган одам ортидан лифтга чиқдим. Юрак урушим мейёридан ортиқ бўлиб борар, минг хил хаёл ва дахшатли сценарийлар ёзишни бошлаган эдим. Лифтдаги қават тўққизинчи рақамга босилганини кўриб ваҳимам янада орта бошлади. Фильмларда баланд бинолардан пастга улоқтирилган саҳналар жуда кўп кўрган эдим. Ҳозир мени у баландликтан улоқтириб юборса неча сонияда ерга қулаб тушар эканман дея ўйладим. Юзим билан тушсам катта эҳтимол юзим парчаланиб, танилмас ҳолатга келади. Кимлигимни топишолмай кунларча совуқ моргда сақлашиб, охири эгасиз бир мурдани, кимсасизлар мозорига дафн қилишарди. Кўнглим айнишни бошлади, яна нафас олишга қийналдим. Барча саноқ сонларни унутдим. Пешонамдан совуқ тер оқишни бошлади.
Тилимнинг учи карахт бўлиб келаётганини сездим. Тез -тез нафас олсамда ҳаво етмаётган эди. Қандай бир хонанинг эшиги очилгани ва уерга кирганимизни билмай қолдим. Қўли ҳали ҳам қўлимда бўлиб мени ётоққа улоқтириб юборди. Бошим чайқалгудек бўлиб кўзларимни қаттиқ юмиб очдим. Билганимдаги оғриқни, бошқа қўлим билан уқалаб оғриғини пасайтирмоқчи бўлдим. Ўзимда куч топиб, ўрнимдан туришга урундим.
Уддалолмадим.
Тилимни оғзим ичида қимирлатиб уюшиб қолганини кетказмоқчи бўлдим.
Эплолмадим.
Бошимни хона атрофига қаратганимда, Жавоҳир кўйлагининг тугмаларини оча бошлаган эди. Ва менинг қўрқинчли тушим бошланишининг даракчиси эди бу ҳолат...