Nega nimadur yomon narsa boʻlsa ketma-ket boʻlaveradi, bittasini endi amallab hal qildim deganda ikkinchisi paydo boʻladi. Hammasini tashlavorgin keladi, universitetdan ketgin keladi, uydan uzoqda qatgadir borib faqat ishlasen, oʻzini oʻzin eplasen. Yetmaganiga mentalniy muammo bor. Atrofdagilarni, yaqinlarni ishonchi, oʻzini orzu-maqsadlarin. Har doim kuchli koʻrinish kere, slabiy tomonni hech kimga koʻrsatmasligin kere, emotsional boʻlmasligin kere, yigʻlamasligin kere.....
Hayotimni xuddi labirintga oʻxshataman, mani maqsadimga oboradigan oʻzimni yoʻlimni topolmayapman, suzishni bilmasdan dengizga tushib baqiryapman lekin suv tagidagi ovoz hech kimga eshitilmaydi, lekin uzoqda kimdir bitta arqon tashlab qutqarishga harakat qilmoqchi, lekin man negadir oʻsha arqonga yetolmayapman. Ichimda nimadir kimnidir kutayotgandek, xuddi oʻsha odam kelib mani muammolarimni yechib beradigandek.
Shunchalik ham chalkash boʻladimi..?!