🤩Qadim o’tgan zamonda odillikda tengsiz podshoh yashagan ekan. Bir kuni u xodimlaridan biriga meva beribdi. Xodim shu kungacha bunday shirin mevani tatib ko’rmagandek ishtaha bilan yeya boshlabdi. Xodim mevani shunchalar huzur bilan yeyishga kirishibdiki, podshohning havasi kelib, undan bir tishlam yegisi kelibdi. ,, Mevani shunday ishtaha bilab yeyabsanki, o’zimning ham yegim kelib ketdi. Qani, yarmini berchi, o’zim ham yemoqchiman!“ - debdi. Xodim mevani podshohga uzatibdi. Podshoh mevani yeb ko’rsa, nihoyatda taxir ekan. Podshoh chimirilib: ,,Odam ham shunaqa bo’ladimi? Bu taxir mevani qanday qilib ishtaxa bilan yeding axir?“ - debdi. Xodim: ,,Ey podshohim! Shu kungacha qo’lingizdan minglab hadyalar oldim. Endi bir gal taxir meva hadya qilib qo’yganingizda, rayingizni qaytarishga vijdonim yo’l qo’ymadi. Siz menga shuncha meva berib qo’ygan bo’lsangiz, qaysi yuz bilan birgina taxir mevadan yuzimni burishtiray?!“ - deb javob beribdi.
Ey bu yo’lga otlangan inson! Agar sen podshoh o’z qo’li bilan bergan tosh va durni bir-biridan ajratadigan bo’lsang, bu yo’lning ahli emas ekansan. Bu yo’lda mashaqqatlar bor...)
Ey bu yo’lga otlangan inson! Agar sen podshoh o’z qo’li bilan bergan tosh va durni bir-biridan ajratadigan bo’lsang, bu yo’lning ahli emas ekansan. Bu yo’lda mashaqqatlar bor...)