Turib-turib maymun bir kun boshin qashladi
Va maymuniy rejalarni tuza boshladi.
Dedi: - Shukr, o‘lib ketmish Gulxaniy bobo
Demak bizning davrimiz ham kelmish mutlaqo.
Krilov ham marhum emish allaqachonlar,
O’zimizga qolgan demak endi zamonlar.
Ne qilsak ham qo‘limizda inon-ixtiyor,
Bizning yo‘lni to‘solguvchi endi kim ham bor
Shundoq deya maymun shirin o‘ylarga bordi,
So‘ng tavakkal... shoirlikni boshlab yubordi
Maymunona fikrlardan nazm tizdi u,
O’rmon bo‘ylab kecha-kunduz izg‘ib kezdi u.
Qarasaki ishlar tuzuk, ilhomlar ravon,
Mushugini pisht. demaydi, birorta hayvon
Madaniyat sohasida kerak bo‘lar der,
Uni bir kun qabul qildi hatto janob sher.
Siylandi u, ibrat uchun unvon berildi,
Maymun esa kerilgandan endi kerildi.
Hayvon zotin mensimayin qo‘ydi u butkul,
Biz maymunlar, deb boshlardi nutqini nuqul
Lablarida kamtarona bir mamnuniyat,
Derdi: - Olam gultojimiz biz maymuniyat,
Oh, insonlar. Qilolmasman ularga toqat.
Shu borada maymun chora izlardi faqat.
Oxir o‘ylab maymun topdi shundoq naqlni:
Insonlarning orasida Darvin, aqlli,
Toping uni. Ulug‘ olim bizni alqagan,
Gulxaniy ham, Krilov ham bizdan tarqagan.