"YO'Q" - deya olishmaydi.
3 - sinf edim. Namangan shahridagi "Kamalak Bilimdonlari" Musobaqasiga borishimiz kerak jamoa bilan. Ota-onam esa unamasliklari turgan gap edi, lekin unatdim.
Abiturentman. O'zim xohlagan o'qishga topshirish qiyin kechdi, chunki qarorni faqat men qabul qilmas edim. Aynan usha vaqtda Toshkentga borib, ichki imtixon topshirish kerak edi. Yig'lab o'tirmadim. Boshqa usulni qo'lladim. Uydagilar ham rozi bo'lishdi.
2023 - yil bahor. Birinchi marta uydagilarimsiz, uzoq viloyatga (Jizzax) bordim. "Qiz bolasan, kim qaraydi u yerda" - deydigan gaplar bo'lmadi. Borib keldim.
2024 - yil. 5 - 6 martalab Toshkentga bir o'zim Poyezdda, samolyotda, taksida borib keldim. (ma'lumot uchun men Toshkentda o'qimayman, va Namangandek joyda tug'ilgan qizni holini bilavering)
Samarqandga zudlik bilan borishga to'g'ri keldi. "Yaqinda boshqa yerdan qaytganim uchun, uydagilar unashmasa kerak, borolmayman" - deb ham bo'lgandim tashkilotchilarga. Lekin, dadamga bir dona qo'ng'iroq qildim va hammasi hal bo'ldi.
Qirg'istonga borishim ham qiyin kechmadi. Va yaqinda yana bir yerga borib keldim, bu safar haqiqiy katastrofa bo'ladi, chunki bir o'zim borishimga tog'ri keladi. Aniq borolmayman, rad etaman - deb turganimda, buni qarangki yana uydagilar unashdi. Hatto ko'ndirishga hojat ham qolmadi.
Nega aynan bir joylarga borganimni yozdim. Chunki, meni hatto bog'chaga ham berishmagan uydagilarim. Meni doimo asrab - avaylashni xohlashgan. Doimo ular bag'rida bo'lganman. Tog'amnikiga borish uchun esa bir oylab tayyorlanardim, uydagilarni ko'ndirish uchun. Bu holat ko'p qizlarga tanish yokida Yot bo'lishi mumkin.
Lekin men, anchadan beri menga "Yo'q" - deya olishlariga imkon bermaydigan bir texnikani qo'llab keldim, kelyabman) Buni nafaqat ota- onamda, kezi kelsa do'stlarimda ham qo'llaganman. VA JUDA SAMARA BERGAN.
Bu oddiygina => "Manfaatdan Gapirish" texnikasi.
Kimnidir siz uchun nimadir qilib bera olishiga yokida sizga yordam berishini, taklifingizga rozi bo'lishini xohlasangiz, unga qanday manfaat bera olishingizni sanab o'ting. Misol uchun : "Men sizni ushbu loyihaga speakerlikka taklif qilmoqchiman, Auditoriyam X , sizga esa tekin reklama xizmati yokida collaboration ni taklif qila olaman, bu orqali siz o'zingizni ham X kursingizni sotishingiz mumkin".
Ko'p takliflar faqat bir tomonlama manfaat bo'lgani uchun rad etiladi. Bekorga sizdan loyihalar "Bizning Loyihaga qanday qilib yordam bera olasan?" - deb so'rashmaydi.
Yokida men tekinga volontyorlik qilib yurgan paytlarim. Ota - onamga nega aynan men volontyor bo'lishim kerakligini, ularga bu orqali qanday foyda ob kelishim haqida tushuntirib qo'yganimdan so'ng. Hech qanday gap so'zga hojat qolmadi va mana volontyor bo'lganimga ham 3 yil to'ldi.
Nega hozir menga ota- onam qayerga boraman desam ham unashadi (uzoq viloyat, boshqa davlat) chunki ularni manfaatlarini tushuntirib bo'lganman) va ular ham anglashgan. Shukurki.
Xulosa shuki, birinchi bering, manfaatdan gap boshlang, uning, ularning manfaatidan. Keyin esa Gazini bosing!
3 - sinf edim. Namangan shahridagi "Kamalak Bilimdonlari" Musobaqasiga borishimiz kerak jamoa bilan. Ota-onam esa unamasliklari turgan gap edi, lekin unatdim.
Abiturentman. O'zim xohlagan o'qishga topshirish qiyin kechdi, chunki qarorni faqat men qabul qilmas edim. Aynan usha vaqtda Toshkentga borib, ichki imtixon topshirish kerak edi. Yig'lab o'tirmadim. Boshqa usulni qo'lladim. Uydagilar ham rozi bo'lishdi.
2023 - yil bahor. Birinchi marta uydagilarimsiz, uzoq viloyatga (Jizzax) bordim. "Qiz bolasan, kim qaraydi u yerda" - deydigan gaplar bo'lmadi. Borib keldim.
2024 - yil. 5 - 6 martalab Toshkentga bir o'zim Poyezdda, samolyotda, taksida borib keldim. (ma'lumot uchun men Toshkentda o'qimayman, va Namangandek joyda tug'ilgan qizni holini bilavering)
Samarqandga zudlik bilan borishga to'g'ri keldi. "Yaqinda boshqa yerdan qaytganim uchun, uydagilar unashmasa kerak, borolmayman" - deb ham bo'lgandim tashkilotchilarga. Lekin, dadamga bir dona qo'ng'iroq qildim va hammasi hal bo'ldi.
Qirg'istonga borishim ham qiyin kechmadi. Va yaqinda yana bir yerga borib keldim, bu safar haqiqiy katastrofa bo'ladi, chunki bir o'zim borishimga tog'ri keladi. Aniq borolmayman, rad etaman - deb turganimda, buni qarangki yana uydagilar unashdi. Hatto ko'ndirishga hojat ham qolmadi.
Nega aynan bir joylarga borganimni yozdim. Chunki, meni hatto bog'chaga ham berishmagan uydagilarim. Meni doimo asrab - avaylashni xohlashgan. Doimo ular bag'rida bo'lganman. Tog'amnikiga borish uchun esa bir oylab tayyorlanardim, uydagilarni ko'ndirish uchun. Bu holat ko'p qizlarga tanish yokida Yot bo'lishi mumkin.
Lekin men, anchadan beri menga "Yo'q" - deya olishlariga imkon bermaydigan bir texnikani qo'llab keldim, kelyabman) Buni nafaqat ota- onamda, kezi kelsa do'stlarimda ham qo'llaganman. VA JUDA SAMARA BERGAN.
Bu oddiygina => "Manfaatdan Gapirish" texnikasi.
Kimnidir siz uchun nimadir qilib bera olishiga yokida sizga yordam berishini, taklifingizga rozi bo'lishini xohlasangiz, unga qanday manfaat bera olishingizni sanab o'ting. Misol uchun : "Men sizni ushbu loyihaga speakerlikka taklif qilmoqchiman, Auditoriyam X , sizga esa tekin reklama xizmati yokida collaboration ni taklif qila olaman, bu orqali siz o'zingizni ham X kursingizni sotishingiz mumkin".
Ko'p takliflar faqat bir tomonlama manfaat bo'lgani uchun rad etiladi. Bekorga sizdan loyihalar "Bizning Loyihaga qanday qilib yordam bera olasan?" - deb so'rashmaydi.
Yokida men tekinga volontyorlik qilib yurgan paytlarim. Ota - onamga nega aynan men volontyor bo'lishim kerakligini, ularga bu orqali qanday foyda ob kelishim haqida tushuntirib qo'yganimdan so'ng. Hech qanday gap so'zga hojat qolmadi va mana volontyor bo'lganimga ham 3 yil to'ldi.
Nega hozir menga ota- onam qayerga boraman desam ham unashadi (uzoq viloyat, boshqa davlat) chunki ularni manfaatlarini tushuntirib bo'lganman) va ular ham anglashgan. Shukurki.
Xulosa shuki, birinchi bering, manfaatdan gap boshlang, uning, ularning manfaatidan. Keyin esa Gazini bosing!