Eng qattiq qarsak chaladigan tomoshabinlar sizni eng avval unutadi.

Oʻtkir Hoshimovning «Bahor qaytmaydi» asaridan. Eng ta'sirlantirgan joyi shu boʻldi . Buni hayotda juda koʻp uchraydigan varianti bor , hozir shu haqida ozgina.

"Marhumning orqasidan eng koʻp yigʻlab koʻringan insonlar odatda yoʻqotgan insonini tezda unutib yuborishadi." Men shaxsan oʻzim juda kam toʻy va azalarda qatnashganman . Qoʻshnilarimning toʻylarida ham ,yomon kunlarida ham chiqmaganman.

Buvim olamdan oʻtgani esimda. Shum xabarni eshitganda bu narsa yolgʻon deb ovutgandim oʻzimni . Ular kasal edilar. Qazosiga yaqin kunlarning birida borib koʻrib kelish xayolimga kelgan ,lekin arzimas narsa deb bormagan edim. Janozasi kuni bir qarindoshim uyning chekkasiga oʻtvolib ,hech kimga koʻrinmay yigʻlar,bu narsa meniyam ta'sirlantirgandi. Yana bitta qarindoshim jimgina yurardi...

Oradan vaqt oʻtdi. Qarindoshlarimiz bilan har doimgidek bayram kuni buvimlarning uyida yigʻilganmiz, odamlar suhbatlashishardi , kulishardi . Bir payt buvimni eslab qoldim,shunaqa shodon kunda yonlarimizda yoʻq edi. Asta bilintirmay tashqariga chiqib ketdim ...

Bir kun kelib men ham vafot etaman . Janozam kuni yaqinlarim qatnashar, kimlardir taniganlari uchun kelar, yana kimlardir oʻzlarining janozasida ham kimdir borishi uchun koʻrinish berar . Ustimdan tuproq tortiladi , odamlar ketadi. Kimdir meni eslarmikan-a vaqt oʻtgandan keyin . Bilmadim . Hozirgacha eslashga loyiq biron ish qilganim yoʻq, bundan keyin nasib qilarmikan