sen o'zing uchun o'zgar

ijtimoiy qabul qilinish qadimdan inson uchun eng muhim tirik qolish omillaridan biri bo'lgan.

sababi qaysidir qabilaning a'zosi bo'lmaslik uni (hali bo'ysundirilmagan) tabiatning xatarlariga tashlagan.

har holda, "bo'linganni bo'ri yer, ayrilganni ayiq" kabi maqollar bejiz emas.

ammo savol shuki, biz hali ham shunday zamonda yashayapmizmi?

o'zi boshqalarning bizni qabul qilishi qanchalik muhim?

albatta, ijtimoiy mavjudot sifatida, qayerdadir istiqomat qilar ekanmiz, baribir o'zgalar bilan mulaqotga kirishishimiz shart.

lekin bu degani ularning standard va qoliplariga mos kelishimiz shart degani emas-ku?

eng yaxshi ustoz ham xohlamagan talabani "odam" qila olmaydi.

xuddi shunday, bo'ynidan bog'langan it ovga yaramas.

inson o'zi uchun o'zgarmas ekan, uning o'zgarishlarida mazmun o'zgalarga taqalib qolaveradi.

shuning uchun, harakatlari ham chin dildan bo'lmaydi.

buni o'zi anglab yetmas ekan, zombidan farqi bo'lmaydi.

aslida manqurtlik ham mana shuyerdan boshlanadi.

shaxsan o'zim buni ko'p boshimdan o'tkazganman.

"odamlarning gapi menga bir tiyin" deyish oson, lekin amalda uni qo'llash juda qiyin.

chunki biz ijtimoiy mavjudotlarmiz, do'zax esa o'zgalar. (Nikolas Nassim Taleb)

o'zgalar uchun o'zgardim, lekin hech qanday bir ichki o'zgarish sezmadim. keyin ham sezmasdim, menimcha.

biroq endi o'zgacha bo'lishi kerak. bu ijtimoiy niqoblar asta yupqalashishi kerak.

o'zgarsam, o'zim uchun o'zgaraman. qabul qilisha olmasa, demak, qutblarimiz boshqa-boshqa.

xoh kibr sanalsin, xoh egoizm yoki qandaydir aytuvchining o'zi ham tagigacha yetib bora olmaydigan jumla.

kollektiv fikr va tizim individning shaxsiy tanlovlari ahamiyatini pastlatmasligi kerak.

mavzuga qaytsak, shunchaki kollektiv talab qilgani uchun qaysidir shaklga kirish mazmunni chindan o'zgartirmaydi.

chunki o'zgarish vektori ichkaridan tashqariga qaratilgan. teskarisi emas.

p.s. fikrlar shaxsiy va ushbu mavzu muhokama uchun ochiq qolaveradi. har doimgidek.

@temursoliev #nuqtainazar